Zullen we samen schuilen? : een kleine jongen in Oradour
Patricia De Landtsheer
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Vries-Brouwers, 2000 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LAND |
31/12/2000
Dit rauwe, en volgens de auteur authentieke verhaal, start met Babs die van huis wegloopt om haar broertje te zoeken. Beiden zijn op de vlucht voor hun aan alcohol verslaafde moeder en handtastelijke stiefvader. In de stad belandt Babs bij een groep straatjongeren die zich prostitueren om aan drugs te geraken. Hun achtergrond is voor haar herkenbaar, maar met de manier waarop ze zich aan de realiteit onttrekken, kan ze zich niet verzoenen. Ze werpt zich op als een bemoederende, moraliserende beschermengel. Haar broertje zien we nog even, maar het zijn vooral de leden van de groep die in verwarrende en door elkaar lopende scènes voor het voetlicht treden.
In een epiloog vermeldt de auteur wat er achteraf met de leden van de groep gebeurde. Ik twijfel niet aan de realiteitswaarde hiervan. Maar een realistisch verhaal wordt niet alleen gedragen door realiteitswaarde en engagement. Een verhaal dat als een ongekuist rapport wordt neergeschreven, appelleert slechts aan een misplaatste sensatiezucht.
In Aan het einde van de tunnel is er in de eerste plaats iets mis met het vertelstandpunt. Het eerste hoofdstuk voert Babs als personele verteller op. Je verwacht een strakke verhaallijn met de zoektocht naar het broertje als rode draad. Maar die draad verlies je al vanaf het tweede hoofdstuk. Een rusteloos wisselend perspectief, waarbij op de ene persoon al wat meer gefocust wordt dan op de andere, zorgt voor versnipperde informatie over achtergrond en situatie van te veel mensen. Er blijft heel weinig ruimte voor uitdieping van gevoelens, zodat je voortdurend het gevoel hebt dat je een ongeordend en overvol rapport leest. Er is van alles te veel en van alles te weinig in dit verhaal. Veel personages, standpunten, gemoraliseer, veralgemening; weinig nuance, uitdieping, inlevingsmogelijkheid. Patricia de Landtsheer speelt vaag met het mooie idee van solidariteit en vriendschap tussen de leden van de groep. Met dit idee als sterke leidraad, en met de rode draad van de zoektocht als kompas had dit verbrokkelde rapport een aangrijpend relaas kunnen worden. Vanaf 12 jaar. [Jet Marchau]
Fred Koekoek
Babs loopt weg van huis om haar broertje te zoeken en om de verwaarlozing en mishandeling door haar ouders te ontlopen. Zij komt terecht in een grote stad waar zij zich aansluit bij een groep zwerfjongeren die zich in leven houdt met prostitutie, diefstal en dealen. Het boek beschrijft de desastreuze gevolgen van druggebruik door verwaarloosde en mishandelde jongeren. Het geeft een reëel beeld van de situatie van deze jongeren. Het taalgebruik is technisch en inhoudelijk afgestemd op jongeren van 14 tot 17 jaar en sluit aan bij de taal die op straat gebruikt wordt. Er zijn geen illustraties behalve een somber voorplat. De schrijfster heeft een duidelijke boodschap, de personages blijven nogal eendimensionaal en er ontstaat geen echt invoelbaar relaas van Babs. Door het afkeuren van druggebruik zal het boek eerder wrevel opwekken bij jongeren dan dat de schrijfster haar doel (waarschuwen voor de gevolgen van druggebruik) bereikt. Verder is het boek een aanklacht tegen verwaarlozing en mishandeling van jongeren door hun opvoeders.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.