Chinatown
Ronelda Sonnet Kamfer
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Wereldbibliotheek, © 2024 |
VERDIEPING 3 : NIEUW DUIZENDZINNEN : KAMF |
Remo Verdickt
i /un/01 j
Nadia McKinney en haar neef Xavie groeien op in een marginale familie in een zogenaamde 'compound', een verpauperde arbeidersgemeenschap niet ver van Kaapstad. Apartheid is voorbij, maar de zwarte McKinneys zijn nog steeds paria's voor de buitenwereld. Op elkaar aangewezen verliezen ze zich van generatie op generatie in (zelf-)destructief gedrag. Op aansturen van oma Sylvia, “de stammoeder van de leugen”, blijven familietrauma's onbesproken. Nadia en Xavie kunnen niet wegkijken van alle ellende en vertellen beurtelings hun verhaal.
Compoun is het prozadebuut van dichter Ronelda Kamfer, en het verhaal vertoont heel wat gelijkenissen met dat van haar eigen jeugdjaren. De observaties van Nadia en Xavie schipperen schijnbaar willekeurig tussen verleden en heden, van hun jeugd in de jaren 90 tot de traumatische nawerkingen ervan tijdens de pandemie. Van een echte plot is geen sprake, de rode draad is de begrafenis van tante Diana en de vraag wat er jaren terug nu precies met haar oudste kinderen is gebeurd. Dat verhaal is begraven onder repetitieve anekdotes over huiselijk geweld, drugs en depressie. “Families zijn niet verbonden door hun bloed, maar door hun leed.”
Er wordt heel wat geleden en begraven in dit boek. Kamfer maakt het de lezer doelbewust moeilijk door weinig context of temporele houvast te bieden: vaak is het onduidelijk wiens begrafenis nu weer beschreven wordt of hoe oud de personages zijn. De gefragmenteerde structuur en het begrafenismotief doen wat denken aan de klassieker Terwijl ik al heenging van William Faulkner. Jammer dat Kamfer niet méér weet te halen uit al dat gegoochel dan verwarring en de stille hoop dat het verhaal finaal toch nog in de plooi zal vallen.
Emo-porno
Die hoop wordt niet ingelost. Kamfer lijkt iets te willen zeggen over de eindeloosheid van intergenerationeel trauma, maar haar methode vertoont gebreken. Hoofdstukjes worden inwisselbaar zodat je aandacht verslapt en je apathisch reageert op de zoveelste brok miserie. Dat is de gemoedstoestand die een jonge Nadia hanteert als overlevingsstrategie, maar die is weinig bevorderlijk voor de leeservaring. Gaandeweg bekruipt je het gevoel dat je emo-porno aan het lezen bent.
Kamfers achtergrond als dichter laat zich voelen in haar taalgebruik. Personages “klappen dicht als een houten deur in de wind”. Het zijn vaak geforceerde vergelijkingen, die slordig aanvoelen omdat sommige observaties - “voor mijn nichtjes werken sociale media als een fase van rouw” - wél doel treffen.
“De vrouwen in mijn familie zijn vuurvast, nat hout zijn ze, maar ik ben een kurkdroog aanmaakhoutje en al leg je me onder natte stronken, vlam zal ik vatten”, stelt een opstandige Nadia. Op zich heeft de roman zinnige dingen te zeggen over de positie van de vrouw aan de onderkant van de Zuid-Afrikaanse samenleving, en hoe figuren als oma Sylvia onderdrukking, al dan niet gewild, mee in stand houden. Ook de verhoudingen tussen witte, zwarte, en zogenaamde coloured (een amalgaamterm voor mensen van gemengde etniciteit) burgers, de taaldynamiek tussen Engels en Afrikaans en de klassenkloof in hedendaags Kaapstad komen subtiel aan bod.
Tel daar de gefragmenteerde structuur bij en je hebt voldoende potentieel voor een geslaagd boek. Compoun weet dan wel geen vlam te vatten, het maakt wel benieuwd naar wat Kamfer als romanschrijver in haar mars heeft.
Vertaald door Alfred Schaffer. Wereldbibliotheek, 256 blz., € 22,99 (e-boek € 11,99) Oorspr. titel: 'Kompoun'.
Bookarang
Een eigenzinnige Zuid-Afrikaanse roman over vriendschap in een harde wereld getekend door giftige familiebanden. Nadia en haar neefje Xavie zijn grootgebracht op Groenplaas door hun grootmoeder Sylvia, de ‘matrone van de leugens'. Met zijn tweeën proberen ze de waarheid te achterhalen over hun familie, over al die dingen waarover wordt gezwegen: het drugsmisbruik, maar ook over hun tante Diana, de relatie die ze had met een zwarte landarbeider van de compoun en de tweeling waarvan ze bevallen was. De roman bestaat uit korte hoofdstukken die zijn geschreven in talige, directe en scherpzinnige stijl, vanuit de perspectieven van Nadia en Xavie, met hier en daar grof taalgebruik. Met name geschikt voor literaire lezers. Ronelda S. Kamfer (Kaapstad, 1981) wordt gezien als de meest vooraanstaande Zuid-Afrikaanse dichter van haar generatie. Voor haar debuut 'Nu de slapende honden' ontving ze de Eugène Marais-prijs.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.