Klein-Brittannië : hoe macht en mythe het VK verscheuren
Lia Van Bekhoven
Lia Van Bekhoven (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Mets en Schilt, 2000 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GESCHIEDENIS : IERLAND 945.6 |
31/12/2001
Land van de gespleten God opent en sluit met het akkoord van Goede Vrijdag uit 1998; daartussenin ligt wat voor vele mensen de persoonlijke en pijnlijke geschiedenis is van de Noord-Ierse Troubles. Het conflict tussen Britten en Ieren, waarvan vandaag de plooien nog altijd niet zijn gladgestreken, kent een lange voorgeschiedenis die, wat de politieke motivatie betreft, op zijn minst teruggaat tot de Act of Union van 1801 en culmineert in de oprichting van de Irish Free State in 1922 en de splitsing van Ierland in Noord en Zuid. Het huidige conflict laait op in Derry in 1968, wanneer katholieke inwoners van het protestantste Noorden opkomen voor hun burgerrechten. Zij waren systematisch het slachtoffer van discriminatie, vooral op het vlak van huisvesting en werkgelegenheid, maar door de partijdigheid van protestantse politiemensen (en later de troepen van het Britse leger) lopen de betogingen uit op rellen; barricades werden opgeworpen; en het IRA, dat vanwege gebrek aan belangstelling bijna een stille dood was gestorven, neemt deel aan de strijd. De Troubles zijn begonnen.
Door de jaren wordt het conflict almaar grimmiger en ingewikkelder, mee door toedoen van de harde, ontoegeeflijke houding van de Britse regering. Op Bloody Sunday, 30 januari 1972, openen Britse soldaten het vuur op wat aanvankelijk een vreedzame demonstratie was; er vallen 13 doden, het parlement in Belfast wordt opgeheven en een oplossing lijkt verder af dan ooit. Noord-Ierland wordt voortaan vanuit London bestuurd, waar in de jaren '80 de Thatcher-regering het symbool wordt van de harde houding. Ondanks de constante terreur vinden er geheime gesprekken plaats tussen republikeinen en unionisten, maar volgens de auteur is het vooral Tony Blair geweest die, met steun van Bill Clinton, heeft proberen een oplossing voor Noord-Ierland te vinden. De toekomst van Noord-Ierland blijft onzeker, de bevolking blijft cynisch over de politieke ontwikkelingen, maar de conclusie van Land van de gespleten God lijkt vooral dat in beide kampen het vuur en de bezieling uit de strijd is verdwenen -- alsof de partijen zelf het politieke en sektarische kluwen niet meer kunnen overzien.
In Land van de gespleten God geeft Lia van Bekhoven een gedegen overzicht van de politieke situatie in Noord-Ierland. Haar boek is duidelijk het resultaat van journalistieke arbeid en het heeft daar zowel de voor- als de nadelen van. Enerzijds heeft Van Bekhoven oog voor detail zonder dat ze daarbij de totaliteit uit het oog verliest. Ze schept zonder meer duidelijkheid in wat voor de buitenstaander soms een onontwarbaar kluwen van sektarische organisaties en splintergroepen is of een eindeloze opsomming van aanslagen en vergeldingsacties. Daarenboven schrijft ze met de autoriteit van iemand die het hele proces op de voet heeft gevolgd. Anderzijds verglijdt Van Bekhoven gemakkelijk in journalistieke oppervlakkigheden. Land van de gespleten God geeft veel feiten maar weinig inzichten. Van Bekhoven neemt ook geen stelling in -- buiten diegene dat alle geweld zinloos is -- of verdedigt geen historisch onderbouwde hypothese. Haar verhaal is grotendeels opgebouwd uit persoonlijke interviews, die zij doorheen de tijd heeft afgenomen van mensen die als politieke leiders of onschuldige slachtoffers in de strijd waren betrokken. Maar ook hier glijdt zij te vaak weg in het aanhalen van oneliners en in sentimentaliteit. [Wim Van Mierlo]
Willem Verhulst
Als verslaggever van o.a. het NOS-journaal en Nova bracht de auteur in de jaren '90 een aantal bezoeken aan Noord-Ierland. Haar reportages schetsen een beeld van de recente ontwikkelingen voor en na de totstandkoming van het Goede Vrijdag-akkoord (1998). Zij sprak met direct betrokkenen, niet alleen met kopstukken als Gerry Adams, Martin McGuinness en Rev. Ian Paisley (de eersten houden zich bij het beantwoorden van directe vragen -wellicht om politieke redenen en/of uit veiligheidsoverwegingen- nogal op de vlakte, en met de laatste blijkt, althans in het openbaar, geen zinnig gesprek mogelijk), maar ook met nabestaanden van slachtoffers (o.a. een aangrijpend interview met een vrouw die tijdens de Troubles drie zoons -waarvan twee IRA-vrijwilliger waren-, verloor), de filmregisseur Neil Jordan ('Michael Collins', 1996) en de vermoedelijke daders van de bomaanslag in Omagh. Deze interviews vormen de 'rode draad' in dit boek, dat een boeiend, actueel en goed gedocumenteerd verslag biedt van de recente ontwikkelingen in dit sinds 1969 door bloedige aanslagen geteisterde deel van Ierland.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.