Minimalisme
David Batchelor
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Thoth, cop. 1999 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : KUNST : 735.8 BRAD |
31/12/2000
Uitgeverij Thoth brengt in samenwerking met de Tate Gallery een veelbelovende reeks over stromingen in de moderne kunst. Een boek over een kunststroming wordt pas goed als het de lezer en kijker ook het hachelijke van het etiketteren laat zien. Het krijgt dan iets paradoxaals: schrijven over een stroming en tegelijk tonen dat het waardevolste werk niet opgaat in de kenmerken van die richting.
Het boekje omvat een 80-tal bladzijden compacte tekst en talrijke illustraties (bijna allemaal in kleur), bovendien een gedetailleerd register, en is keurig in zwart linnen gebonden. Dat het om vertalingen gaat, is haast niet te merken, behalve aan de sterk Angelsaksisch georiënteerde bibliografie en het laatste hoofdstuk in de deeltjes over het postimpressionisme en het surrealisme, dat telkens uitsluitend de invloed ervan in Engeland en Amerika bespreekt -- wat zeker bij het postimpressionisme geen belangrijke kunst heeft opgeleverd. Als doelgroep wordt zowel gemikt op de geïnteresseerde leek als op studenten en museumbezoekers. De boekjes zien er eenvoudiger uit dan ze zijn. Wie eraan begint, heeft het best al enige noties van de betrokken periode en kunstenaars, want veel elementaire informatie bevatten ze niet. Hier wordt duidelijker dieper gegraven dan in de overzichtswerken over moderne kunst waar de jongste jaren in ons taalgebied geen gebrek aan is.
Fiona Bradley heeft terecht aandacht voor ontmoetingen en petite histoire in deze bij uitstek 'literaire' stroming, en ze last bovendien voldoende citaten uit theoretische manifesten en literair werk in om het betoog substantieel te houden. Positief zijn de aandacht voor de wisselwerking van surrealisme en dada ("als twee golven die elkaar inhalen"), nieuwe technieken als het automatisch schrijven, de frottage en de collage, de rol van droombeelden, het fetisjisme van de surrealistische objecten, en het afzonderlijke hoofdstuk dat wordt gewijd aan surrealistische voorstellingen in de film en het theater. Een nadeel is dat zo veel verschillende kunstenaars de revue passeren dat er onvoldoende ruimte is om op individuele verschillen in te gaan. Vaak beschrijft de auteur het beeldende werk in de niet altijd heldere (soms bewust misleidende!) termen waarmee de surrealistische kunstenaars het hebben voorgesteld. Een gemis vind ik ook dat nergens wordt verwezen naar de historische wortels van het surrealisme, bv. in de maniëristische kunst of in het werk van Jeroen Bosch. [Erik de Smedt]
Hans Renders
Hoewel op het omslag van dit boekje over het surrealisme staat dat Max Ernst, René Magritte en Salvador Dali aan het begin van de jaren twintig in Parijs begonnen met het surrealisme, staat in het boek wel correct dat dit Breton, Soupault en Aragon waren. Op toegankelijke wijze wordt verteld hoe deze kunststroming zich vanuit Frankrijk over de hele wereld verspreidde en wat de centrale thema's zijn. Het boek is mooi en instructief geïllustreerd in kleur en zwart-wit, vreemd is wel dat talloze citaten zijn verwerkt die nergens worden verantwoord. Dat is storend omdat in de 'beknopte bibliografie' allerlei specialistische werken staan genoemd waarin de ene richtingenstrijd na de andere wordt uitgevochten. Maar misschien doen we Bradley onrecht, en is in de Engelse versie wel met verwijzingen gewerkt. Ter kennismaking met het surrealisme is ook de vertaling zeer geschikt.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.