Wacht tot het voorjaar, Bandini : roman
John Fante
John Fante (Auteur), Mea Flothuis (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Meulenhoff, 2019 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : FANT |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Meulenhoff, 2019 |
VOLWASSENEN : ROMANS : FANT |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, 1991 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : FANT |
Alexandra De Vos
ua/an/03 j
Ruig, warm, aards, cynischer dan een film noir en grappiger dan Lucille Ball: dat is het werk van John Fante (1909-1983). De Italo-Amerikaan, zoon van een metselaar uit Colorado, week uit naar Californië met de ambitie om een beroemd schrijver te worden. Daarin slaagde hij maar een heel klein beetje. Na vier autobiografische romans, waaronder Vraag het aan het stof (1939) en Wacht tot de lente, Bandini (1938), en een weinig glansrijke carrière als scenarioschrijver in Hollywood strandde hij in een buitenwijk van Santa Monica met in zijn zog een vrouw, een nest koters en een assortiment aan huisdieren. Hij kocht er een bungalow.
Dat Charles Bukowski Fante de hemel in prees, en dat hij op latere leeftijd eindelijk wat van de erkenning kreeg die hij zo vurig verlangde, verguldde de pil enigszins. Maar toch: de ketenen van huiselijkheid en zorgen hielden Fante in hun greep en de muze op afstand. Want daar zit je dan, als oudere scriptschrijver, op je gazonnetje in suburbia, in de vroege jaren 70. Wat zit er anders op dan dat geestdodende gezinsleven tot onderwerp van je werk te maken? Fante deed het in zijn laatste, postuum gepubliceerde novelle, De geschiedenis van een hond (1986). En hij deed het op zijn John Fantes: heerlijk zwartgallig en mét liefde. Want, zo stelt hij, 'om te schrijven moet je liefhebben, en om lief te hebben moet je begrijpen'.
Zwerver
Begrip, daar heeft het gezin van alter ego Henry J. Molise behoefte aan. Oudste zoon Dominic leeft in een hasjroes en valt op zwarte vrouwen, tot verdriet van zijn moeder. Zoon Denny probeert via charme en listige trucs onder zijn legerdienst uit te komen. Het vriendje van dochter Tina drinkt Henry's whisky en vreet de koelkast leeg, en jongste zoon Jamie spijbelt. Drie zonen en een dochter die niets Italiaans hebben, geen verknochtheid aan huis en haard, 'en die ik stuk voor stuk, ja, zelfs alle vier, met liefde zou hebben ingeruild voor een nieuwe Porsche, of zelfs een MG GT '70'.
Dat niet-Italiaanse hebben ze van Henry's vrouw Harriet, van protestantse afkomst. Ze is de rots in de branding, meestal tolerant, en ze houdt het al vijfentwintig jaar uit met de sikkeneurige schrijver. Toch heeft Henry het brandende verlangen om hem te smeren naar het buitenland, zelfs na het 'over mijn lijk!' van Harriet. 'Ik hield me dikwijls aangenaam bezig met weemoedige wensdromen van haar in een plas bloed op de keukenvloer terwijl ik een graf dolf bij de omheining, en er daarna met zeventig mille in mijn jeans richting Rome tussenuit kneep, op weg naar een nieuw leven op de Piazza Navona, met een brunette voor de verandering.'
Maar zover komt het niet, want op een regenachtige avond strandt een ongewenste gast in de tuin: een zwartbruine akita, een hond als een beer met droeve zwerversogen. Pogingen om van hem af te komen lopen op niets uit en dat zint Molise wel. Want met een hond ben je dichter bij God, met een hond naast je kan je naar de sterren kijken en is alles heel even goed. Ja, zelfs met een hond als Stupid - want zo wordt hij gedoopt. Stupid is onverstoorbaar, vrolijk en een echte delinquent. Hij bespringt alles wat mannelijk is ('Hij is een flikker, pa.' 'Dat was Caesar ook. En Michelangelo.') Hij laat de dobermanns en herders van de buren een toontje lager zingen. Hoe bonter Stupid het maakt, hoe meer Henry aan hem verknocht raakt. 'Hij was onaangepast en ik was onaangepast. Ik zou vechten en verliezen, en hij zou vechten en winnen.'
Warmbloedig
Met een ongeleid projectiel als Stupid in huis laten de gevolgen zich raden. Een na een verlaten de kinderen het huis, Harriet dreigt de benen te nemen naar een oudtante. Alleen de jongste zoon, die verliest zijn hart aan de hond. En de hond aan hem - als Jamie in het leger moet, gaat Stupid ervandoor. Alleen in een leeg huis moeten Harriet en Henry de scherven van een huwelijk lijmen en het is maar de vraag of ze koters en hond nog ooit terugzien. Maar de liefde voor hond, Harriet en huisgezin, die geeft Molise niet op. 'Wanneer ik hen begreep en liefhad zou ik de hele mensheid liefhebben en mijn harde kijk op de wereld zou zich verzachten voor de mij omringende schoonheid en die zou zo moeiteloos als elektriciteit door mijn vingers en op het papier stromen.'
En reken maar dat de elektriciteit nog stroomt, in dit laatste sublieme werkje. Net als in de romans uit Fantes jeugdjaren, en in alles wat de schrijver naliet. Met Fante kan je je niet mispakken, je hoeft niet Bukowski te heten om dat te zien. De stijl van de oudere Fante is even direct en beeldend als in de beginjaren 30, de burgerlijkheid van de buitenwijken kreeg geen vat op hem. De geschiedenis van een hond is een bijtend stukje proza; warmbloedig, en ruig en eerlijk als Fantes voorouders uit de Italiaanse campagna. Het is een smartlap zonder gemakkelijk sentiment, zonder een eind-goed-al-goed - maar leven en zingen zou Fante blijven doen, tot zijn laatste snik.
Vertaald door Mea Flothuis, Meulenhoff, 176 blz., 23,98 €. Oorspronkelijke titel: 'My dog Stupid'.
Redactie
Hoewel een hond een belangrijke rol speelt in deze roman, wordt het middelpunt gevormd door de ik-figuur en zijn gezin. Het is echter wel de hond die ervoor zorgt dat de diverse leden van het gezin hun ware gezicht laten zien en dat een aantal beslissingen wordt geforceerd. De hoofdpersoon is een gefrustreerde scenarioschrijver die voortdurend overhoop ligt met zichzelf, zijn vrouw en zijn vier kinderen. De plotselinge verschijning van een enorm grote hond zorgt voor een aantal dolkomische situaties maar leidt ook tot een fors aantal ruzies die het vertrek van alle vier de kinderen tot gevolg hebben. De Italiaans-Amerikaanse auteur (1909-1983) was zelf scenarioschrijver, hetgeen blijkt uit de filmische vaardigheid waarmee de roman is geschreven. De vertaling draagt bij tot de uitstekende leesbaarheid van deze roman.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.