Lied van Solomon
Toni Morrison
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Athenaeum, 2023 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : MORR |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Bakker, 1993 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MORR |
Emilia Menkveld
em/ov/25 n
Op het Caraïbische Îsle des Chevaliers lijken de verhoudingen duidelijk. De natuur van het eilandje is lang geleden getemd door mannen die de bossen kapten en de grond uitholden en de rivier in grote verwarring brachten, schrijft Nobelprijswinnaar Toni Morrison in haar vierde roman Teer (1981). 'Verbannen van de plek waar ze altijd had geleefd, naar onbekend terrein gedwongen, was ze niet langer in staat haar poeltjes en watervallen te vormen en stroomde ze alle kanten uit', scharrelend over de bosgrond, om uiteindelijk, 'doodop, verzwakt en verdrietig', een moeras te vormen van dikke, zwarte drek waar zelfs de muggen verre van bleven.
Maar de weelderige heuvels daarboven zijn nog altijd prachtig en Valerian Street, Amerikaans snoepfabrikant in ruste, bezit het mooiste huis in de omgeving: ruim, licht, gebouwd 'in de tijd dat pleisterkalk vanzelfsprekend was'. De heer des huizes en zijn veel jongere, ooit beeldschone vrouw Margaret brengen hun dagen door in betrekkelijke harmonie, samen met hun trouwe (en getrouwde) bedienden van kleur Sydney en Ondine, en tijdelijk ook Jadine, nichtje van de laatsten, model in Parijs.
Grootste zorg: zal Michael, enige zoon van de huiseigenaars, zijn ouders voor kerst met een bezoekje vereren? Op dit punt in de roman weet de lezer allang wat de bewoners van het huis pas ontdekken als Margaret krijsend uit haar inbouwkast komt stormen: er is een indringer in huis, een zwarte man die zich overdag verstopt en 's nachts, door honger gedreven, de voorraadkasten aanspreekt.
Valerian nodigt de man, die Son blijkt te heten, prompt uit aan tafel, waarna alle onderhuidse spanningen, alle vooroordelen naar boven komen en iedere schijn van onderling begrip abrupt is verdwenen. 'Hij meende veilig te zijn', is de eerste zin van Teer, en in haar inleiding licht Morrison toe: ''Meende' in plaats van 'dacht', om twijfel te zaaien, een gevoel van onrust op te roepen.' Het is een gevoel dat ze ruim 300 pagina's vasthoudt in kolkende zinnen en felle dialogen. Steeds weer dwingt ze haar lezers zich af te vragen: wie is hier nu een gevaar voor wie? Daarbij gaat het niet alleen om zwart versus wit (of de mens versus de natuur), maar vooral om hoe zwarte mensen zich tot hun verleden en hun afkomst verhouden.
Twee uitersten krijgen gestalte in Jadine en Son, die hevig verliefd worden. Zij is als weeskind bijgestaan door Valerian, heeft op zijn kosten kunnen studeren en is vastbesloten om er iets van te maken 'in déze wereld', volgens de regels die daar gelden. Hij vindt dat haar boekenkennis niks waard is, dat ze haar cultuur verloochent, dat je witte mensen nooit echt kunt vertrouwen.
Morrison kiest geen kant, ze kweekt begrip voor ál haar personages.
Het boek verschijnt, als eerste van Morrison, in de chique Perpetua-reeks; een verrijking.
Emilia Menkveld
em/ov/11 n
Op het Caribische Isle des Chevaliers lijken de verhoudingen duidelijk. De natuur van het eilandje is lang geleden getemd door mannen die de bossen kapten en de grond uitholden en de rivier in grote verwarring brachten, schrijft Nobelprijswinnaar Toni Morrison in haar vierde roman Teer (1981), nu knap vertaald door Nicolette Hoekmeijer. 'Verbannen van de plek waar ze altijd had geleefd, naar onbekend terrein gedwongen, was ze niet langer in staat haar poeltjes en watervallen te vormen en stroomde ze alle kanten uit', scharrelend over de bosgrond, om uiteindelijk, 'doodop, verzwakt en verdrietig', een moeras te vormen van dikke, zwarte drek waar zelfs de muggen verre van bleven.
