De verrekijker
Kees Van Kooten
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KOOT |
31/12/2000
Kees van Kooten schrijft hier over zijn moeder Annie van Kooten-Snaauw (1910-1999). Uit de lectuur blijkt dat hij haar heel vaak heeft aangesproken met haar naam. Ik ga ervan uit dat dit boek autobiografisch is en dat de personen met de realiteit van de 'familie Van Kooten' overeenstemmen. Van Kooten beschrijft zijn relatie tot zijn moeder, vooral wanneer ze al hoogbejaard is en als het wat gaan waaien is in haar hoofd. Zij gaat het huis uit om te gaan wonen in een 'Résidence', zoals hij het verzorgingstehuis mooi een naam geeft. In de lente van 1999 verhuist zij erheen en op 30 november van dat jaar sterft ze in het ziekenhuis, nadat ze een zware val maakte. Haar zoon was op reis, voor de eerste keer sinds 12 jaar was hij gerust vertrokken omdat zijn moeder toch veilig was. Van Kooten is dan 58 jaar oud.
Kees van Kooten schreef een vlot leesbaar boek met een hoog realiteitsgehalte. Hij schetst goed de verwarring bij de oude mevrouw en portretteert zichzelf heel raak in de situatie. Toch boeit het boek maar matig. Het wat vlakke geschrift is meer document dan literair werk. Nergens krijgt het verhaal een ruimer perspectief dan de familiale gebeurtenis.
[Herv]
Redactie
'Annie' van Kees van Kooten is een subliem eerbetoon aan zijn moeder, A.G. van Kooten-Snaauw (1910-1999). Kees is met vakantie in Frankrijk wanneer hij te horen krijgt dat zij die hij kort tevoren heeft helpen verhuizen van haar eigen woning naar een particulier verpleeghuis vlak bij haar om de hoek, ernstig ten val is gekomen en in comateuze toestand in het ziekenhuis ligt. In de periode tussen de dag dat hij dit bericht ontvangt en die waarop ze sterft, haalt hij herinneringen op aan vroeger, maar vooral aan haar laatste levensjaren waarin haar geest langzaam weggleed in het schemerduister. Hij beseft dan dat de relatie tussen zijn moeder en hem "in het oog van mijn naasten en dat van de buitenwereld, regelmatig de klefgrens moet hebben overschreden." Het knappe van dit boekje is nu juist, dat het die klefgrens nergens overschrijdt. De wrevel die het gedrag van zijn moeder ook wel eens bij hem opriep, brengt hij net zo goed ter sprake als de momenten van vertedering die het bij hem opwekte. Het lukt hem wonderwel gevoelvol te zijn zonder sentimenteel te worden. Op de voorzijde van het stofomslag staat een dubbelportret van Kees en zijn moeder vis-à-vis, op de achterzijde haar gedicht 'Samen Oud'. Vrij kleine, ruim gezette druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.