Waarom Lumumba moest sterven
Manu Ruys
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 1999 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 092.2 RUYS |
31/12/2000
Uit deze memoires blijkt dat Manu Ruys de jaren '90 uiterst negatief beoordeelt. Terwijl hij de jaren '80 nog ervoer als een "prikkelende periode waarin het intellectuele debat in de partijen heropleefde", beschrijft hij de laatste tien jaar als "een ontluisterend decennium", zowel op politiek, economisch als moreel vlak. Politiek waren er de schandalen, de ideeëndodende particratie en het vertrouwensverlies van de bevolking, economisch de ziekelijke geld(ings)drang en de ongebreidelde consumptiezucht, moreel het "hedonistische nihilisme van de massa".
De memoires van Manu Ruys sluiten ten dele aan bij Achter de maskerade (1996) en Over de drempel van de angst (1998). Ook in die boeken mengde hij harde feiten met persoonlijke commentaren. In dit boek gaat hij echter nog een stapje verder door zijn onvoorstelbaar brede feitenkennis en politiek inzicht te doorweven met goedgekozen en vaak unieke ooggetuigenverhalen en persoonlijke impressies en mijmeringen. De nadruk ligt minder op de politieke analyse, dan wel op de wederzijdse beïnvloeding tussen Manu Ruys en de politiek. Ruys wil zich met deze memoires ook verantwoorden. Vaak werd hij in de conservatieve, rechts-nationalistische CVP-hoek geduwd. "Om uit te leggen waarom ik de, soms controversiële, standpunten innam die de mijne waren, wil ik vertellen hoe de beslissingen ontstonden, tegen welke persoonlijke en sociale achtergronden, in welk tijdsklimaat." Conform zijn afkeer van sensatiejournalistiek bevat het boek relatief weinig onthullingen en smeuïge anekdotes. Het is duidelijk dat Ruys over heel wat informatie beschikt die hij niet lost: hij suggereert de opdrachtgevers van de moord op André Cools te kennen, maar zwijgt ("zonder bewijzen moet de ernstige journalist zwijgen, ook in memoires"). Ook spreekt hij nauwelijks over zijn privé-leven. Na het overzicht van zijn jeugdjaren bespreekt Ruys min of meer chronologisch de gebeurtenissen en persoonlijkheden die hem tijdens zijn loopbaan het meest hebben getroffen. Hij heeft het uitgebreid over de geschiedenis van 'De Standaard'.
Manu Ruys blijft in dit boek geheel zichzelf: via zijn virtuoze en meeslepende schrijfstijl zuigt hij de lezer mee in het historische feitenrelaas. Hij is een absolute meester in de rake typering van persoonlijkheden en in de kernachtige samenvatting van carrières. Zo vat hij de loopbaan van Martens in één trefzekere zin samen: "Aanvankelijk in zijn partij opgehemeld als nauwgezet organisator, die de wat oubollige en verwaarloosde CVP een moderne structuur verschaft, en als electoraal trekijzer, dan als regeringsleider gebruikt en allengs misbruikt, om ten slotte te worden weggepromoveerd naar een 'Europa', was Martens aan het einde van zijn Belgische periode verschraald tot een pathetische figuur." Dat Ruys nu al een decennium lang hetzelfde verkondigt, maar steeds met andere mooie woorden en met nieuwe aanvullende anekdotes, deert niet. Immers: "Rebelse opvattingen hebben een lange incubatieperiode nodig en dringen best geleidelijk, haast onopgemerkt door". [Gunter Bousset]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.