Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Bakker, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MINO |
Besprekingen
31/12/2000
In Het kleine ding, de eerste roman van de jonge Amerikaanse schrijfster Eliza Minot (geb. 1971), zegt de ikfiguur Via dat je je een woord eigen kunt maken door het drie keer in verschillende zinnen te gebruiken. Eigenlijk doet het jonge meisje Via Revere hetzelfde met haar herinneringen: zij wil zich door een vloed van herinneringen ervan verzekeren dat zij het beeld, de stem, de liefde van (en voor) haar verongelukte moeder met zich meedraagt. Het verhaal overspant een op het eerste gezicht heel gewone schooldag tijdens de winter. Het is een dag die netjes loopt van ochtend, over middag tot avond; alleen is het zo dat precies die dag haar moeder verongelukt in een auto-ongeval.
De schrijfster heeft het ikverhaal verteltechnisch mooi gekaderd tussen een eerste hoofdstukje waarin een verteller Via in haar kamer beschrijft en het op een na laatste hoofdstuk, waarin het meisje door diezelfde verteller wordt geobserveerd tijdens de begrafenisdienst. Via krijgt in een als epiloog bedoeld laatste hoofdstuk de gelegenheid de essentie nog eens te verwoorden: "Ik zal zien en me herinneren. Ik zal kijken. Want het voorkomt dat het leven verloren gaat en je je afvraagt waar ze is gebleven. Omdat dit het leven in stand houdt." Met die 'ze' bedoelt zij haar moeder. Daartussen zit dus die dag van "eergisteren" geprangd met zijn normale levensloop, handig verteld in de ikvorm. We maken met het meisje de diverse lessen mee: de leesles, de tekenles, lunchtijd, maatschappijleer, de rekenles en dan vertelt ze hoe ze uit de klas wordt geroepen i.v.m. het verkeersongeval.
Eliza Minot maakt misschien iets te programmatisch steeds weer vanuit de les de gedachtesprong naar de herinneringen van het meisje. Die herinneringen zijn zo gevarieerd, zo schrander en gedetailleerd dat je Via eigenlijk toch wel iets ouder schat (ze zit in de vierde klas) dan de acht jaar zoals het achterplat zegt. Heel mooi weergegeven is de onmiskenbaar Noord-Amerikaanse sfeer (het verhaal lijkt me gesitueerd in de jaren '70) met een sportieve, jonge familie met vier kinderen en met die typische open geest en lieve ouders. Centraal staat de moeder en zij precies moet door de herinnering verder leven, waarbij het kleinste ding, het geringste detail kan dienen.
Het kleine ding is een mooi boek, met een weldoordachte structuur, met een scherp oog voor detail en een aantrekkelijke boodschap over hoe herinnering en liefde het leven en de dood draaglijk maken. [Christiaan Hemelaer]
M.J.A. van de Berg
Het leven van een gegoede Amerikaanse familie, gezien door de ogen van een achtjarig meisje. Op de dag dat haar moeder wordt begraven na een fataal auto-ongeluk, overdenkt ze de dag dat het gebeurde, om zo haar moeder in haar herinnering vast te houden. Het gedetailleerde verslag van die dag wordt afgewisseld met veel flashbacks, waardoor het familieleven zich voor de lezer ontrolt. De minutieuze beschrijvingen vereisen soms enig geduld, maar de beloning is een poëtisch en toch realistisch beeld, met een optimistisch slot. Goed vertaald, mooi uitgegeven maar met een wel erg kleine druk.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.