Kappers in het gras
Felicitas Hoppe
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HOPP |
31/12/2000
Wat een vreemde titel voor een roman, denkt de recensent en hij trekt op zoektocht naar het personage dat zich erachter schuilhoudt. Pigafetta vind je dan in de gastenkajuit van een transportschip dat met een onbekende vracht de wereld rondreist. Hij is de nachtelijke aanspreekpartner van de ikfiguur, die als betalende gast op het schip haar ogen de kost geeft. Haar reisgezellen munten uit in abnormaliteit. Zo zijn daar: een kapitein die maar één doel heeft: het schip verlaten; een perzikenkweker die zijn geld terug wil omdat hij bij het overschrijden van de datumgrens een dag kwijt speelt; een kok met maar één kookboek. En natuurlijk Antonio Pigafetta zelf, die, dat heeft de recensent even voor u uitgeplozen, een reisgezel van Magelhaen was en die vertelt hoe hij tijdens zijn wereldreis destijds ratten at om te overleven of hoe de kapitein-generaal een moordende kok in het water liet werpen.
De huidige wereldreis is veel minder avontuurlijk. Veel gebeurt er niet en als er al iets gebeurt, wordt het zo verteld alsof het werkelijk alledaags is: een overval van moderne piraten, de dood van een verstekeling, de doop van de ikfiguur. Vergeefs zoek je naar een verhaal, naar een spanningsboog of meer van dat fraais dat normaal je aandacht gevangen houdt. Maar net zoals bij deze reis niet het doel, maar veeleer de weg zelf het belangrijkst is, geldt voor deze debuutroman van Felicitas Hoppe dat niet de inhoud, maar zijn drager, de taal zelf het interessantste aan het boek is. De roman moet het hebben van miniaturen die uitblinken door hun soms heldere, soms zeer vervreemdende beschrijvingen.
Daarmee verrast Hoppe niet, want in haar vorige verhalenbundel Kappers in het gras woekerden groteske, grappige en absurde verhalen. Voor Pigafetta heeft Hoppe het komische tot een onderhuids niveau teruggeschroefd, maar daardoor heeft het geheel wat mij betreft net iets te weinig pit. Pigafetta mikt op helder geformuleerde beschrijvingen van het bevreemdende, maar kan daarmee toch niet gedurende 150 bladzijden boeien. Misschien moet je deze roman niet als roman, maar toch weer als verhalenbundel lezen en miniatuurtje per miniatuurtje afzonderlijk nauwgezet bekijken. Sommigen houden dat goed vol, in dit geval ik niet.
[Kris Lauwerys]
Martin Mooij
Het tweede boek van deze Duitse schrijfster in een Nederlandse vertaling, zoals men die van deze vertaalster (Tinke Davids) mag verwachten: goed. In een heldere taal en voortreffelijke stijl wordt hier een wereldreis beschreven op een schip zonder naam en met een al even vreemde lading als bemanning. Het heeft er de schijn van dat de grenzen van ruimte en tijd zijn opgeheven en dat de hoofdpersoon zo'n 400 jaar geleden een zelfde reis heeft gemaakt. De opvarenden - bemanning en passagiers - zijn vreemden voor elkaar en komen elkaar ook niet werkelijk nader. Soms gaan zij onderweg van boord, maar eigenlijk keren zij op de een of andere manier weer terug, al is het maar in de verbeelding. Een goede roman, die van de lezer echter wel een zeker inlevingsvermogen verlangt.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.