Het uur van het violet : grote schrijvers in hun laatste dagen
Katie Roiphe
Katie Roiphe (Auteur), Katy Hunchar (Illustrator), Niña Weijers (Inleider)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Hollands Diep, 2020 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : SOCIALE WETENSCHAPPEN : 315.1 ROIP |
Jozefien Van Beek
ua/an/16 j
De Amerikaanse schrijfster Katie Roiphe is bekend om haar scherpe essays die haar geregeld op even scherpe kritiek komen te staan. Al van bij haar debuut in 1993, The morning after: fear, sex and feminism, waarin ze het fenomeen date rape onder de loep nam en concludeerde dat je machtsverhoudingen niet kan begrijpen vanuit een absoluut verschil tussen daders en slachtoffers, kreeg ze woedende feministen over zich heen. Dat beterde niet met de jaren. Google haar naam en je botst op artikels met titels als 'Shut up, Katie Roiphe' en 'Katie Roiphe is big immature baby'.
The power notebooks verschilt volgens Roiphe danig van haar ander werk. 'De manier waarop ik in het leven stond, werkte niet meer', schrijft ze in de inleiding. Haar ideeën over de machtsdynamiek van seks en liefde stonden té ver af van haar eigen leven: wat ze in haar werk verkondigde, zette ze niet om in de praktijk. Dus werd ze gedwongen tot introspectie, en ging ze op zoek naar kwetsbaarheid, naar de dingen die ze voordien niet aan zichzelf wilde of kon toegeven. Voor het eerst laat ze in haar schrijven en denken ruimte voor twijfel.
In korte, dagboekachtige fragmenten onderzoekt ze haar felle feministische zelfredzaamheid en hoe die als sneeuw voor de zon verdwijnt zodra er een - vaak toxische - man in het spel is. Die contradictie bekijkt ze ook bij haar grote literaire voorbeelden, zoals Simone de Beauvoir, Mary McCarthy en Sylvia Plath, succesvolle vrouwelijke schrijvers die zich in hun relatie onderwierpen aan een man. Dat levert boeiende passages op, maar tot echte antwoorden komt Roiphe niet. Daarvoor graaft ze niet diep genoeg.
Met dit boek probeert Roiphe iets te doen wat ze nooit eerder deed, iets waar ze zelfs een zekere weerzin voor voelt. In het essay 'Herkenbaar' schrijft ze: 'Er ligt een grote druk op vrouwen om “eerlijk” te zijn, en met eerlijk bedoelen mensen meestal je kwetsbaar opstellen. (...) Maar iets in mij verzet zich hiertegen.'
Het is misschien ironisch, maar net de stelligheid die haar ouder werk voor sommigen zo controversieel maakt, mis ik in The power notebooks. De aantekeningen lijken de inhoudelijke tegenhanger van haar fantastische essaybundel In praise of messy lives, vertaald als Lof van het rommelige leven. Veel onderwerpen belicht ze nu opnieuw, maar dan van de andere kant. Ze toont de keerzijde van de medaille, maar het kabbelende boek mist de vinnige sprankel van In praise of messy lives.
Een cruciale vraag blijft voor Roiphe die naar macht, en hoewel ze haar best doet zich kwetsbaar op te stellen, kan ze de controle nog steeds niet loslaten. Over haar relatie met een man die niet goed voor haar was, schrijft ze: 'Het mishandeling noemen is toegeven dat hij macht over mij had.' Daarom slaagt ze er nog steeds niet in. '“Mishandeling” komt gewoon als onmogelijk op me over, niet om wat het over H. zegt, maar om wat het over mij zegt.'
Hollands Diep, 272 blz., 22,99 € (e-boek 9,99 €).
Lennie Haarsma
Katie Roiphe gaat in op de vraag waarom krachtige vrouwen zichzelf vernederen door in hun persoonlijk leven in te gaan tegen alles waar ze op papier in geloven. Bv. zoals Simone de Beauvoir alles uit haar handen liet vallen voor Sartre. Op basis van haar eigen leven, haar ervaringen met echtscheiding, alleenstaand moederschap en voorbeelden van sterke vrouwen als Sylvia Plath en Hillary Clinton onderzoekt Roiphe de complexiteit van vrouwelijke macht in diverse relaties. Daarbij gaat het niet om geopolitieke, sociaal-economische of politieke macht, maar over de dynamiek tussen mensen (geliefden, vrienden en onbekenden). Het resultaat is een inkijkje in persoonlijke dagboekaantekeningen - over relaties en huis-tuin-en-keukenvoorvallen - en een verkenning van het leven van beroemde vrouwelijke schrijvers om de tegenstrijdigheden te onderzoeken tussen hun openbare en privéleven. In het voorwoord geeft Nina Weijers aan dat in een mensenleven nu eenmaal periodes van machteloosheid plaatsvinden en dat het helpt om macht en rnachteloosheid niet als uitersten te zien waarbij de eerste positief en de laatste negatief is. Door haar eerlijkheid en openheid over vrouwen die in het openbaar sterk maar binnenshuis zwak zijn, zet Roiphe ons aan het denken over de dynamiek van vrouwelijkheid.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.