Brieven 1947-1962
Hugo Claus
Roger Jacobs (Auteur), Jef Van Doorslaer (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
EPO, 2000 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 318.4 JACO |
31/12/2000
Mensen en middelen activeren om iedereen te laten participeren in het arbeidsproces: deze visie is bon ton in sociaal-democratische en liberale kringen. De tewerkstellingsgraad wordt de doelstelling. Uitkerings- en steuntrekkers moeten via allerlei maatregelen (vorming, jobcreatie...) opnieuw ingepast worden in het arbeidsproces. Wie kan er iets op tegen hebben? In hun boek belichten Roger Jacobs en Jef van Doorslaer de keerzijde van de medaille. Beiden staan reeds jarenlang met beide voeten in de sector van de basiseducatie en de volwasseneneducatie. De auteurs stellen dat er een "tendens is om ook de (basis)educatie te verengen tot een instrument voor de aanpassing van achterblijvers aan de dominerende maatschappelijke ontwikkelingen". Het huidige dominante geletterdheidsbegrip, aldus Jacobs en Van Doorslaer, wordt ingevuld als een geheel van te verwerven basisvaardigheden nodig om zich, in de eerste plaats, te kunnen handhaven op de arbeidsmarkt. Laaggeschoolden moeten geactiveerd worden om inspanningen te leveren zodat ze voorbereid worden voor hogere opleidingen en/of kwalificaties. Deze benadering kadert perfect in het huidige (sociaal) liberale politieke beleid, maar staat wel mijlenver af van het oorspronkelijke ideaal van de permanente vorming. Alle inspanningen moeten focussen op die éne heilige koe, de arbeidsmarkt. Slechts een enkeling durft nog spreken over een emancipatorische doelstelling van (basis)educatie. De auteurs roeien met dit boek dus tegen de stroom in, maar dit maakt het precies tot een belangrijk werk. Niet alleen schetsen ze voortreffelijk het huidige dominerende denkpatroon over (basis)educatie, maar ze brengen ook een zeer goed historisch overzicht van de wortels van de huidige ideeën over de 'actieve welvaartsstaat'. Daarbij wordt in een notendop de evolutie van de welvaartsstaat sinds ca. 1960 onder de loep genomen. In een slothoofdstuk houden ze een bijzonder warm pleidooi om opnieuw aandacht te schenken aan de grondidee van de (basis)educatie en stofferen ze de emancipatorische betekenis ervan met talrijke voorbeelden uit hun rijke praktijkervaringen. Doorheen heel het boek hanteren de auteurs bovendien een bijzonder toegankelijke taal en een vlotte stijl. In zijn voorwoord noemt Danny Wildemeersch, hoogleraar sociale pedagogiek aan de KU Leuven en de KU Nijmegen, dit een relevant boek. In feite is dit veel te zacht uitgedrukt. Roger Jacobs en Jef van Doorslaer schreven een boek dat zijn plaats verdient onder de klassiekers in de sociaal-wetenschappelijke literatuur. [Jan Geeraerts]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.