Niet zwijgen ! : bewoners leren actie voeren
Rudie Kagie
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Prom, 2000 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 781.6 KAGI |
31/12/2000
Vele mensen vinden dat jazz een muziekgenre is voor oude mannen in muffe kamers. Wie wil er nu naar een hortende trompet luisteren i.p.v. naar aanstekelijke beats waarop je kan dansen? Maar ooit is het anders geweest. Jazz werd door sommigen beschouwd als Satans orkestje in de hel. Zelfs zogezegde progressieven stelden zich luidop vragen en vonden dat die teringherrie maar bitter weinig te maken had met muziek. Gelukkig waren er ook nog mensen met een bijna visionaire geest die toen reeds wisten dat 'die zwarte muzikanten' misschien wel iets te vertellen hadden.
De verboden saxofoon is een bundeling van essays die allemaal betrekking hebben op de censuur. Daaruit blijkt dat muziek meer is dan entertainment. Hoe verklaar je anders de angstige reacties van sommige landen op deze kunstvorm? Meestal gaat het dan om populaire muziek die uit het Westen komt. De informatie die ze meedraagt, is des duivels voor fundamentalistische regimes. De Taliban in Afghanistan probeert alle muziek te verbieden. Tientallen jaren geleden werd er ook in Europa censuur toegepast. Toen jazzmuzikant Lionel Hampton naar Nederland kwam voor een concert, sprak zelfs de pers over een schande. Tijdens het optreden geraakte het publiek in totale extase en verloor de controle over zichzelf. Er gingen stemmen op om dit soort muziek te verbieden. Ook al hadden de nazi's korte tijd daarvoor dezelfde praktijk toegepast.
Een vrije beleving van kunst en cultuur is een vereiste voor elke democratie. Tegenwoordig is muziek het expressiemiddel bij uitstek. In De verboden saxofoon beschrijft Rudie Kagie op heldere wijze waarom het zo belangrijk is dat we naar die muziek mogen luisteren. Hij vertrekt bij de tango en komt uit bij techno. Je moet geen muziekkenner te zijn om dit boek te lezen. Kagie geeft genoeg duiding om de context te begrijpen. Zijn boek is één groot pleidooi voor de vrije meningsuiting, waarbij zijn liefde voor muziek op een bijzonder aangename manier duidelijk wordt. [Philip Symons]
Jos Radstake
Wanneer een overheid het oor naar haar onwelgevallige muziek laat hangen, dan is het oppassen geblazen. In 'De verboden saxofoon, Over muziek en censuur' beschrijft Vrij Nederland-redacteur Rudie Kagie de meest bizarre staaltjes van verboden muziek. Voorbeelden van muziekcensuur uit allerlei landen, gedecreteerd door uiteenlopende ideologieën of religies, komen in deze heldere stukken, waaruit een enthousiasmerende fascinatie voor muziek spreekt, aan de orde. In veel gevallen wordt (bijna exemplarisch) een toonaangevend musicus in al zijn belemmeringen gevolgd, maar telkens blijkt de muziek door deze belemmerende factoren -ook al kost dat tijd- heen te kunnen breken. Verschillende muziekgenres komen naar voren -wat mij betreft had Kagie nog veel meer in extenso over verboden klassieke muziek mogen schrijven- maar vooral was het toch telkens de jazz die het ongenoegen van machthebbers heeft opgewekt. Daarbij moest vooral de saxofoon het ontgelden. Aan dit prachtig uitzinnige instrument is het dat deze mooie bundel -helaas ontsierd door enkele afbrekingsfouten- zijn titel heeft ontleend. Met enkele zw.w. illustraties.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.