De lege schommel : het verhaal van Azmi, een vluchtelingenkind
Bettie Elias
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Bakermat, 1997 |
THEMACOLLECTIE ENKEL VOOR ONDERWIJS EN DIENST ROUW : GEEL : ELIA |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Bakermat, 1997 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ELIA |
31/12/2007
Dries is acht als zijn vader bij een ongeval om het leven komt. Het valt hem niet makkelijk zijn verdriet te verwerken. En dan is er ook nog zijn kleine zusje Leentje, die helemaal niet begrijpt waarom papa er nooit meer is. Ook mama heeft het moeilijk. Er gebeurt niets spectaculairs in dit boekje: de auteur wil niets meer dan een beeld tekenen van een kind dat zijn vader verliest. Dit is dus een verhaal van onmacht, gemis, kwaadheid... maar stilaan ook van zorg voor de anderen die papa missen, moeder en zusje en opa, en van geloof dat hij er toch nog is, als iemand tot wie je kan praten, als iemand die de band tussen de rouwenden versterkt. Het boekje tekent een geloofwaardig beeld van het rouwproces in een gezin met jonge kinderen. Daar is geen sentimentaliteit mee gemoeid, al vloeien er natuurlijk wel tranen, "water van zout". Betty Elias laat zien hoe de dood van een geliefde mensen dichter bij elkaar kan brengen, ze meer zorg voor elkaar kan laten dragen. Een belangrijke rol daarbij speelt opa, die heeft leren leven met zijn verdriet om zijn overleden vrouw, en die rustig en met weinig woorden Dries helpt met zijn gevoelens in het reine te komen. Dries vindt ook troost in de fictieve briefjes die hij nog naar zijn vader schrijft. Elias is erin geslaagd de gevoelens te evoceren van een kind dat zijn vader verliest. Een kind dat zelf in een rouwproces zit, zal zichzelf wellicht herkennen in Dries en daar misschien steun in vinden. Volwassenen die te maken hebben met zulke kinderen, biedt dit boekje zeker inzicht en houvast. De talrijke, vaak paginagrote tekeningen van Anne Westerduin geven de sfeer van het gebeuren en de gevoelens van de personages goed weer. De taal is eenvoudig en begrijpelijk voor jonge kinderen. Toch had er meer zorg besteed mogen worden aan de woordkeuze, die soms te weinig variatie vertoont (bv. hard lopen is hier altijd spurten), die vaak ook wat houterig klinkt ("Dries richt zich op", "hij haast zich naar de slaapkamer", "hij krijgt een blos op de wangen") en die af en toe ook gewestelijk gekleurd is. Jammer ook dat er in dit boek zo slordig omgesprongen wordt met de komma, vooral dan in betrekkelijke bijzinnen. [Herman De Graef]
R.A. Wagenaar-Duursma
Dries verliest zijn vader door een auto-ongeluk. Plotseling is zijn vader er niet meer en dat doet pijn. Hij heeft moeite om zijn verdriet te uiten en is vaak boos op zijn voortdurend kletsende zusje en zijn moeder. Gelukkig is opa er: hij heeft het meeste begrip en helpt Dries om zijn verdriet te verwerken. Dries zet zijn gedachten en gevoelens op papier in briefjes aan zijn vader, die aan het eind van sommige hoofdstukken cursief zijn afgedrukt. De titel verwijst naar de tranen van Dries. Verhaal in korte hoofdstukken in een sobere, soms wat ouderwets aandoende, stijl; redelijk veel dialoog. Ruime bladspiegel en duidelijk lettertype. Goed herkenbaar voor kinderen die hetzelfde hebben meegemaakt. Bij de aankondiging van de dood van z'n vader ('papa maakt een lange, verre reis') kun je vraagtekens zetten. Sfeervolle, goed bij het verhaal passende, wat karikaturale lijntekeningen. De auteur kreeg voor dit boek in 1998 een Boekenwelp. Vanaf ca. 8 jaar.
Gert Broeckx
ua/an/22 j
Dries krijgt op een dag te horen dat zijn papa verongelukt is. De moeilijkste tijd van zijn leven breekt aan. Eerst kan hij het niet geloven en is hij ontzettend boos. Maar wanneer hij ook met het verdriet van zijn mama geconfronteerd wordt, beseft hij dat zijn papa nooit meer terug komt. Bij alles wat Dries doet, moet hij aan zijn papa denken. Ze gingen samen naar de voetbalclub en fietsen. Alles herinnert hem aan zijn papa. Gelukkig is opa zijn grote toevlucht. Opa laat hem alles zien van vroeger wat hem aan zijn papa herinnert, want papa vergeten zal hij nooit. Voor Dries zal Papa nooit dood zijn. Een mooi maar triestig en levensecht verhaal, waarin de pijn van de kleine jongen zeer tastbaar is. Alle kleine gelukkige momenten met zijn papa, die voor de jongen zo belangrijk waren, doen je voelen hoe groot zijn gemis wel is. Dries schrijft dikwijls een viertal regeltjes naar zijn papa om hem zijn gevoelens kenbaar te maken. Het verdriet van de mama, opa en zijn kleine zusje zijn heel tastbaar aanwezig. Een hechte familie kan een hele troost zijn wanneer je afscheid moet nemen van iemand die je lief is.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.