Uitgesloten
Paulo Van Vliet
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Nijgh en Van Ditmar, 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VLIE |
31/12/2001
Paulo van Vliet laat er in zijn tweede roman -- hij debuteerde in 1997 met de roman Uitgesloten geen gras over groeien. Amper is de gezinssituatie van hoofdpersonage (en alter ego?) Jonathan geschetst, of diens vader ligt al op intensive care. Een bloedtransfusie kan zijn leven redden, maar dat laat zijn geloof niet toe: de Jehovah's Getuigen mogen geen ander dan hun eigen bloed in de aderen hebben. Jonathan, die door de JG's is geëxcommuniceerd (waarover meer in Van Vliets debuut weet dat hij zijn vader niet kan ompraten en moet hem laten doodgaan. Met deze pijnlijke (maar niet larmoyante) scène opent Elite.
De hoofdmoot van het boek heeft als kapstok de dood van Jonathans moeder, Jopie, enkele jaren later. Het bloedincident dat Jonathans vader het leven kostte, is de rode draad in de reeks flashbacks die nu volgen en die een beeld opleveren van de leefwereld van de Jehovah's Getuigen (leerzaam!), van Jonathans opgekropte woede en Jopies twijfels. Het bloedincident zorgt voor verwijdering tussen Jopie en de JG's. Zij was in de organisatie gegaan op aandringen van haar man. Nu die dood is, wordt ze pas goed verscheurd door twijfel. Haar zoon: uitgesloten, geschoffeerd, door de JG's met de nek aangekeken, want hij is "in de wereld". Haar dochter, Nenette: "in de waarheid", voorzien van een rotsvast geloof en "als rechtgeaarde Jehovah's Getuige niet gewend [...] om te luisteren".
Al die haat en pijn, dat moét wel een topzwaar boek opleveren. Ikverteller Jonathan gunt het zijn tegenstanders echter niet om zich te laten overstemmen door zijn eigen emoties. Hij vertelt op betrokken-maar-toch-koele toon, in een bitterzoete stijl. Jonathan blijft rustig en vermijdt zelfs slaande ruzie tussen hem en de JG's, die als parasieten het huis van zijn pas overleden moeder komen vullen met hun valse emoties. "Mijn zus [...] had om haar leed uit te drukken een paar zinnen tot haar beschikking. Het noodlot heeft ons zwaar getroffen. We hebben het niet gemakkelijk gehad. Dit komt er nog eens bovenop. Ze herhaalde ze de hele dag, tegen iedereen die langskwam. Ik hoorde haar ook zeggen: 'O boy, this is going to be a tough one.'" Jonathan beschrijft mooie herinneringen uit zijn JG-tijd. Niettemin schroomt hij geen moment om zijn inkt aan te lengen met een druppeltje zuur. Opeens staat zo'n zin er dan: gedoseerd, verrassend, raak. Zoals die grimmige titel: Elite.
Paulo van Vliet schrijft proza dat leest met een hst-vaart. De uitgebalanceerde opbouw van het verhaal, de eigen toon die het hoofdpersonage gegeven is... Elite is meer dan de documentaire roman die het natuurlijk ook is. Elite is echt goed. [Mark Cloostermans]
Drs. Cees van der Pluijm
Net als in zijn debuutroman 'Uitgesloten'* beschrijft Paulo van Vliet (1966) in 'Elite' het leven en uitgesloten worden in een milieu van Jehova's Getuigen. In het nieuwe boek staat de dood van de vader van de hoofdpersoon centraal, een dood die door een voor Jehova's verboden bloedtransfusie misschien voorkomen had kunnen worden. Van Vliet beschrijft een en ander van binnenuit, kritisch, analyserend, boos en toch met de mildheid van iemand die zijn familie niet wil aandoen wat ze hem hebben aangedaan. Dat is knap; de lezer voelt zich betrokken zonder voyeur te worden. Van Vliet schrijft helder en direct met een laconiek gevoel voor humor. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.