Ook daar valt het licht : gedichten
Miriam Van Hee
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Bezige Bij, 2022 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : POEZIE : VANH |
(jam)
ua/an/31 j
Voor wie de tijd verstrijkt, Miriam Van hee.
Er staat te gebeuren, Hester Knibbe.
Zouden makers van vogelgidsen al eens overwogen hebben om dichters die te laten schrijven? De vraag kwam op bij de lezing van 'Voor wie de tijd verstrijkt', de nieuwe bundel van Miriam Van hee. In het gefluit van de merel herkent ze een 'lied uit de zestiger jaren', een uil lijkt 'eerst klaaglijk,/ gebiedend, dan, in dalende toon, toegeeflijk' iets duidelijk te willen maken. Merels, mezen, vinken, nijlganzen, Van hee merkt ze op als ze wandelt - zich verplaatsen doet ze te voet, per trein, op de fiets, in dromen. Of als ze naar buiten kijkt en ziet hoe een kwikstaart tegen het venster botst.
Aandachtig, met een zekere traagheid registreert Van hee wat ze voelt, hoort en ziet - momenten die voorbijglijden. Ze fixeert ze even, ankerpunten in een tijd die verstrijkt: 'je zal het je later / herinneren'. In het 'Miriam Van hee handboek', een recente essaybundel over haar oeuvre die nu uit is bij Poëziecentrum, omschrijft de Nederlandse dichteres Hester Knibbe dat procedé als 'zen in de kunst van het kijken, van poëzie'. De twee dichters zijn al jaren bevriend en hebben samen het Poëziegeschenk 'Er staat te gebeuren' geschreven. In tien gedichten verkennen Van hee en Knibbe het bijzondere van vriendschap.
Ko van Geemert
Miriam Van hee (Gent, 1952) is slaviste, dichteres en vertaalster. Ze debuteerde in 1978, haar werk is meerdere malen bekroond. Dit is haar elfde bundel, bestaande uit 37 gedichten zonder interpunctie (met uitzondering van de komma), verdeeld over vier afdelingen: een titelloze, ‘Reizen’, ‘Ardennen’ en ‘Quarantaine’. Van hee schrijft zorgvuldige, gevoelige poëzie, soms geraffineerd rijmend, regelmatig in de vorm van een sonnet: ‘hij roeit voor iets uit, hij komt niet vooruit, / ik kan niet geloven dat ik ben beland / waar ik niet wilde zijn: in dezelfde schuit’ (over haar vader, die roeit ‘op een machine’, uit: ‘Quarantaine’). Of uit de eerste afdeling: ‘… ik vroeg me af hoe // het toegaat in andermans dromen. Of ook / daar perrons in komen die almaar versmallen / en mensen in drommen die vallen’. Van hee schrijft geen hemelbestormende poëzie, het is ‘kleinspraak’ (om de dichteres Hanny Michaelis te citeren), maar van grote kwaliteit.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.