In sprekenden lijve : de spraak als lichamelijk gebeuren
Yvan Lebrun (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Halewyck, 2000 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : TAALKUNDE : 803.3 LEBR |
Besprekingen
21/12/2000
In sprekenden lijve : de spraak als lichamelijk gebeuren. Een veelbelovende titel met een verleidelijke naakte vrouw van Ingres op de kaft. De auteur, Yvan Lebrun, doceert neurolinguïstiek en psycholinguïstiek in Brussel. Hij wil de spraak als lichamelijk gebeuren toelichten. Zou het een uiteenzetting worden van de neurologische processen bij het spreken, een overzicht van de ontogenie van de spraak bij het opgroeien, de spier- en ademactiviteit bij het spreken... Of misschien zal het vooral gaan over alle vormen van lichaamstaal: gelaatsuitdrukkingen, handen, subtiele bewegingen die verraden of we liegen of niet... Neen, mis, Lebrun geeft ons iets anders. Hij behandelt weliswaar de spier- en ademactiviteiten bij het spreken, zegt summier iets over de hersencentra die aan spraak gerelateerd zijn, maar wijdt zich vervolgens helemaal aan zijn stokpaardje, nl. een overzicht van taalverwijzingen naar lichaamsdelen allerhande. Eerst wordt spraak gelijk gesteld aan seks, aan defecatie, aan eten, en ga zo maar door. Dan behandelt hij de taalsymbolische waarde van penissen, borsten, billen, teelballen, en wat er nog meer aan een lichaam hangt of staat, zonder de inwendige mens te vergeten, gaande van bloedeloos, zwartgallig en uitgemergeld, tot klootzakken die in hun broek schijten enz. Het is echter niet altijd even duidelijk wat die opsomming ons nu leert over de spraak als lichamelijk gebeuren. Net als Desmond Morris wil Lebrun zijn schrijfsels verteerbaar maken door er een portie erotiek in te klutsen. Wel leuk, maar we zouden de doelstelling ervan wat duidelijker verwoord willen zien en we geraakten her en der de draad kwijt. Spraak en lichaam zijn vergroeid, zo besluit Lebrun, zonder spraak komt een mens niet tot ontplooiing en kan hij geen sociale contacten onderhouden. Een mens zonder spraak verliest zijn zelfbelevenis. Dergelijke uitspraken klinken zelfverzekerd maar zijn weinig onderbouwd, en ze zijn vrij denigrerend voor mensen die niet kunnen spreken... Lebrun vergeet overigens ook het intens ontwikkelde sociale leven en de aanwezigheid van zelfbewustzijn bij onze andere sprakeloze neven, de niet-menselijke primaten. Spraak heeft de mens blijkbaar op een ivoren toren gezet. Een vlot boekje om kritisch te lezen. [Hilde Vervaecke]
Dr. H.S. Verbrugh
Dit boek past in een recent tot bloei gekomen richting in de toegepaste wijsgerige antropologie om aspecten van de mens die tot dusverre niet de aandacht hadden gekregen die ze verdienen, te exploreren en expliciteren. In dit geval is het de rijkdom aan lichamelijke aspecten van de taal en de spraak en, omgekeerd, de linguïstische aspecten van de lichamelijkheid. De auteur is docent neurolinguïstiek en psycholinguïstiek aan de Vrije Universiteit Brussel en een erkende deskundige op dit gebied. Het boek is een voortreffelijk geschreven, goed geïllustreerde (in zwart-wit) en ook voor lezers zonder specifieke vakkennis goed toegankelijke inleiding in dit thema. Links- en rechts-handigheid, spraak en seksualiteit, fysiologie en pathologie van de spraakorganen, lichaamstaal, taalkundige en conceptuele symboliek van lichaamsdelen en organen zijn voorbeelden van thema´s die behandeld worden. Goed register en idem literatuurlijst.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.