Paulette : een verhaal over euthanasie voor jong en oud
Amélie Javaux (Auteur), Corinne Huque (Auteur), Aurore Poumay (Auteur), Charline Waxweiler (Auteur), Annick Masson (Illustrator)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2019 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : Kleuter : gevoelens - gedrag
Dood |
Infopunt Palliatieve Zorg
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2019 |
Kinderen en jongeren KIJO19-214 |
Besprekingen
Drs. A. ten Bruggencate
Kiki (ik-figuur), een klein vogeltje, is bevriend met Paulette de kip. Paulette is erg ziek en de dokter kan haar niet meer genezen. Haar besluit tot euthanasie is moeilijk te aanvaarden voor Kiki en de andere dieren uit haar omgeving, maar toch steunen ze haar. En ook Kiki is blij als Paulette uiteindelijk geen pijn meer hoeft te lijden. Na het verhaal volgt informatie voor kinderen en voor volwassenen hoe met het thema levenseinde en euthanasie om te gaan. Vierkant prentenboek met op elke bladzijde tekeningen in verschillende formaten. De dieren zijn met een aantal subtiele lijnen en met kleur (pasteltinten) neergezet. Ze leven in een mengeling van een menselijke samenleving (kleding, school) en een dierenbestaan (kunnen vliegen, kippenhok). De tekst bestaat uit enkele regels per bladzijde, in een directe stijl. De emoties van Kiki komen goed uit de verf. De uitgebreide informatie (acht dubbele bladzijden) achterin van vier psychologen met o.a. handvatten en een overzicht van definities en wetten is met veel kennis van zaken geschreven en goed bruikbaar om euthanasie van een geliefd persoon of huisdier bespreekbaar te maken met kinderen vanaf ca. 4 t/m 7 jaar.
Paulette
Annelies Verbist
te/ep/09 s
Paulette is een grote, oude, maar vrolijke kip die door iedereen graag wordt gezien. Maar het liefst door haar kleinkind, Kiki. Kiki vertelt over wat ze allemaal graag doet, waar ze van houdt en waar ze niet van houdt. Een van de dingen waar ze een hekel aan heeft, is de ziekte van Paulette. Die ziekte is namelijk niet meer te stoppen en Paulette gaat sterven. Toch verheugt Kiki zich wanneer ze mee op bezoek mag bij Paulette. Helaas verloopt het bezoekje niet zoals ze gepland had en ze voelt zich heel alleen, zeker wanneer Kiki te horen krijgt dat Paulette wil sterven. Kiki doet er alles aan om Paulette op andere gedachten te brengen, maar zonder resultaat. Ze brengen alles in gereedheid om afscheid te nemen, herinneringen worden opgehaald, een gezellige avond met alle goede vrienden wordt georganiseerd en dikke knuffels uitgedeeld. De dood van Paulette maakt Kiki zeer verdrietig, maar langzaamaan komen er mooie en leuke herinneringen boven en neemt Kiki de vrolijkheid van Paulette met zich mee.
Afscheid nemen is nooit gemakkelijk, zeker niet van iemand die je graag ziet. De auteurs zijn alle vier psychologen en proberen dit moeilijke thema bespreekbaar te maken. Over het woord euthanasie wordt nooit gesproken, de sfeer is nooit somber en zwart, maar eerder licht en hoopgevend. Dit zie je ook terugkeren in de tekeningen, met warme en zachte kleuren. De verschillende stadia van euthanasie worden duidelijk doorlopen, maar ook de mogelijke reacties van kinderen worden vernoemd, zodat kinderen kunnen ervaren dat ze niet alleen zijn als ze bang, verdrietig of boos zijn op degene die euthanasie aanvraagt. Als slot zie je Kiki spelend met Paulette in gedachten zonder triest te zijn. Volgend op het verhaal wordt er uitgelegd hoe je kinderen kunt begeleiden bij euthanasie, welke woorden er gebruikt worden om iets uit te drukken zonder te geladen woorden te moeten gebruiken. Er wordt bewust tijd genomen om stil te staan bij je eigen gevoelens en die van je kinderen. Men gaat zelfs zo ver dat de mogelijke reacties per leeftijd worden bekeken en hoe je kunt handelen. De laatste pagina's geven een verklaring voor de moeilijkere begrippen en een knutselactiviteit.
