Hond bijt hond
Edward Bunker
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BUNK |
31/12/2001
Eerlijk maar zonder kritische afstand vertelt Edward Bunker hoe hij als extreem tegendraadse jongere opgroeide in een ontworteld gezin, hoe een reeks opvoedingsgestichten en jeugdtehuizen uiteindelijk leidden tot de San Quentin-gevangenis, hoe hij ruim 25 jaar meer in dan buiten de gevangenismuren vertoefde en hoe hij als schrijver uiteindelijk 'op het rechte pad' geraakte. Daarbij valt op dat Bunker koel een gewelddadig bestaan registreert maar passioneel vertelt over het ontdekken van de wereld van de literatuur. Schrijven is voor Bunker geen therapie en evenmin een protest, het is een manier om zich te situeren in de wereld. Er zit in Hoe word ik misdadiger dan ook meer emotie (woede, frustratie) dan reflectie (hij ziet zijn gedrag enkel als reactie op een mishandeling door de maatschappij). Waardoor het verontrustend aangrijpend wordt: je dringt als lezer door in de psyche van een man wiens gedrag elk moment kan omslaan. Een man getekend door pijn en wreedheid maar gedreven door een autodidactische passie. Deze complexe cocktail zorgt ervoor dat het boek leest als een trein. En blijft nazinderen. [Ivo De Kock]
Redactie
Al van jongsaf aan ging het mis met Edward Bunker, de intelligente maar recalcitrante zoon van een revuemeisje en een toneelknecht. Op zijn vierde jaar beroofde hij de ijscokar, vanaf zijn vijfde jaar was het een aaneenschakeling van pleeggezinnen, jeugdtehuizen en opvoedingsgestichten. Hij was de jongste gevangene ooit (zeventien jaar) van de beruchte San Quentingevangenis en bracht bij elkaar meer dan achttien jaar in de gevangenis door, waar hij wist te overleven door geweld en door veel te lezen en te schrijven. Keerpunt was het verschijnen van zijn roman 'No beast so fierce' (1973), door velen gezien als de beste misdaadroman aller tijden. In 1975 kwam hij voorwaardelijk vrij en sindsdien heeft hij nooit meer vast gezeten. Hij schreef romans en filmscenario's en speelde in diverse films (onder andere Mr. Blue in Tarantino's 'Reservoir Dogs'). In deze rechttoe rechtaan geschreven autobiografie beschrijft hij zijn leven tot 1973. Geen literair hoogstandje, wel een fascinerend, keihard, soms schokkend, soms schrijnend verhaal. Het kreeg de Macallan Gold Dagger voor het beste non-fictieboek over misdaad.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.