Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lemniscaat, cop. 2001 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : QUAR |
Besprekingen
31/12/2001
Clara (14) neemt op een dag helemaal alleen de trein naar zee. Omdat ze het syndroom van Down heeft, vindt ze altijd wel iemand op haar weg die haar wil helpen, of op zoek gaat naar haar begeleider. Het grappige is dat die "helpers" meestal geen hulp bieden. Maar ieder van hen maakt wel een stukje van de weg vrij: terwijl de kaartjesverkoper de spoorwegpolitie belt, stapt Clara gewoon zonder kaartje naar het perron; omdat de conducteur denkt dat ze bij een klas hoort, controleert hij niet of ze een kaartje heeft. Zo zijn er nog een heleboel mensen die wel in de gaten hebben dat er iets niet klopt, maar op het verkeerde been worden gezet of weinig efficiënt handelen. Op die manier bereikt Clara bijna gemakkelijk haar einddoel, de zee.
Het boek lijkt eenvoudig, o.m. door de onderverdeling: De trein, De straat, en Het strand. Maar tegelijk springt het even grillig en onbekommerd van de hak op de tak als Clara's gedachten. Als lezer volg je het verhaal vanuit haar logica. De verrassende wendingen in gesprekken met normale mensen zijn heel vaak grappig. Met een knipoog verwijst de auteur niet alleen naar de vooroordelen en stuntelige houdingen waarmee mensen die in een of ander opzicht anders zijn wellicht heel vaak geconfronteerd worden, maar ook naar het feit dat iederéén vertrekt vanuit zijn eigen logica, en daarom in eigen ogen althans altijd gelijk heeft. Bij de een valt dat alleen een beetje meer op dan bij de andere.
Het verhaal van Clara is een sprankelende, vrolijke reis naar een zee "die grapjes maakt" en zo mooi is "dat je alles wel kan omarmen". Het enige minpunt is de wat nadrukkelijke structuur die bij elk nieuw gegeven wordt gebruikt: iemand zegt of doet iets, Clara reageert daarop, er volgt een flashback waardoor je begrijpt waarom Clara zo reageert, en als afsluiter krijg je een non-conformistische uitspraak van "oma". Bij de vierde uitspraak denk je dan: "dat heb ik al gehad".
Clara gaat naar zee werd in 1999 bekroond met de prestigieuze Premio Castello, een belangrijke kinderboekenprijs. [Geert De Brabander]
Monica Reinders-Kok
De 14-jarige Clara woont in Italië en heeft het Syndroom van Down. Kenmerkend is haar positieve instelling; ze gaat uit van de zaken die ze kan en ze laat zich leiden door de emoties van het moment. Deze impulsiviteit brengt haar ertoe om, als ze even aan de aandacht van haar moeder ontsnapt, naar zee te gaan. Ze brengt hiervoor een aantal spelenderwijs aangeleerde vaardigheden in de praktijk. Een aantal 'obstakels' op haar weg zoals argwanende volwassenen worden met behulp van een dosis geluk en haar eigen inbreng omzeild, zodat ze uiteindelijk haar doel bereikt: de zee. De schrijver vertelt niet alleen over de reis, maar verweeft er ook zaken uit Clara's dagelijkse leven in. Een ontwapenend mooi verteld verhaal dat het inlevingsvermogen van de lezer zal vergroten, maar dat ook zal blijven "hangen". Verzorgd uitgegeven, met alleen een kleurenillustratie op de kaft, voor jammer genoeg een beperkte groep kinderen (en studenten van diverse opleidingen zoals Pabo) vanaf ca. 10 jaar. De schrijver ontving in 1999 de "Premio Castello", een Italiaanse kinderboekenprijs, voor dit verhaal.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.