Drie minuten
Anders Roslund
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Geus, © 2018 |
VERDIEPING 2 : DUIVELSHOEK : SPANNEND : ROSL |
Aanwezig |
De Geus, © 2018 |
VERDIEPING 2 : DUIVELSHOEK : SPANNEND : ROSL |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Geus, © 2018 |
VOLWASSENEN : ROMANS : ROSL |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Geus, © 2018 |
VOLWASSENEN : ROMANS : ROSL |
Frank Heinen
te/ep/05 s
Roslund ging solo voort op de ooit samen ingeslagen weg, door een nieuw verhaal te schrijven over Ewert Grens, de driftige, om zijn echtgenote rouwende politie-inspecteur die elk boek nieuwe fysieke moeilijkheden te overwinnen heeft, maar ook door Piet Hoffmann te laten terugkeren. Die was al twee keer eerder van de partij: in Drie seconden infiltreerde hij namens de Zweedse politie in de Poolse maffia en in Drie minuten dook hij op in de Colombiaanse jungle, als een soort dubbelspion in escobareske drugskartels.
Drie seconden was krankzinnig spannend, een hedendaagse variant op Forsyths Dag van de jakhals.
Drie minuten was bijna even opwindend, maar in die laatste samenwerking bakten Roslund & Hellström ze wel erg bruin: moordende kindsoldaten, een ontvoerde politicus en een inspecteur van middelbare leeftijd die zwetend en scheldend door de jungle ploeterde.
Mortuarium
Drie uur is weer ouderwets. Ook zonder zijn kompaan slaagt Roslund erin een opvallend geloofwaardig beeld te schetsen van een milieu waarin ethiek een overdreven luxe is en misdaad niet alleen loont, maar ook min of meer de enige voor de hand liggende keuze is.
Het verhaal begint met een dode in een mortuarium. Dat wil zeggen, een dode die niet in het mortuarium hoort te liggen. Een Afrikaanse man van wie niemand weet wie hij is, waar hij precies vandaan komt en vooral: hoe hij in een Zweeds mortuarium is beland. En zoals meestal in de onderzoeken waarmee Ewert Grens zich bemoeit, ligt de oplossing niet naast de deur of voor de hand.
Niks geen landhuismoorden met een gegriefde butler of een vuurgevaarlijke schoonmoeder, of een lekkere crime passionel. Nee, geef Grens een dode en hij heeft binnen een bladzij of veertig een beerput aan grove misstanden, corrupte collega's en grensoverschrijdende criminaliteit opengetrokken.
Nu zit hij alweer binnen no time in een vliegtuig naar Niger, om zijn oude vriend Piet Hoffmann op te zoeken die inmiddels namens de VN voedselkonvooien bewaakt die door mensensmokkelorganisaties worden aangevallen, met als doel de noden zó hoog te laten oplopen dat nóg meer mensen in hun brakke bootjes worden gedreven.
Drie uur speelt zich dus af tegen de achtergrond van de vluchtelingenproblematiek. Roslund legt uit wat de machinaties zijn achter de overvolle rubberboten die je op tv op zee ziet dobberen. Hij dropt zijn favoriete (en ietwat gezichtsloze) infiltrant in de in-cynische wereld van ondernemers in mensenlevens en valse hoop, een wereld waarin lastige passagiers overboord kieperen bedrijfspolicy is en waarin de bron van alle kwaad, zoals wel vaker, dichterbij is dan je op het eerste gezicht denkt.
Onontwarbaar kluwen
Ondanks de solo-exercitie is Drie uur een echte Roslund & Hellström. Net als in de vorige Piet Hoffmann-delen tikt de klok onweerstaanbaar richting climax, zodat je je, als je halverwege het boek bent, niet langer wilt laten afleiden door stilistische trucs, tikfoutjes (kom op, De Geus!) of ongeloofwaardigheden. Je wilt alleen nog dóór.
De ontknoping is mooi: niet alles wordt rondgemaakt, de lijntjes van goed en kwaad draaien zich in elkaar tot een onontwarbaar kluwen. Die verwarring deed me denken aan Vaderwraak, de eerste Roslund & Hellström-thriller. De thematische overeenkomst zou je misschien kunnen opvatten als een laatste groet: Börge Hellström stierf op 17 februari 2017.
De Geus, 432 p., 21,99 euro. Vertaald door Rory Kraakman.
