Mijn vader is een vis
Gil vander Heyden
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
DiVers, cop. 2001 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : POEZIE : HEYD |
31/12/2001
In de titels van de gedichten hoor je meteen de eigen stem van deze dichteres. Verkleinwoorden en motieven als licht, muziek, brieven en verliefdheid typeren Vander Heydens poëzie. Ze wijzen erop hoe ze geboeid is door het kleine en vluchtige dat ze probeert te bewaren in haar woorden: "stukjes hemel met witte wolkjes in", een vogel in de tuin die "glashelder het eerste licht toelaat", de stilte in het huis dat 'met dove oren luistert naar wie zwijgt' of het licht dat 'als een danser al zijn onrust legt in zijn manier van lopen'. De voorbeelden geven ook al staaltjes weg van de beeldspraak waarmee de dichteres alles tot leven beweegt.
Ellipsen dagen je uit om te herlezen en zelf in te vullen:
Zoals een glas van kristal
En je tegen de rand tikt.
Ongewone combinaties en paradoxen doen je graven naar een diepere betekenis, zoals in Isaura over een zuster die voor straatkinderen zorgt. In het slot krijgt een banale uitdrukking een nieuwe betekenis:
Ze houdt van ons.
Ze moet van ons houden.
Ze raakt ons aan
De straatstenen niet kwijt.
Soms zijn de woordspelingen te doorzichtig zoals een 'bontje schrik' voor een eekhoorn of "bliksem flitst de dreef een blauw gezicht". En een enkele keer weegt een beeld te licht ("Op mijn weg / langs het tehuis / ben ik het snoepje / van hun dag". Of klinkt het wat cliché ("De zee mijn grote liefde / de wind mijn trouwste flirt").
Sterk is de cyclus van twaalf gedichten, opgedragen aan Kristiaan (1986-2000). Het openingsgedicht, 'Voor Kristiaan', geeft precies weer wat de dichteres met haar poëzie wil: tijd en dood bedwingen, wat voorbij gaat bewaren in woorden: "Dus hijs ik je nu maar op papier". In 'Geur' klinkt het "Daar ga ik nu mee door: jou bewaren", ook al beseft ze "dat al zoveel is dicht gegaan". Ook 'Muziekje' zou je kunnen lezen als een gedicht over dichten. De ik legt er neer, stalt er uit wat de ander herkent als "de knuffel van toen, / de flardjes straks, / het muziekje later." Poëzie die de tijd verdicht in een poging om de eeuwigheid te bezweren. In de andere gedichten legt ze met voorzichtige, kleine woorden gedachten en herinneringen neer. Lichte afwijkingen in de zinsbouw vormen de klemmetjes die de aandacht van de lezer vasthouden. Paradoxen proberen het onmogelijke in woorden te vatten:
Ze hadden er graag
Een uur leven voor over.
Jij zo weer een uur
Dood gewonnen.
Steeds opnieuw puurt ze de woorden uit waaruit ze de kracht putten om de pijn bij het steeds dunner en doorschijnender wordende lichaam te vatten.
[Jan Van Coillie]
J.H. Corts
Gedichtenbundel met gevoelige gedichten die zich niet meteen bij de eerste lezing laten duiden. Een deel van de gedichten is gewijd aan een gehandicapte jongen die op 14-jarige leeftijd overleden is. Van deze Vlaamse dichteres verschenen al eerder bundels met gedichten voor jongeren, zoals 'Taartjes van glas' en 'Een verre winterjas'. De bundel is heel verzorgd uitgegeven en heeft een fraai omslag gekregen. Daarbij is de titel - een versregel uit één van de gedichten - met letterblokjes op een Scrabblebord gelegd. Zowel jongeren vanaf 13 jaar, als volwassenen zullen de gedichten waarderen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.