Maar de weelderige heuvels daarboven zijn nog altijd prachtig en Valerian Street, Amerikaans snoepfabrikant in ruste, bezit het mooiste huis in de omgeving: ruim, licht, met 'bescheiden eilandaccenten', gebouwd 'in de tijd dat pleisterkalk vanzelfsprekend was'. De heer des huizes en zijn veel jongere, ooit beeldschone vrouw Margaret brengen hun dagen door in betrekkelijke harmonie, samen met hun trouwe (en getrouwde) bedienden van kleur Sydney en Ondine, en tijdelijk ook Jadine, nichtje van de laatsten, model in Parijs. Grootste zorg: zal Michael, enige zoon van de huiseigenaars, zijn ouders voor Kerst met een bezoekje vereren?
Op dit punt in de roman weet de lezer allang wat de bewoners van het huis pas ontdekken als Margaret krijsend uit haar inbouwkast komt stormen: er is een indringer in huis, een zwarte man die zich overdag verstopt en 's nachts, door honger gedreven, de voorraadkasten aanspreekt. Valerian nodigt de man, die Son blijkt te heten, prompt uit aan tafel, waarna alle onderhuidse spanningen, alle vooroordelen naar boven komen en iedere schijn van onderling begrip abrupt is verdwenen.
'Hij meende veilig te zijn', is de eerste zin van Teer, en in haar inleiding licht Morrison toe: ''Meende' in plaats van 'dacht', om twijfel te zaaien, een gevoel van onrust op te roepen.' Het is een gevoel dat ze ruim driehonderd pagina's vasthoudt in kolkende zinnen en felle dialogen. Steeds weer dwingt ze haar lezers zich af te vragen: wie is hier nu een gevaar voor wie? Wie vormt hier de bedreiging?
Daarbij gaat het niet alleen om zwart versus wit (of de mens versus de natuur), maar ook en vooral om hoe zwarte mensen zich tot hun verleden en hun afkomst verhouden. Twee uitersten krijgen gestalte in Jadine en Son, die hevig verliefd worden. Zij is als weeskind bijgestaan door Valerian, heeft op zijn kosten kunnen studeren en is vastbesloten om er iets van te maken 'in déze wereld', volgens de regels die daar nu eenmaal gelden. Hij vindt dat haar boekenkennis niets waard is, dat ze haar cultuur verloochent, dat je witte mensen nooit echt kunt vertrouwen.
Morrison kiest geen kant, ze kweekt begrip voor ál haar personages. Het boek verschijnt, als eerste van Morrison, in de chique Perpetua-reeks; een verrijking.
Uit het Engels vertaald door Nicolette Hoekmeijer.
Athenaeum-Polak & Van Gennep; 352 pagina's; € 32,50.
Bookarang
Een literaire roman over een liefdesaffaire, culturele identiteit en de complexe verhoudingen tussen zwart en wit, meester en dienaar, man en vrouw. Jadine Childs is een succesvol zwart fotomodel in een wit milieu. Son is een zwarte voortvluchtige man die alles belichaamt wat zij verafschuwt én begeert. Hun relatie speelt zich af zich tussen het Caribisch gebied, Manhattan en het diepe zuiden van de VS, waarbij de personages geconfronteerd worden met hun eigen vooroordelen, (vermeend) verraad en de complexiteit van raciale en genderrelaties. In heldere, beeldende stijl geschreven. Met een nawoord van Neske Beks. Met name geschikt voor een literaire lezersgroep. De roman bevat scènes met expliciete seks en expliciet geweld. Toni Morrison (1931-2019) was een beroemde Amerikaanse schrijver. Ze ontving de Nobelprijs voor Literatuur, de Pullitzer Prize en de Presidentiële Medal of Freedom. Ze schreef klassiek geworden romans als 'Het blauwste oog', 'Lied van Salomon' en ‘Beminde'. 'Teer' werd oorspronkelijk gepubliceerd in 1981.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.