Pijn die nooit meer over gaat
Ingeborg van Teeseling
Ingeborg van Teeseling (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Veen, 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 395.66 TEES |
31/12/2001
Dit is verre van een vrolijk boek. Aan het woord komen een 20-tal mensen, die elk verslag doen van het verlies, het leed, en de pijn die hen werd aangedaan, meestal met opzet. Hun geliefden werden vermoord of verdwenen, zelf zijn ze onschuldig gegijzeld of gevangengenomen. Ze blijven gebukt onder een onuitwisbaar verdriet, maar tevens zijn ze heel boos geworden en ze hebben een stem gevonden om aan hun woede uiting te geven. In plaats van zielig in een hoekje weg te kwijnen, slaan ze met de vuist op de tafel, gaan ze op bezoek bij Khadaffi, zorgen ze dat politici of lakse ambtenaren hun baan verliezen, leiden ze 'stille' protestmarsen, worden ze uitgenodigd door wereldleiders om het woord te voeren op de vergadering van de Verenigde Naties. Dit boek is geen verzameling van zielige verhalen, maar het relaas van mensen die vanuit hun uitermate kwetsbare positie van slachtoffer tevens een macht hebben ontleend die hen in staat stelt iets te veranderen en te verbeteren binnen de maatschappelijke context.
Het oog van de storm gaat in deze optiek dan ook veel verder dan therapeutische slachtofferbegeleiding; het wil structuren doorbreken en er andere voor in de plaats stellen. Uit het relaas van veel mondige slachtoffers (onder wie ook Paul Marchal en Terry Waite) blijkt dat een 'goed' slachtoffer verondersteld wordt om niet intelligent, niet zichtbaar, niet verbaal en niet boos te zijn, of zoals Michelle Smelik het stelde in de maanden die volgden op de moord van haar schoonzusje: "Het enige dat je mag is snikken en je kop houden".
Uit dit relaas blijkt dat de actieve slachtoffers zich bijna onmerkbaar hebben samengesmeed tot een exclusieve club. Over cultuur- en landsgrenzen heen schrijven en bellen mensen met elkaar, raden elkaar hulpverleners aan, advocaten en betrouwbare journalisten. Ze wijzen elkaar op wegen en risico's, proberen elkaar te steunen en moed in te spreken. De anderen, de buitenwereld, wij, horen daar niet bij. Dit boek is dan ook een lovenswaardige poging om de standpunten van slachtoffers onder de aandacht te brengen van diegenen die meer geluk hebben, maar daarom niet onverschillig zijn voor het leed van anderen. [Staf Schoeters]
Redactie
In 'Het oog van de storm' is het windstil, maar het is een angstaanjagende windstilte: je zit in het centrum van een verschrikkelijk natuurverschijnsel, als je je er een stap buiten waagt, word je letterlijk meegezogen. Zo voelden zich de slachtoffers en nabestaanden van slachtoffers die door een medewerkster van het blad Intermediair voor dit boek zijn geïnterviewd. Maar zij zijn niet lijdzaam stil blijven zitten, ze hebben zich een taak gesteld: aandacht te vragen door actie te ondernemen. Aan het woord komen onder meer Paul Marchal, de vader van de zeventienjarige An die tijdens een vakantie aan de Belgische kust van de aardbodem verdween en een jaar later met haar vriendin Eefje vermoord bleek te zijn, Michelle Smelik en Patricia Suèr, huisgenoten van de verkrachte en vermoorde Lucie Burgdorffer, Ger Vaders, hoofdredacteur van het Nieuwsblad van het Noorden, in 1975 een van de gegijzelden in de trein bij Wijster, Paddy Hill die tot levenslang werd veroordeeld voor een bomaanslag waar hij niet bij betrokken was en die zestien jaar in de gevangenis heeft gezeten, en Wil Vreeburg en Jos Pino wier dochter Caroline tijdens een trektocht door Frankrijk verdween. Er zijn overeenkomsten, maar ook grote verschillen tussen de verhalen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.