De smaak van droef en zoet
Aimee Bender
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Byblos, 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BEND |
31/12/2002
Een onzichtbaar teken van mezelf verhaalt het dagelijks leven van het hoofdpersonage Mona. Ze is jong en bijzonder gefascineerd door getallen, waardoor ze de wereld probeert te begrijpen. Haar vader is even gefascineerd door cirkels en de buurman hangt getallen om zijn nek om zijn humeur te evalueren. Op haar 19e krijgt ze een aanbod om wiskundeles te geven in het plaatselijke schooltje. Dat aanbod aanvaardt ze gretig en meteen tracht ze ook de wiskunde voor de kinderen aangenaam te maken. Op een speelse manier tracht ze de kinderen warm te maken voor haar passie. Doorheen heel het verhaal worden de personages zeer gedetailleerd uitgewerkt en heel precies beschreven. Zo word je al na enkele bladzijden gek van de dwangneurose van Mona. Doorheen het hele boek klopt ze op alles wat van hout gemaakt is en kan ze 's nachts niet slapen omdat ze moet 'kloppen'. Met haar leerlingen gaat het al niet veel beter, aangezien die wedijveren om hun vinger of arm te mogen afhakken met een bijl. Een andere leerling schuurt opzettelijk met het hoofd tegen een muur tot de hoofdhuid opengeraspt is. Op de achterflap staat te lezen dat het boek gaat over "het leven zoals het geleefd wordt". Ik heb er niets van het dagelijks leven in teruggevonden, echter des te meer ergernis en verveling. [Inez Hoefnagels]
Drs. Madelon de Swart
De gevoelige Mona Gray is bezeten van cijfers en getallen, die haar helpen de wereld te begrijpen en te ordenen. In het eerste gedeelte, '20', is ze 20, woont sinds kort zelfstandig en is gevraagd lerares wiskunde te worden op haar oude basisschool. Ze vertelt over haar lessen, haar familie en haar buurman Jones, die getallen om zijn nek hangt die corresponderen met zijn stemmingen. In het tweede gedeelte, '50', probeert ze de ziekte te verwerken van haar vader, die 50 is en waarschijnlijk nooit 51 zal worden. In het slotgedeelte, '42', steelt één van Mona's leerlingen het cijfer 42 van mijnheer Jones en pakt een bijl, waarna de situatie in de klas uit de hand loopt. Nadat Mona is ontslagen, haar vader toch 51 wordt en ze seks had met een collega, verliest ze de greep op het nu. Dit is het debuut van de jonge Amerikaanse schrijfster, dat vooral onder jongeren een succes was. Het is een absurdistische, originele en intelligente roman. In een rake stijl vertelt ze heel ironisch over de gevoelige Mona. De getallenmanie maakt ze zeer aannemelijk, en daardoor zal deze goed vertaalde roman zeker ook lezers met belangstelling voor wiskunde aanspreken. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.