De afscheidssymfonie
Edmund White
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Contact, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : WHIT |
31/12/2001
Net zoals in het verleden schrijvers de grote epidemieën van hun tijd op vele manieren in hun werk hebben verbeeld, zo zijn hedendaagse schrijvers bezig met aids. Voor sommigen lijkt het zelfs het enige thema dat het nog waard is om over te schrijven. Terwijl het natuurlijk het goed recht is van iedere auteur om waar dan ook over te schrijven, vraag ik me af waarom Edmund White -- wederom -- voor datzelfde thema heeft gekozen.
De gehuwde man is een tragische liefdesgeschiedenis waarin een geliefde sterft aan de gevolgen van aids, gesitueerd aan het eind van de jaren '80, begin jaren '90, in ieder geval voor de introductie van nieuwe behandelmethoden als de combinatietherapie. Het is het verhaal van de 49-jarige Amerikaanse culturele journalist Austin Smith, die in Parijs woont en daar verliefd wordt op de jongere, biseksuele Julien, de gehuwde man uit de titel. Austin is hiv-positief. Julien krijgt te horen dat hij dat ook is, dat de ziekte eigenlijk al ver gevorderd is, en wordt tot aan zijn dood verzorgd door Austin, dit alles tegen de achtergrond van diverse exotische lokaties -- Nice, Venetië, Yucatà n, Montréal, Providence, Disney World, Key West en Marokko.
Er bestaat inmiddels een behoorlijk groot aantal romans over dit onderwerp en ik denk dat het thema wel op een heel bijzondere manier moet worden uitgewerkt, wil het je als lezer nog pakken. Dat is bij Whites roman helaas niet het geval. Ik wil beslist niets af doen aan het verlies dat veel homoseksuele mannen iedere dag weer ervaren, maar het is het zoveelste verhaal van een homoseksuele man die zijn vriend dood ziet gaan aan aids, niets minder, maar ook niets méér en daarom teleurstellend. Daar komt nog eens bij dat, hoewel het boek is geschreven in de zorgvuldige stijl die we van White gewend zijn, hij het verhaal op zo'n afstandelijke, bijna klinische manier vertelt dat ik me er geen moment bij betrokken voelde. [Henny Brandhorst]
Theo Vos
Austin Smith is een Amerikaanse meubelkenner van bijna vijftig in Parijs, eind jaren '80. In de sportschool leert hij Julien kennen, een 28-jarige getrouwde architect; er ontwikkelt zich een mooie romance tegen de achtergrond van de elegante wereld van Austins goedgesitueerde homovrienden, het kronkelige huwelijk en de scheiding van Julien, de zorg van Austin om zijn zieke 'ex' Peter en het verschil in cultuur tussen de Amerikaan en de Fransman. Whites scherpe sociale observaties leiden meermalen tot komische scenes. Tot blijkt dat Julien niet alleen hiv-geïnfecteerd is (door Austin?), maar zelfs al ernstig ziek. Het paar reist nog de hele wereld rond, tot Julien uiteindelijk op de reis door Marokko sterft. White (1940) is een grandioos stilist, die in lyrisch proza met goed gedoseerd pathos en oog voor (ook het gruwelijke) detail een tegelijk geestig, genadeloos, elegisch en wijs boek heeft geschreven over gay-life in de donkerste periode van het aids-tijdperk. In feite is dit boek een vervolg op de autobiografische trilogie 'Het verhaal van een jongen', 'De lege kamer' en 'De afscheidssymfonie', al is het niet in de ik-vorm geschreven. Kleine druk.
Hanna De Heus
ru/eb/27 f
Biseksualiteit was in de mode in de jaren tachtig, in alternatieve kringen tenminste. Het stond voor vrijheid en mogelijkheden: in principe van iedereen kunnen houden. Je niet storen aan de hokjes homo of hetero gaf het gevoel dat de wereld aan je voeten lag.
De gehuwde man van Edmund White, verschenen in 2000, speelt in die tijd. Austin is een Amerikaan van rond de vijftig die in Parijs woont. Hij en zijn veelal wat oudere vrienden zien hun homoseksualiteit als een levensstijl, een deel van hun identiteit. Ze hebben 'het' nog nooit met een vrouw gedaan en vinden dat volkomen vanzelfsprekend.
Dan gaat Austin een relatie aan met Julien, meer dan twintig jaar jonger en biseksueel. Julien ligt in scheiding met zijn vrouw Christine en heeft medelijden met Austin, omdat die in zijn ogen een belangrijke levenservaring heeft gemist.
White beschrijft de relatie tussen Austin en Julien vanuit de minnaar, Austin. Hoewel Julien het initiatief nam, is Austin zich ervan bewust dat mensen hem er hoogstwaarschijnlijk van zullen beschuldigen dat hij een huwelijk heeft stukgemaakt. Hij voelt zich daar ongemakkelijk bij, terwijl Julien gewoon een etentje voor hun drieën organiseert en nergens mee lijkt te zitten.
Ook Christine vindt het allemaal wel best. En dat terwijl Austin grote problemen voorzag: 'afspraken die niet doorgaan, gefluisterde telefoongesprekken en plotseling ophangen, elkaar nooit in openbare gelegenheden ontmoeten, [...] nooit een hele nacht in bed'.
Ook op andere vlakken verbaast Austin zich. Zo kiest hij bij het boeken van hotels automatisch voor homohotels, 'hoe armzalig ze ook waren, uit angst dat hij en zijn soort ergens anders niet welkom waren'. Maar dan blijkt dat Julien zich helemaal niet verontschuldigend van de maatschappij wil afzonderen. Het is een eye-opener voor Austin, evenals Juliens omgang met vrouwen. Austin is van mening dat de meeste homo's van zijn generatie uiterst beleefd tegen vrouwen zijn, omdat ze hen niet begeren en voortdurend het gevoel hebben iets goed te moeten maken: 'ze hadden vrouwen beledigd door niet met ze naar bed te willen'.
Julien gaat heel ongedwongen met vrouwen om. Er zit geen enkel schuldgevoel bij. Waar Austin gewend is in beperkingen te denken, denkt Julien in vrijheden.
De liefde tussen de twee mannen is groot. In een tijd waarin het homohuwelijk nog niet bestond, is Austin een betere 'echtgenote' voor Julien dan Christine ooit is geweest: zorgzaam, avontuurlijk, royaal. Er is alleen een ding: hij verzwijgt dat hij seropositief is, bang Julien af te schrikken en te verliezen. Als het hoge woord er dan eindelijk toch uit is, reageert Julien rationeel. Maar dan blijkt na een paar maanden dat Julien ook seropositief is en veel harder achteruitgaat dan zijn partner. Opeens zijn de rollen volledig omgedraaid.
De roman geeft een prachtig tijdsbeeld van relaties in de jaren tachtig en van de donkere wolk die toen nog met name boven de homogemeenschap hing.
White baseerde het personage Austin grotendeels op zichzelf. Hoewel hij al vroeg met hiv besmet raakte, heeft zich bij hem, tegen alle medische voorspellingen in, nooit aids ontwikkeld.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.