Paulette
Annelies Verbist
te/ep/09 s
Paulette is een grote, oude, maar vrolijke kip die door iedereen graag wordt gezien. Maar het liefst door haar kleinkind, Kiki. Kiki vertelt over wat ze allemaal graag doet, waar ze van houdt en waar ze niet van houdt. Een van de dingen waar ze een hekel aan heeft, is de ziekte van Paulette. Die ziekte is namelijk niet meer te stoppen en Paulette gaat sterven. Toch verheugt Kiki zich wanneer ze mee op bezoek mag bij Paulette. Helaas verloopt het bezoekje niet zoals ze gepland had en ze voelt zich heel alleen, zeker wanneer Kiki te horen krijgt dat Paulette wil sterven. Kiki doet er alles aan om Paulette op andere gedachten te brengen, maar zonder resultaat. Ze brengen alles in gereedheid om afscheid te nemen, herinneringen worden opgehaald, een gezellige avond met alle goede vrienden wordt georganiseerd en dikke knuffels uitgedeeld. De dood van Paulette maakt Kiki zeer verdrietig, maar langzaamaan komen er mooie en leuke herinneringen boven en neemt Kiki de vrolijkheid van Paulette met zich mee.
Afscheid nemen is nooit gemakkelijk, zeker niet van iemand die je graag ziet. De auteurs zijn alle vier psychologen en proberen dit moeilijke thema bespreekbaar te maken. Over het woord euthanasie wordt nooit gesproken, de sfeer is nooit somber en zwart, maar eerder licht en hoopgevend. Dit zie je ook terugkeren in de tekeningen, met warme en zachte kleuren. De verschillende stadia van euthanasie worden duidelijk doorlopen, maar ook de mogelijke reacties van kinderen worden vernoemd, zodat kinderen kunnen ervaren dat ze niet alleen zijn als ze bang, verdrietig of boos zijn op degene die euthanasie aanvraagt. Als slot zie je Kiki spelend met Paulette in gedachten zonder triest te zijn. Volgend op het verhaal wordt er uitgelegd hoe je kinderen kunt begeleiden bij euthanasie, welke woorden er gebruikt worden om iets uit te drukken zonder te geladen woorden te moeten gebruiken. Er wordt bewust tijd genomen om stil te staan bij je eigen gevoelens en die van je kinderen. Men gaat zelfs zo ver dat de mogelijke reacties per leeftijd worden bekeken en hoe je kunt handelen. De laatste pagina's geven een verklaring voor de moeilijkere begrippen en een knutselactiviteit.
Paulette
Annelies Verbist
te/ep/09 s
Paulette is een grote, oude, maar vrolijke kip die door iedereen graag wordt gezien. Maar het liefst door haar kleinkind, Kiki. Kiki vertelt over wat ze allemaal graag doet, waar ze van houdt en waar ze niet van houdt. Een van de dingen waar ze een hekel aan heeft, is de ziekte van Paulette. Die ziekte is namelijk niet meer te stoppen en Paulette gaat sterven. Toch verheugt Kiki zich wanneer ze mee op bezoek mag bij Paulette. Helaas verloopt het bezoekje niet zoals ze gepland had en ze voelt zich heel alleen, zeker wanneer Kiki te horen krijgt dat Paulette wil sterven. Kiki doet er alles aan om Paulette op andere gedachten te brengen, maar zonder resultaat. Ze brengen alles in gereedheid om afscheid te nemen, herinneringen worden opgehaald, een gezellige avond met alle goede vrienden wordt georganiseerd en dikke knuffels uitgedeeld. De dood van Paulette maakt Kiki zeer verdrietig, maar langzaamaan komen er mooie en leuke herinneringen boven en neemt Kiki de vrolijkheid van Paulette met zich mee.
Afscheid nemen is nooit gemakkelijk, zeker niet van iemand die je graag ziet. De auteurs zijn alle vier psychologen en proberen dit moeilijke thema bespreekbaar te maken. Over het woord euthanasie wordt nooit gesproken, de sfeer is nooit somber en zwart, maar eerder licht en hoopgevend. Dit zie je ook terugkeren in de tekeningen, met warme en zachte kleuren. De verschillende stadia van euthanasie worden duidelijk doorlopen, maar ook de mogelijke reacties van kinderen worden vernoemd, zodat kinderen kunnen ervaren dat ze niet alleen zijn als ze bang, verdrietig of boos zijn op degene die euthanasie aanvraagt. Als slot zie je Kiki spelend met Paulette in gedachten zonder triest te zijn. Volgend op het verhaal wordt er uitgelegd hoe je kinderen kunt begeleiden bij euthanasie, welke woorden er gebruikt worden om iets uit te drukken zonder te geladen woorden te moeten gebruiken. Er wordt bewust tijd genomen om stil te staan bij je eigen gevoelens en die van je kinderen. Men gaat zelfs zo ver dat de mogelijke reacties per leeftijd worden bekeken en hoe je kunt handelen. De laatste pagina's geven een verklaring voor de moeilijkere begrippen en een knutselactiviteit.
