Ik ben, ik ben, ik ben : zeventien keer rakelings langs de dood
Maggie O'Farrell
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Prometheus, 2000 |
VOLWASSENEN : ROMANS : OFAR |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Prometheus, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : OFAR |
31/12/2000
De dag dat ze zou proberen zelfmoord te plegen besefte ze dat de winter voor de deur stond." Met deze zin, waarin zelfmoord haast terloops wordt aangekondigd, begint Voorbij de liefde, de eerste roman van Maggie O'Farrell. Na die aanhef moét je wel verder lezen.
Eerst zoekt het hoofdpersonage, Alice Raikes, nog contact met haar familie. Ze stapt in Londen op de trein naar Schotland, waar haar zussen haar op het station van Edinburgh op zullen wachten. Maar verder dan de stationshal komt Alice niet. Ze groet haar zussen vluchtig en keert direct terug naar haar huis in Londen. Uren later stapt ze, terwijl het voetgangerslicht rood is, van de stoep tussen het voorbijrazend verkeer. Haar ouders en haar zussen worden ervan verwittigd dat Alice in coma in het ziekenhuis ligt. Haar familie verzamelt zich rond haar bed. Ze wachten op haar ontwaken. En terwijl de tijd verstrijkt, halen zij herinneringen op: herinneringen aan de jeugd van Ann en Ben, de ouders van Alice, aan hun huwelijk ook; herinneringen aan grootmoeder Elspeth, de domineesdochter, en dier invloed op Alice... De kern van het boek wordt gevormd door flashbacks waarin Alice's kinder- en jeugdjaren, haar schooltijd en vooral haar grote, onherroepelijk verloren gegane liefde voor John stukje bij beetje geëvoceerd worden.
Maggie O'Farrell componeert met die gegevens een bijzonder boeiende roman. Voorbij de liefde is de reconstructie van het leven van Alice. Het wordt geleidelijk aan duidelijk waarom Alice steeds meer weggegleden is in suïcidale gedachten. Daarnaast is O'Farrells roman een familieportret, waarin de relaties tussen ouders en kinderen en tussen de vader en de moeder worden blootgelegd. Het boek is erg rijk aan emoties en het is de verdienste van de auteur dat zij die vloed van gevoelens in helder proza giet en op geen enkel moment in tranerigheid vervalt. Met haar eerste roman ontpopt Maggie O'Farrell zich tot een erg beloftevol auteur. [Geert Swaenepoel]
Drs. Madelon de Swart
Alice, medewerkster van de Literatuurstichting in Londen, kan de dood van haar man en grote liefde bij een bomaanslag maar niet verwerken en blijft depressief. Impulsief besluit ze op een dag om de trein naar Edinburgh te nemen, waar haar familie woont, maar daar aangekomen ziet ze iets dat haar zo schokt dat ze de eerste trein terug neemt. In Londen krijgt ze een ongeluk, mogelijk een zelfmoordpoging, en raakt in coma. Als ze in het ziekenhuis vecht voor haar leven gaan flarden van ingrijpende herinneringen door haar onderbewustzijn. Haar ouders en zusjes praten aan haar bed over pijnlijke herinneringen en dan wordt gaandeweg duidelijk wat Alice heeft gezien en wat haar zo schokte. Het is onbegrijpelijk dat dit een debuut is. De jonge journaliste (1972) uit Londen heeft een indrukwekkende, ontroerende roman geschreven over (familie) relaties en verdriet van drie generaties. Het goed vertaalde verhaal, dat geprezen werd door de Engelse recensenten, is met zeer vaste hand geschreven, uitstekend opgebouwd en meeslepend om te lezen. Omslagillustratie in kleur van een jonge vrouw in een straat met herenhuizen. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.