Vuur en woede : in het Witte Huis van Trump
Michael Wolff
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Tirion, cop. 2000 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : KUNST : 700 LEONARDO DA VINCI |
31/12/2001
Volgens White, een Engels wetenschapper, hebben de voorbije eeuwen Leonardo te veel als kunstenaar, maar te weinig als wetenschapper geapprecieerd: dat is het centrale thema van het boek. De wereld van vandaag zou er helemaal anders hebben uitgezien, als men dieper op de ontdekkingen van Leonardo was ingegaan. Leonardo mag dan ook terecht "de eerste natuurwetenschapper" worden genoemd. Als je alle wetenschappelijke geschriften van Leonardo naast elkaar kon leggen, zou blijken dat hij op wetenschappelijk vlak heel vooruitstrevend was. Het probleem is echter dat de handschriften, de notitieboekjes over heel de wereld verspreid zijn. Door deze fragmentatie is een totaalvisie moeilijk.
Leonardo gebruikte een methode die een voorafspiegeling is van de wetenschappelijke methode die met Galileo, Johannes Kepler, Francis Bacon en Isaac Newton -- niet toevallig schreef White ook een biografie van Newton -- zal doorbreken. Op een tweetal domeinen is de kennis van Leonardo ver op de tijd vooruit: de werking van het menselijk oog en de anatomie. Een boeiend hoofdstuk is het tweede, waarin de geschiedenis van het wetenschappelijk denken vanaf de Grieken tot aan de renaissance wordt beschreven.
Leonardo was een onwettig kind dat door zijn vader, Ser Piero, een losbol, niet werd erkend. Hij kreeg niet de opvoeding die hij als zoon van een Florentijns notaris had moeten krijgen. Leonardo heeft dit trauma nooit kunnen verwerken. Hij hield er een minderwaardigheidsgevoel aan over en wilde de wereld absoluut bewijzen dat hij het ook zonder adellijke titels kon maken, een probleem dat ook Freud intrigeerde. Zijn onwettige afkomst heeft zijn individualisme in de hand gewerkt en ervoor gezorgd dat Leonardo lak had aan sociale conventies, dat hij heel wantrouwig stond tegenover zijn omgeving: hij was er voortdurend bang voor dat men zijn ontdekkingen zou stelen en schreef daarom van rechts naar links. Zijn angst voor plagiaat grensde aan de paranoia.
Leonardo was een man van tegenstellingen. Ondanks zijn misantropie kon hij in de omgang heel voorkomend zijn. Hij ging ook vriendschappelijk om met de machthebbers aan wiens hof hij vertoefde, maar behield wel zijn onafhankelijkheid. Hij stond afkerig tegenover oorlog en geweld, maar bedacht voor de dictators Ludovico Sforza en Cesare Borgia militaire vernieuwingen. Hij werkte afwisselend te Firenze, Milaan, Rome en in Frankrijk. Zijn ambulante levenswijze wordt mede verklaard door de politieke intriges van de machthebbers van Italië, dat tijdens de renaissance in vele staatjes was verdeeld. Leonardo kon een opdracht zo moeilijk tot een goed einde brengen, dit tot ontstemming van zijn opdrachtgevers en mecenassen. White schetst dus niet alleen de wetenschapper Leonardo, maar ook de mens. De kunstenaar komt slechts sporadisch aan bod. Maar is het echt nodig de nadruk te leggen op zijn homoseksualiteit en op het verschil met Lorenzo il Magnifico, de feitelijke Florentijnse machthebber, die heteroseksueel was? White duidt Leonardo altijd aan met 'Da Vinci', alsof dat zijn familienaam is, terwijl "da Vinci" enkel betekent "uit Vinci", de geboorteplaats van de schilder. Wanneer White occasioneel kunstwerken behandelt, zoals de 'Madonna van de grot' of 'De slag bij Anghiari', zal de lezer tevergeefs zoeken naar een afbeelding. Ook is de vertaling niet altijd accuraat: wanneer Leonardo's werkruimte behandeld wordt, gebruikt de vertaler 'studio' i.p.v. 'atelier'. In het Nederlands is de leer van Aristoteles het aristotelisme en niet het aristotelianisme. Livius schreef geen Decades, maar een Geschiedenis van Rome. [Bernard Huyvaert]
Drs. Monique Groot
Een monografie over Leonardo da Vinci die een nog weinig belichte kant van deze Renaissancekunstenaar en –wetenschapper belicht: Da Vinci als natuurwetenschapper. Hoewel dit boek in de eerste plaats zijn natuurwetenschappelijke ideeën belicht, komen andere aspecten ook ter sprake. De auteur maakt duidelijk dat de belangrijkste schilderijen die Da Vinci maakte, lofzangen waren op zijn dubbele talent als kunstenaar en wetenschapsbeoefenaar en dat er een vruchtbare wisselwerking tussen beide gebieden was. Ook de mens Da Vinci wordt door White duidelijk belicht. Deze homoseksuele vegetariër was een man van tegenstellingen en conflicten die veel reisde en het leven tot op de bodem wilde ervaren. De tekst lijkt geschreven door een auteur die Da Vinci persoonlijk heeft gekend en zijn zoektocht naar het leven van nabij heeft meegemaakt. Hij brengt zijn interpretatie van Da Vinci heel dicht bij de lezer. Niet verwonderlijk, want de auteur had als kind al een enorme fascinatie voor Da Vinci. Het is jammer dat het boek geen informatie geeft over de achtergrond van White. Er zijn verschillende zwart-witschetsen en portretten opgenomen. Het boek besluit met een beschrijving van de voornaamste personen in Da Vinci's leven, voor hem belangrijke jaargetallen, noten en een register.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.