Het kristalpaleis : een filosofie van de globalisering
Peter Sloterdijk
Peter Sloterdijk (Auteur), Thomas Assheuer (Auteur), Lorenz Jäger (Auteur), Rainer Stephan (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Boom, cop. 1999 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 157.2 SLOT |
31/12/2000
In juli 1999 zorgde de Duitse filosoof Peter Sloterdijk voor een groot schandaal met zijn lezing 'Regels voor het mensenpark'. Het politieke en filosofische geweten van Duitsland, Jürgen Habermas, vond de inhoud ervan van "authentiek fascistische" strekking en zette enkele redacteuren van 'Die Zeit' en 'Der Spiegel' ertoe aan om Sloterdijk eens stevig aan te pakken. De lezing zou een verheerlijking zijn van de mogelijkheden van de eugenetica, het telen van een verbeterde mensensoort, en de auteur ervan bijgevolg een ontoerekeningsvatbare en gevaarlijke neofascist. Toen Sloterdijks redevoering uiteindelijk gepubliceerd werd, leek het of zijn critici een heel andere tekst gehoord hadden dan degene die hij geschreven had; de opmerkingen over eugenetica bleken voorzichtige vragen i.p.v. voorschriften, en bovendien slechts kanttekeningen bij zijn analyse van het failliet van het humanisme -- waarvan de oude Habermas een gerespecteerd vertegenwoordiger is.
Regels voor het mensenpark : kroniek van een debat bevat zowel de lezing als de belangrijkste reacties erop, helaas met uitzondering van die van Habermas, die zijn toestemming weigerde. Behalve de hysterische commentaren van o.a. Thomas Assheuer en Ernst Tugendhat, vinden we gelukkig ook enkele boeiende en overdachte opstellen, bv. van Rüdiger Safranski en Paul Scheffer. Het paradoxale van deze bundel is dat de interessantste fragmenten dikwijls net nÃet gaan over datgene wat er de aanleiding toe vormde, nl. het eugenetica-debat. Zo is het afsluitende interview, waarin Sloterdijk o.a. uitweidt over de invloed die het 'gevaarlijke denken' van Nietzsche op hem gehad heeft, filosofisch gezien nog het belangwekkendst. Het vormt meteen een goede inleiding op zijn grote werken (bv. De kritiek van de cynische rede, het nog onvertaalde Sphären), waartegenover Regels voor het mensenpark slechts een haastige en onafgewerkte denkoefening is. [Koen Van Baelen]
J.F. Vogelaar
Het gebeurt niet vaak dat een levende filosoof zoveel weerklank vindt als de Duitse filosoof Peter Sloterdijk (1947); tegelijk zijn zijn geschriften voorwerp van heftige discussies, zoals een lezing die hij hield voor een gezelschap filosofen en die, hoewel niet voor publicatie bestemd, door een journalist op nogal tendentieuze wijze verslagen werd. De lezing ging onder meer over de vraag of er een morele codex mogelijk is met betrekking tot de nieuwe technologisch-biologische mogelijkheden om mensen ingrijpend te veranderen. Sloterdijk wilde uitlokken dat dit onderwerp ook eens door de filosofie serieus bediscussieerd zou worden. In plaats daarvan ontstond er in Duitsland een scherpe polemiek in de kranten die vooral om posities, generatieconflicten en collegiale nijd leek te gaan. Er is een Nederlandse uitgave voor nodig om te weten wat er door diverse mensen gezegd is. Dat maakt dit tot een nuttig boek: de lezer kan zelf oordelen. Opmerkelijk is dat juist de niet-Duitse bijdragen, waarvan sommige heel kritisch, de meest zinnige zijn, zoals die van Paul Scheffer en Jan Vorstenbosch.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.