Normandie nue
Philippe Le Guay
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Prom, cop. 1999 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ROTH |
31/12/2000
Mijn reis naar Chaplin is een aangenaam verhaal over hoe de auteur naar het verre Zwitserland afzakt met de hoop er zijn allergrootste idool te ontmoeten. Het boek is overduidelijk ingegeven door zuivere en oprechte liefde voor de meester van de komedie. Het verhaal begint met prille jeugdherinneringen van de auteur, waaruit blijkt dat hij reeds op vijfjarige leeftijd een liefde voor de absurde slapstick humor van Chaplin ontwikkelt. Ook verdere herinneringen die te maken hebben met Chaplin en diens films, worden in het boek verhaald. Die voorliefde voor Chaplin (ondertussen bijna uitgegroeid tot een -- onschuldige -- obsessie) doet de auteur op 22-jarige leeftijd in een opwelling de verre oversteek maken naar het huis van de acteur (die nu reeds een meer dan gezegende leeftijd heeft bereikt). Wat gegroeid is uit het verlangen om persoonlijk een brief aan Chaplin af te geven, overtreft zijn stoutste dromen: alles lijkt wel als door Gods hand geschapen om Roth naar zijn grote idool te brengen. Zo staat de grote poort van het immense landgoed van Chaplin open, als wordt hij verwacht door de bewoners. Roth heeft maar door te lopen tot aan de deur. Wanneer hij daar zijn brief aan een dienstbode geeft en te horen krijgt dat de acteur net even een uiltje aan het knappen is, wordt hij (al is het niet in zo veel woorden) 'uitgenodigd' later terug te komen. Roth weet niet waar hij het heeft. Wanneer hij later op de dag de grote poort (weer staat ze open) voor de tweede maal binnengaat, weet hij niet wat hij moet verwachten. Hij wordt zeer vriendelijk ontvangen door de butler, die hem meldt dat het niet zo best gesteld is met de oude en zieke Chaplin, die echter zeer opgetogen was met zijn brief en een gehandtekende foto voor hem heeft laten klaarleggen. Een glimp op zijn groot idool zit er dus voor Roth niet in, maar daar zit hij niet mee. Het portret (achteraan in het boek afgedrukt), het bezoek aan het grote huis en als toetje een rit in Chaplins auto waren voor hem meer dan de moeite waard.
In dit boek wordt overvloedig verwezen naar Chaplins werk. De talrijke herinneringen uit Roths leven en de Chaplin-bedevaart zelf zijn geschreven in een wat naïeve, kinderlijke stijl, die het boek tot een zeer aangenaam en vlot lezend tussendoortje maakt. [Philip Symons]
Frank Jansen
Patrick Roth (1953) is van Duitse afkomst, maar woont al sinds 1975 in Los Angeles. Indertijd hoefde hij eigenlijk maar voor een paar semesters in Los Angeles te blijven in verband met zijn studie, maar nadat hij 'City lights' van Charles Chaplin had gezien besloot hij niet meer weg te gaan: 'Omdat Chaplin hier als vreemde kwam en het niet heeft opgegeven'. Op nieuwjaarsdag 1976 besluit Roth Chaplin op te zoeken in diens Zwitserse verblijfplaats. Hij schrijft een brief en gaat die persoonlijk overhandigen. Verder dan de butler en Chaplins vrouw (met wie hij een paar woorden wisselt) komt hij niet, maar toch maakt deze belevenis een onuitwisbare indruk op Roth. Het verhaal is opgebouwd rondom die bewuste dag, en daaromheen schetst Roth het ontstaan van zijn bewondering voor Chaplin. Vooral de beschrijvingen van scènes uit 'City lights' behoren tot de betere momenten uit dit boekje. Patrick Roth schreef toneelstukken en drie boeken, die geen van alle werden vertaald in het Nederlands (ook niet de volgens de flaptekst 'beroemde Riverside-trilogie'). Gebonden boekje op pocketformaat; normale druk. Foto van Chaplin op het omslag.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.