Ik droomde van Afrika
Kuki Gallmann
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 7289 |
31/12/2001
De van oorsprong Italiaanse schrijfster Kuki Gallmann droomde er als jong meisje al van later in Afrika te wonen. In 1972 vertrok ze met haar tweede man, Paolo, en haar zoontje uit haar eerste huwelijk, Emanuele, naar Kenia. Ze vestigden zich op het immense landgoed Ol Ari Nyiro en Kuki's droom kwam in vervulling. Maar al vrij snel slaat het noodlot toe en Kuki verliest op korte tijd haar man en haar zoontje. Ze komt er alleen voor te staan, maar haar passie voor de Afrikaanse natuur maakt dat ze besluit in Kenia te blijven wonen. Ze richt de Gallmann Memorial Foundation op, een stichting ter bescherming van de Afrikaanse fauna en flora, en treedt op de voorgrond als een gedreven milieuactiviste. Als schrijfster is ze vooral bekend van haar, ondertussen verfilmde, autobiografie Ik droomde van Afrika en van haar verhalenbundels Nacht van de leeuwen en Afrikaanse nachten. In Mijn Afrika zijn deze drie werken gebundeld.
In Gallmanns werk komen steeds dezelfde thema's terug: haar grote liefde voor Afrika en haar passie voor de natuur, de dood van haar man en haar zoontje, herinneringen en anekdotes uit de tijd dat ze nog in Italië woonde, haar leven in Kenia en haar fascinatie voor de Afrikaanse magie en spiritualiteit. Gallmann schrijft vlot en slaagt erin een bijna tastbaar beeld van de ongetemde Afrikaanse natuur op papier te zetten. Wie echter de boeken leest in de hoop meer over Kenia te weten te komen, zou wel eens teleurgesteld kunnen zijn. Gallmann beperkt zich vaak tot het geven van uitgebreide beschrijvingen van de Afrikaanse fauna en flora of het vertellen van egocentrische anekdotes. Zelden wordt dieper ingegaan op de politieke of sociale situatie van Kenia, en vrijwel nooit wordt de geschiedenis van dit Oost-Afrikaanse land toegelicht. Bovendien is het idyllische beeld dat ze rond Afrika schetst, vaak te geïdealiseerd. Gallmann bevindt zich als welstellende, blanke vrouw in een bevoorrechte positie en de vaak schrijnende levensomstandigheden van de Kenianen worden iets te makkelijk gerelativeerd.
Voor wie één van haar werken gelezen en geapprecieerd heeft, is dit verzameld werk een aanrader. Wie een kritisch geschreven boek over Oost-Afrika wil lezen, kan beter naar andere auteurs op zoek gaan. [Tom Verlent]
Redactie
Bundeling van drie eerder afzonderlijk verschenen boeken. 'Ik droomde van Afrika' (1991) is het autobiografische verslag van de in Italië geboren schrijfster die in de jaren zeventig op een grote veeboerderij in de Keniaanse hooglanden gaat wonen met haar tweede man, diens twee dochters en een zoon uit haar eerste huwelijk. In 1980 komt haar man om bij een verkeersongeluk, enige jaren later sterft haar zoon tengevolge van een slangenbeet. Ter nagedachtenis aan hen sticht ze de Gallmann Memorial Foundation ter bevordering van de harmonieuze coëxistentie van mens en milieu, tevens een uiting van haar verbondenheid met de natuur en het wild van Afrika. 'Afrikaanse nachten' (1994) bestaat uit 21 twintig korte verhalen over Gallmanns ervaringen met mensen en dieren. 'Nacht van de leeuwen' (1998) bevat korte verhalen en een dagboekfragment. Enkele verhalen spelen niet in Kenia, maar in Italië en Californië. Het dagboekfragment gaat over een trektocht met een kamelenkaravaan die Kuki Gallmann in het gezelschap van haar nieuwe liefde, Aidan, door de onherbergzame binnenlanden van Kenia maakte. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.