Jaren van de tijger
Joost Van Driel
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Uitgeverij Vrijdag, © 2021 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : VAND |
Max Temmerman
rt/aa/20 m
In 2017 debuteerde Joost van Driel met In het museum. Wat me van die compacte vertelling bijbleef, waren de precieuze formuleringen en de evenwichtige sfeerschepping. Met veel plezier mocht ik ervaren dat Van Driel ook in zijn derde roman de vaart erin houdt met de precisie van een Zwitsers mechaniek.
Het bordeel aan het einde van de straat is een carnavaleske coming-of-ageroman. Aan het woord is de tienjarige Johan, een bijdehandse jongen die pienter om zich heen kijkt naar de vreemde wereld en de nog vreemdere volwassenen. De komst van nieuwe buren, de familie Opitz (inclusief Sonia, het obligaat vroegrijpe en ongenaakbare meisje dat bij hem in de klas belandt), schudt zijn wereld door elkaar en schakelt zijn volwassenwording enkele versnellingen hoger.
Tot dusver niets bijzonders. Het is hier in de eerste plaats om de setting te doen, het doordeweeks, eerder grijze Nederlands decor dat als een kleurplaat door veelkleurige elementen trefzeker wordt ingevuld. Om te beginnen is er de hobby waaraan het gezinnetje zich onder dwang van de nogal manische moeder onderwerpt: wielrennen.
Moeder onderwerpt haar naasten en zichzelf aan de koers, omdat ze minstens eenmaal de trofee van de lokale familiekoers mee naar huis wil nemen. Het trainingsschema waaraan ze zich rigoureus dienen te houden, levert alvast een mooi thema voor de verhaalontwikkeling én deze centrale gedachte, uitgesproken door de jonge verteller: 'Was dit hoe mijn verdere leven eruit zou zien? In het peloton met uitgemergelde, hologige bidonslurpers die niets anders deden dan fietsen en slapen, een leven in het teken van een triomf die hun ouders hoopten te behalen?'
Het is exotisme van eigen bodem: de veelkleurige synthetische pakjes, de schreeuwerige fietsen en de dreunende wagens. Wie het niet op heeft met de fluorescerende treurnis van kermiskoersen en andere moderne bruegeliaanse feesten, die gaat het uitheems zoeken. De nieuwkomers doen niets liever, in de eerste plaats vader Opitz, een eeuwige ritselaar die rondrijdt in een Chrysler Lebaron, handelt in cowboyhoeden en een goed glas scotch naar waarde weet te schatten: de komst van het raadselachtige gezin doet de straat daveren op haar grondvesten.
Joost van Driel heeft het weer eens geflikt, met een draai aan de kroon spant de auteur een veer op die haar kracht gelijkmatig overbrengt op een geheel van in elkaar hakende tandwieltjes.
Vrijdag, 176 blz., 20 €.
Jan Vijver
Johan Vapeur leeft in een gezin waar moeder de dienst uitmaakt. Er is geen ruimte voor spontaniteit. Johan raakt dan ook totaal ontregelt als de familie Opitz in hun straat komt wonen. Zij leven bij de dag en trekken zich niets aan van de burgerlijke moraal. Ook de goedaardige vader van Johan verandert door de levenswijze van de Opitzs. De gevoelige Johan voelt zich sterk verbonden met zijn vader, maar kan niet voorkomen dat deze steeds meer afstand neemt van zijn gezin. De roman sluit goed aan bij het debuut van de schrijver ‘In het museum’*. Ook hier wordt het verhaal verteld vanuit het perspectief van het kind. De kortsluiting die ontstaat als de twee totaal verschillende gezinnen met elkaar in aanraking komen, wordt levendig beschreven. De cover heeft een retro look die verwijst naar pulp uitgaves van de vorige eeuw. Vergelijkbaar met de romans van Jan Wolkers en Tommy Wieringa.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.