De masters
C.P. Snow
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Balans, cop. 1999 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : SNOW |
31/12/2000
Intrigerend en ontspannend, zo zou je C.P. Snows klassieker Wandelgangen van de macht over het politieke leven in het Engeland uit de jaren '50 kunnen omschrijven. De plot, een soort van tragedie in vijf bedrijven, is nochtans simpel en weinig verrassend. Roger Quaife, een jong en talentvol politicus uit het conservatieve kamp, wil naar de top van de politieke ladder en hij geraakt er ook. We volgen Quaifes carrière vanaf het moment dat hij door zijn oversten naar voren wordt geschoven. Het gaat hem aanvankelijk voor de wind, maar als hij het defensiebeleid van het land wil hervormen, wordt hij langzaamaan teruggefloten. Een nieuw soort veilig atoomwapen wordt door de rest van de politieke wereld -- om niet nader genoemde redenen --gezien als iets heel slechts. Daarbij heeft hij nog een buitenechtelijke verhouding, die op het slechtste moment dreigt uit te lekken, maar uiteindelijk doet die affaire er toch weinig toe. Bij de ultieme stemming wordt Quaifes voorstel door de meerderheid afgeschoten, waarna hij zich verplicht ziet af te treden.
Het verhaal wordt verteld door Lewis Eliot, een topambtenaar in dienst van Quaife, die de kunst van het negotiëren tot in de perfectie beheerst, maar een literair personage blijft zonder ruggengraat. En dat geldt voor de hele roman. C.P. Snow debiteert politieke wijsheden zoals: "Persoonlijke betrekkingen waren 'op het hoogste niveau' van geen enkel belang". Met deze idee, dat vriendjespolitiek zelden ver reikt, wil hij je doen geloven dat het politieke bedrijf een eenzame, bikkelharde wereld is. Dat zou de spanning erin moeten houden; helaas is spanning zo goed als afwezig, omdat de gebeurtenissen voorspelbaar blijven, maar ook omdat het verhaal nooit concreet wordt.
Nochtans zit het boek heel dicht op de historische werkelijkheid: na de Suez-crisis in 1956 besluit Macmillan, de kersverse prime minister die door Snow niet bij naam wordt genoemd, om de bouw van een waterstofbom voort te zetten. Maar daar wordt in de verste verte geen gewag van gemaakt. Om wat voor wapensysteem gaat het? Waarom zijn zowel rechts-conservatief als links ertegen? Deze vragen blijven onbeantwoord en zijn zelfs contradictorisch; de Amerikanen zien liever niet dat Engeland haar atoomwapens vernieuwt, omdat zij alleen over deze wapens wil beschikken, maar de oude politieke garde in Engeland beschouwt het nieuwe systeem als een uitverkoop en het einde van Engelands imperiale rol.
Eliot en Quaife hebben genoeg aan een blik, een schoudertrek, een handgebaar om haarfijn iemands psychologie, redenering en toekomstig gedrag te deduceren, maar enige (historische) staving van het gebeuren in het boek ontbreekt geheel, en daarmee ook alle geloofwaardigheid. [Wim Van Mierlo]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.