Paulette
Annelies Verbist
te/ep/09 s
Paulette is een grote, oude, maar vrolijke kip die door iedereen graag wordt gezien. Maar het liefst door haar kleinkind, Kiki. Kiki vertelt over wat ze allemaal graag doet, waar ze van houdt en waar ze niet van houdt. Een van de dingen waar ze een hekel aan heeft, is de ziekte van Paulette. Die ziekte is namelijk niet meer te stoppen en Paulette gaat sterven. Toch verheugt Kiki zich wanneer ze mee op bezoek mag bij Paulette. Helaas verloopt het bezoekje niet zoals ze gepland had en ze voelt zich heel alleen, zeker wanneer Kiki te horen krijgt dat Paulette wil sterven. Kiki doet er alles aan om Paulette op andere gedachten te brengen, maar zonder resultaat. Ze brengen alles in gereedheid om afscheid te nemen, herinneringen worden opgehaald, een gezellige avond met alle goede vrienden wordt georganiseerd en dikke knuffels uitgedeeld. De dood van Paulette maakt Kiki zeer verdrietig, maar langzaamaan komen er mooie en leuke herinneringen boven en neemt Kiki de vrolijkheid van Paulette met zich mee.
Afscheid nemen is nooit gemakkelijk, zeker niet van iemand die je graag ziet. De auteurs zijn alle vier psychologen en proberen dit moeilijke thema bespreekbaar te maken. Over het woord euthanasie wordt nooit gesproken, de sfeer is nooit somber en zwart, maar eerder licht en hoopgevend. Dit zie je ook terugkeren in de tekeningen, met warme en zachte kleuren. De verschillende stadia van euthanasie worden duidelijk doorlopen, maar ook de mogelijke reacties van kinderen worden vernoemd, zodat kinderen kunnen ervaren dat ze niet alleen zijn als ze bang, verdrietig of boos zijn op degene die euthanasie aanvraagt. Als slot zie je Kiki spelend met Paulette in gedachten zonder triest te zijn. Volgend op het verhaal wordt er uitgelegd hoe je kinderen kunt begeleiden bij euthanasie, welke woorden er gebruikt worden om iets uit te drukken zonder te geladen woorden te moeten gebruiken. Er wordt bewust tijd genomen om stil te staan bij je eigen gevoelens en die van je kinderen. Men gaat zelfs zo ver dat de mogelijke reacties per leeftijd worden bekeken en hoe je kunt handelen. De laatste pagina's geven een verklaring voor de moeilijkere begrippen en een knutselactiviteit.
Paulette
Annelies Verbist
te/ep/09 s
Paulette is een grote, oude, maar vrolijke kip die door iedereen graag wordt gezien. Maar het liefst door haar kleinkind, Kiki. Kiki vertelt over wat ze allemaal graag doet, waar ze van houdt en waar ze niet van houdt. Een van de dingen waar ze een hekel aan heeft, is de ziekte van Paulette. Die ziekte is namelijk niet meer te stoppen en Paulette gaat sterven. Toch verheugt Kiki zich wanneer ze mee op bezoek mag bij Paulette. Helaas verloopt het bezoekje niet zoals ze gepland had en ze voelt zich heel alleen, zeker wanneer Kiki te horen krijgt dat Paulette wil sterven. Kiki doet er alles aan om Paulette op andere gedachten te brengen, maar zonder resultaat. Ze brengen alles in gereedheid om afscheid te nemen, herinneringen worden opgehaald, een gezellige avond met alle goede vrienden wordt georganiseerd en dikke knuffels uitgedeeld. De dood van Paulette maakt Kiki zeer verdrietig, maar langzaamaan komen er mooie en leuke herinneringen boven en neemt Kiki de vrolijkheid van Paulette met zich mee.
Afscheid nemen is nooit gemakkelijk, zeker niet van iemand die je graag ziet. De auteurs zijn alle vier psychologen en proberen dit moeilijke thema bespreekbaar te maken. Over het woord euthanasie wordt nooit gesproken, de sfeer is nooit somber en zwart, maar eerder licht en hoopgevend. Dit zie je ook terugkeren in de tekeningen, met warme en zachte kleuren. De verschillende stadia van euthanasie worden duidelijk doorlopen, maar ook de mogelijke reacties van kinderen worden vernoemd, zodat kinderen kunnen ervaren dat ze niet alleen zijn als ze bang, verdrietig of boos zijn op degene die euthanasie aanvraagt. Als slot zie je Kiki spelend met Paulette in gedachten zonder triest te zijn. Volgend op het verhaal wordt er uitgelegd hoe je kinderen kunt begeleiden bij euthanasie, welke woorden er gebruikt worden om iets uit te drukken zonder te geladen woorden te moeten gebruiken. Er wordt bewust tijd genomen om stil te staan bij je eigen gevoelens en die van je kinderen. Men gaat zelfs zo ver dat de mogelijke reacties per leeftijd worden bekeken en hoe je kunt handelen. De laatste pagina's geven een verklaring voor de moeilijkere begrippen en een knutselactiviteit.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.