Hier is alles nog mogelijk
Gianna Molinari (Auteur), Gerrit Bussink (Vertaler)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Wereldbibliotheek, © 2019 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : MOLI |
Besprekingen
Wolf in de nacht
Emilia Menkveld
em/ec/14 d
De Zwitserse debutant Gianna Molinari (31) geeft weinig prijs over haar hoofdpersoon, een nachtwaker in een verpakkingsfabriek. Waar ze vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Waarom ze deze baan heeft aangenomen evenmin. Ze krijgt nauwelijks een verleden, haar gevoelsleven is tot een minimum beperkt.
Onkunde? Zeker niet. In Hier is alles nog mogelijk weet Molinari precies welke informatie ze wil geven. Ze brengt het verhaal terug tot de essentie, net als haar taal: uitgebeende zinnen, geen woord te veel. De nachtwaker (die geen naam krijgt) heeft haar oude leven achter zich gelaten omdat ze het tijd vond voor iets nieuws, omdat niets blijvend is. Meer hoeft de lezer niet te weten.
Voortaan is dit haar wereld: het fabrieksterrein met de productiehallen, het magazijn, de kantine, de kale fabrieksruimte die zij nu bewoont, de controlekamer waar ze zes dagen per week naar de monitoren tuurt; en buiten het hek de bosrand, een stadje, een klein vliegveld. De fabriek gaat binnenkort sluiten, de meeste werknemers zijn al vertrokken. Eigenlijk is er helemaal geen nachtwaker nodig: meer dan karton is er voor een inbreker niet te halen.
Maar er valt hier veel te ontdekken, constateert ze tevreden. Nauwkeurig neemt ze de nieuwe omgeving in zich op, bestudeert het gedrag van de overgebleven medewerkers. Haar bevindingen noteert ze in de marges van haar universele encyclopedie, die minder universeel is dan de naam doet vermoeden. Haar collega-nachtwaker Clemens had bijvoorbeeld nog geen lemma: 'CLEMENS: Voorhoofdsrimpel, zwart haar, grijzend, meestal trui met capuchon (blauw), 28 jaar, aardig, behulpzaam, intelligent en nachtwaker.'
Soms maakt ze tekeningetjes, afgedrukt in de tekst, om haar gedachten te ordenen: van de kale plekken op haar muur, die net eilanden lijken, van de grenzen die ze om zich heen ziet (stad-bergen, binnen-buiten, haar kamer-de wereld), van wonderlijke beesten die ze kent uit boeken of van tv.
'Ik twijfel of de zekerheid waarin ik leef wel iets met de realiteit te maken heeft. Ik verlang naar onzekerheid, misschien naar meer echtheid', meldt ze. 'Ik wil kunnen onderscheiden wat belangrijk is en wat niet.' En wat belangrijk is, hoeft niet per se waar te zijn.
Neem de wolf die op het fabrieksterrein is gesignaleerd. De kok heeft hem bij de containers in de etensresten zien wroeten. Misschien is hij uit de bossen gekomen, gekropen door gaten in de omheining die niemand meer laat dichten - waarom zouden ze. Behalve de kok heeft niemand hem gezien. Wel zijn er haren gevonden. Van de wolf? De nachtwaker is er niet zeker van. Gauw vult ze het lemma in haar encyclopedie aan: 'HAREN: Ze vormen geen bewijs van het al dan niet bestaan van de wolf.'
Ze is best blij met de indringer. Sinds het bericht over de wolf kijkt ze anders naar de monitoren in de controlekamer, is ze meer op haar hoede tijdens haar rondes over het terrein. Hij geeft belang aan haar werk, zelfs als hij niet bestaat.
Nog zo'n bron van fascinatie: de nachtwaker ontdekt dat er acht jaar geleden een man uit de lucht is komen vallen, vlak bij de fabriek. Eerst snapte niemand wat er was gebeurd, later bleek dat hij zich waarschijnlijk in het landingsgestel van een vliegtuig had verstopt. Toen dat uitklapte bij het dalen, viel hij eruit. De man had een donkere huidskleur, op zijn T-shirt stond het logo van een bedrijf uit Kameroen. Maar niemand heeft ooit kunnen achterhalen wie hij was.
Voor een verhaal dat zo buiten de tijd is geplaatst, doet Hier is alles nog mogelijk ineens opvallend actueel aan. Als lezer vraag je je steeds vaker af: is die nachtwaker wel zo naïef als ze lijkt, is haar wereld wel zo klein? Klopt het wat ze vertelt, en wat moet ik daarvan vinden? Molinari geeft niets weg.
****
Uit het Duits vertaald door Gerrit Bussink. Wereldbibliotheek; 192 pagina's; € 20.
Hier is alles nog mogelijk
Roderik Six
te/ep/25 s
Er sluipt een wolf rond de fabriek. Althans, dat beweert de kok van het bedrijfsrestaurant. Paniek in de bedrijfsrangen, waarop de nachtwaakster de opdracht krijgt om klemmen uit te zetten en een grote valkuil te graven. Dat vindt ze prima: de fabriek is bijna failliet en er valt amper nog iets te bewaken, zo’n klopjacht is dus een welkome afleiding. Nacht na nacht staart ze naar de bewakingscamera’s en gaat ze op speurtocht door de verlaten fabriekshallen. Daar ontdekt ze een dossier over een man die pardoes uit de lucht kwam gevallen, een anonieme Afrikaan die nu aan de rand van het omliggende bos onder de zoden ligt. Wat hebben beide met elkaar te maken, en waarom wordt ze plots verdacht van een bankoverval?
De Zwitserse debutante Gianna Molinari moet het niet hebben van het grote gebaar. Het zijn net haar kleine observaties die bevreemden en uitdagen, en daarbij laat ze het eindoordeel aan de lezer over. Staat de wolf symbool voor de vluchtelingencrisis? Zijn wij allen misplaatst in dit leven, niet op onze plek, gedoemd om in leegte te leven? Molinari maakt er letterlijk tekeningetjes bij maar biedt geen antwoorden. Intrigerend debuut.
***
Wereldbibliotheek (oorspronkelijke titel: Hier ist noch alles möglich), 190 blz., € 20.
Naar gegevens van M.J.P. Voorhuis
In een kartonnagefabriek die met faillissement wordt bedreigd, wordt een jonge vrouw aangesteld als nachtwaker. Samen met een collega die haar aflost, zorgen ze voor 24 uur bewaking. Er is een vermoeden van een wolf op het terrein. De vraag is waarom de directeur zich meer bezighoudt met de mogelijke aanwezigheid van een wolf dan met de aanstaande sluiting van zijn fabriek. De jonge vrouw, van wie de naam niet wordt genoemd, woont in een hal van de fabriek. Bewust houdt ze haar wereld beperkt tot haar woonruimte, de weinige personeelsleden die er nog zijn, het te bewaken terrein en de wolf. Ze beschrijft, fotografeert en tekent kleine dagelijkse details op waarbij zich steeds meer vragen ten aanzien van de zekerheid van het bestaan aan haar opdringen. Langzamerhand wordt het een zoektocht naar zichzelf : wat is werkelijkheid, wat is illusie? De schrijfster, in 1988 in Bazel geboren, woont in Zürich. Voor dit debuut werd ze voor verschillende prijzen genomineerd en ze won er de Robert Walser-Preis 2018 mee.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.