We komen nog één wonder tekort : roman
Rebekka De Wit
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Uitgeverij Atlas Contact, 2019 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ESSAY : DEWI |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Uitgeverij Atlas Contact, 2019 |
Woord Volwassenen Informatief :
|
Jozefien Van Beek
i /un/14 j
'Ik zou een Declaration of Dependence willen schrijven', schreef Rebekka de Wit in haar debuutroman, 'omdat dat veel minder bezijden de waarheid klinkt en troostender dan de gebalde vuist en de independence, die me vrijwel uitsluitend doet denken aan het alleen zijn, wat er sowieso is.'
Nu is het zover, haar Afhankelijkheidsverklaring is er. Het is een dun boekje, maar in een reeks puntig geschreven essays weet De Wit de lezer bij de kraag te vatten en grondig te doen nadenken over zogenaamde vanzelfsprekendheden. Ze stelt vragen als: Waarom probeert iedereen uitdagingen te maken van zijn doodsangsten? En: Hoe komt het dat afhankelijkheid wordt gezien als falen?
Het boek opent met enkele persoonlijke anekdotes, zoals die over de buurman die de verzekering heeft opgelicht, en haar beste vriendin, die haar te hoopvol vindt en naar haar kijkt 'met een glimlach waarin het gelijk ligt te zonnebaden.' Zij menen te weten hoe de wereld nu eenmaal werkt. Maar De Wit betoogt dat zo iemand niet beschrijft 'hoe het nu eenmaal werkt, maar actief meewerkt aan hoe de dingen in de toekomst zullen werken'. Nooit pretendeert De Wit, zwaaiend met een schoolmeestervingertje, het gelijk aan haar kant te hebben. Dat is ook niet nodig, ze overtuigt met haar doorwrochte gedachtegangen.
Mensplaining
Telkens gebruikt ze haar eigen herinneringen op een mooie manier als opstapje naar grotere thema's. Ze heeft het over naïviteit, afhankelijkheid, feminisme, individualisme. De Wit beargumenteert dat alles met alles samenhangt - om het met Jeroen Brouwers te zeggen: 'Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt' - en niets bijgevolg vrijblijvend is. Heel knap weerspiegelt ze dat ook in de vorm van het boek: kleine uitspraken en anekdotes komen telkens terug, alles houdt verband met elkaar.
Zo vertelt ze over de praatstok in de kleuterklas, en hoe die haar vaak werd afgepakt. 'Een van de voordelen van ouder worden leek me dat praatstokken niet meer zouden bestaan, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Vrij regelmatig nog wordt de praatstok van mij afgepakt.' Ze legt een subtiele link naar Rebecca Solnits beroemde essay Men explain thing to me, en legt uit hoe je iemand de facto de mond snoert door hem of haar naïef te noemen: 'Dat ik naïef ben, spreekt voor zich. De vraag is echter hoe het kan dat die ander gelooft dat hij niet naïef is, dat hij zich zelfs prima bij machte voelt om te bepalen wie dat wel en wie dat niet is, als een soort poortwachter van de echte wereld.'
In haar essay 'Ons ik' heeft ze het over onze westerse drang naar zelfontplooiing en onze neiging ons authentieke ik op de eerste plaats te zetten. Ze haalt Antjie Krog aan die, na getuige te zijn van de zittingen van de Waarheid- en Verzoeningscommissie in Zuid-Afrika, oproept tot de ontwikkeling van een denken en handelen dat voorbijgaat aan de tweedeling tussen het ik en de ander. Krog stelt de vraag: 'What is so precious about this I that it should survive?'
Afhankelijkheidsverklaring is een prachtig pleidooi voor collectiviteit, naïviteit en - natuurlijk - afhankelijkheid. De Wit schrijft grappig, scherp én interessant. Levenslessen van iemand die niét pretendeert de waarheid in pacht te hebben - al had ze wat mij betreft haar boek Het leven een gebruiksaanwijzing mogen noemen. Ze haalt Rebecca Solnit en David Foster Wallace aan, niet toevallig geëngageerde schrijvers met wie ze een wereldbeeld deelt.
De Wit stelt de meest vanzelfsprekende dingen - terecht - in vraag, en wijst de lezer erop hoe vaak ik half slapend door de wereld wandel. Afhankelijkheidsverklaring is dus behalve verfrissend en hoopgevend ook confronterend. Het boek daagt je uit om naar je eigen leven, denken en daden te kijken. En de nodige aanpassingen te maken. Ongelooflijk wat een boekje van amper 136 bladzijden teweeg kan brengen. Dit is niet zomaar een mooi boek, de auteur is ook een mooie mens. Rebekka de Wit for president!
Rebekka de WitAfhankelijkheidsverklaring. Atlas Contact, 136 blz., 16,50 € (e-boek 9,99 €).
Els van Swol
De bron van deze essaybundel is te vinden in De Wits debuutroman 'We komen nog één wonder tekort' (2015)*. Hierin zegt de ik-figuur op een gegeven moment: 'Ik zou een Declaration of Dependence willen schrijven, omdat dat veel minder bezijden de waarheid klinkt en troostender dan de gebalde vuist en de independence'. Rebekka De Wit (1985) is behalve romanschrijfster en essayiste ook werkzaam als theatermaakster. Het boek bestaat uit drie delen: anekdotes, essays en de bespiegeling 'En de zee'. Sommige essays verschenen eerder op de Correspondent of in De Gids. Een steeds terugkerend credo is de zin 'hoe het allemaal in elkaar steekt’. Een zin die vaak door betweters wordt gebruikt om uit te leggen dat iemand naïef is (en daarmee monddood wordt gemaakt) of dat veel te verklaren valt uit het individualisme (een mythe), terwijl het volgens De Wit vooral om samenwerken gaat. De auteur zet aan tot net even anders denken en kijken naar de wereld. Dit boek is een klinkend voorbeeld van essayistiek van dit moment: persoonlijk en vrij. Een boek van een talentvolle en grensoverschrijdend denkende Vlaamse schrijfster dat past binnen de essayistiek van de eenentwintigste eeuw.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.