Enders game
Orson Scott Card
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 7439 |
31/12/2001
Met Ender's game en Speaker for the dead was Orson Scott Card de eerste auteur die in twee achtereenvolgende jaren zowel de Hugo als de Nebula Award won. De twee boeken werden een wereldwijd succes en in het Nederlands vertaald als Ender wint (Meulenhoff, 1989) en Spreker voor de doden (Meulenhoff, 1988). Niet lang daarna verscheen met Xenocide (Meulenhoff, 1991) het eerste deel van een veel minder succesvol vervolg. Nu pas verscheen het slot en dat is het eerste probleem met Kinderen van de geest: de lezer begint met de echo van de eerste twee uitstekende boeken in het hoofd, maar heeft moeite zich te herinneren wat er in het derde deel allemaal aan de hand was. Het is allemaal al weer zo lang geleden.
O ja, de vloot van het Gesternteparlement was op weg naar Lusitania, de planeet waar Ender zich met zijn vrouw Novinha en haar kinderen had gevestigd. De planeet waar hij de laatste Zwermkoningin heen bracht en waar een andere buitenaardse soort leefde, de pequenino's, die een tweede en derde leven hebben als boom. Opnieuw dreigen buitenaardse intelligenties te worden uitgeroeid. Bovendien zullen de computers worden uitgeschakeld, waardoor Jane zal sterven, dat haast goddelijke wezen dat leeft in het netwerk van menselijke computers en communicatiemiddelen en dat via het 'Buiten' interstellair reizen in een ogenblik mogelijk maakt. Maar natuurlijk is er Ender. Nu vooral in de gedaante van Peter en Valerie, de uitbeeldingen van Enders visie op zijn oudere broer en zus die in het voorgaande deel uit zijn geest ontstonden, de twee 'kinderen van de geest'. Aan hen is het de genocide af te wentelen en samen met Jane het snelle interstellaire reizen voor de mensheid te redden. En ook nog moeten zij de oorsprong van het descoladavirus achterhalen, het virus uit de ruimte dat zo'n verwoestende werking had, een van de oorzaken van het besluit Lusitania te vernietigen.
Maar er kleven nog meer manco's aan Kinderen van de geest. Card weidt in veel te grote mate uit over de relatie van de mens met god en de rest van de schepping. Voor het eerst zit Cards geloof -- hij is een overtuigd Mormoon -- zijn creatieve werk in de weg. Het nawoord geeft daarvoor wellicht een verklaring: Card lijkt nogal te worstelen met de waarde van zijn werk in vergelijking met de 'grote' literatuur en met die van de 'normale' Mormoonse literatuur in het bijzonder. Hij citeert de Japanse schrijver Oë: "De rol van de literatuur -- in zoverre de mens blijkbaar een historisch wezen is -- is het creëren van een model van de huidige tijd waarin zowel het verleden als de toekomst zijn begrepen, alsmede de mensen die in die tijd leven." En uiteraard betoogt Card daarna dat ook sciencefiction aan dit criteria kan voldoen. Dat is natuurlijk ook zo, maar blijkbaar is Card dusdanig met deze ideeën aan het worstelen geweest dat hij met Kinderen van de Geest tot grote literatuur noch boeiende ontspanningslectuur is gekomen. [Paul Van Leeuwenkamp]
J.A. Dautzenberg
Dit is het vierde deel in de zogenaamd Ender-cyclus. In het eerste, 'De tactiek van Ender'*, vernietigt de hoofdpersoon zonder zich ervan bewust te zijn een heel buitenaards volk. In het tweede, 'Spreker voor de doden'**, trekt hij als een soort boetedoener annex messias door het heelal om zich uiteindelijk te vestigen op de planeet Lusitania. Daar leeft naast de mens een buitenaards ras, dat in het derde deel, 'Xenocide'***, het slachtoffer dreigt te worden van de menselijke wereldregering, die onder andere bevreesd is voor een virus dat dit volk bij zich draagt. Dit vierde deel, 'Kinderen van de geest', was oorspronkelijk samen met het derde als één deel geconcipieerd, dat echter te lang dreigde te worden. Het gevolg hiervan is dat het niet afzonderlijk gelezen kan worden (wat met de eerste delen wel min of meer het geval was). Het verhaal van de dreigende ondergang van de inheemsen van Lusitania en de strijd van Ender en enige medestanders om hen te beschermen, wordt hier voorgezet. Wat ook wordt voortgezet, is een zekere langdradigheid die het gevolg is van te weinig actie in de roman: een zeer groot deel wordt in beslag genomen door gesprekken, niet alleen tussen mensen maar ook met de computer Jane. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.