John Vervoort
i /un/01 j
De Zweedse misdaadauteurs Anders Roslund en Börge Hellström schreven de voorbije vijftien jaar een aantal markante misdaadromans. In de beste Zweedse traditie, die een halve eeuw geleden begon bij dat andere beroemde schrijversduo Sjöwall en Wahlöö, weven zij spannende verhalen rond maatschappelijke thema's zoals migratie, racisme, terrorisme en fundamentalisme, prostitutie en vrouwenhandel, armoede, de zin of onzin van de doodstraf of politieke corruptie.
In 2017 overleed Hellström op 59-jarige leeftijd aan kanker. Hij was een voormalige kleine crimineel die een organisatie oprichtte om ex-gevangenen in de maatschappij te herintegreren. Toen journalist Anders Roslund een reportage over de organisatie maakte, ontmoetten ze elkaar. Het klikte en ze besloten samen misdaadromans te schrijven. Tijdens een gesprek enkele jaren geleden, waarin ze vertelden over hun maatschappelijk engagement als misdaadauteurs, verklaarden ze dat ze er bepaald trots op waren dat hun tweede roman, Kluis 21, die ging over mensensmokkel, tot parlementaire vragen had geleid.
Voedselkonvooien
Mensensmokkel is ook het thema dat aan de basis ligt van Drie uur, de eerste misdaadroman die Anders Roslund zonder zijn kompaan Börge Hellström schreef. Het is een zelfstandig te lezen vervolg op de eerdere romans Drie seconden en Drie minuten. Hoofdfiguur is Piet Hoffmann, een undercoveragent die in de eerdere boeken infiltreerde in de wereld van de Oost-Europese maffia en de Colombiaanse drugskartels. Nu werkt hij in Afrika als beschermer van VN-konvooien die voedsel en hulpgoederen naar gebieden brengen waar de bevolking door ziekte, burgeroorlogen en terreur wordt bedreigd. Daar zijn onvermijdelijk ook bendes van mensensmokkelaars actief, die heel veel geld verdienen door radeloze Afrikanen naar Europa te brengen. Ze vallen de konvooien aan, maar niet om de hulpgoederen te stelen. Ze vernietigen die om de plaatselijke bevolking nog wanhopiger te maken, zodat die uiteindelijk hun hulp moet inroepen om naar betere oorden te vluchten. Cynischer kan haast niet.
Drie uur begint met de vondst van liefst 73 lijken in een container in de haven van Stockholm. Even later ontdekt de politie tussen de kleren van een van de slachtoffers een gsm met de vingerafdrukken van Piet Hoffmann erop. Politieman Evert Grens ontmoet Hoffmann in Afrika en dwingt hem om te infiltreren in de smokkelaarsbende. Hij moet proberen de trafieken bloot te leggen en zij die er grof geld aan verdienen, te klissen.
Bloedgeld
Roslund heeft zich goed ingewerkt in het thema. In dit spannende verhaal vertelt hij niet alleen hoe de mensensmokkelaars te werk gaan, maar ook hoe heren en dames op sleutelposities in diverse hulporganisaties en in de politiek voor wat bloedgeld actief de trafiek van vluchtelingen faciliteren. Drie uur wil de ogen openen voor een ongeziene menselijke tragedie en een gezicht geven aan de anonieme slachtoffers die in de handen vallen van misdadigers voor wie geld de enige drijfveer is. Niet toevallig wordt een van de bendeleiders de Accountant genoemd.
Bovendien geeft Roslund zijn hoofdpersonages een boeiende achtergrond mee. Grens rouwt nog altijd om de dood van zijn vrouw en Hoffmann wil koste wat het kost zijn gezin beschermen tegen de gruwel die ook zijn vrouw en zijn twee zoons dreigt te beschadigen.
In het interessante essay dat als nawoord fungeert, vertelt Roslund hoe hij Hellström leerde kennen en waarom ze uiteindelijk als duo misdaadromans gingen schrijven. Het ging erom de maatschappijkritiek, volgens Roslund de kern van de Zweedse misdaadroman, met sterke verhalen nieuw leven in te blazen. Drie uur is er een frappante showcase van.
Vertaald door Rory Kraakman, De Geus, 424 blz., 21,99 € (e-boek: 11,99 €). Oorspronkelijke titel: 'Tre timmar'.
Frank Heinen
us/ug/25 a
Acht jaar geleden sprak een jongen met een schrijfblok en een haperende voicerecorder in Hotel Ambassade in Amsterdam met twee Zweden die net een thriller hadden geschreven met een belangrijke bijrol voor de gangenstelsels onder Stockholm, gangenstelsels waar behalve talloze ratten ook honderden mensen leefden. Het interview was voor 8weekly, een culturele website met een redactie die ongeveer even omvangrijk was als het lezerspubliek. Roslund was de spichtige, praatgrage van de twee, Hellström de grote, zwijgzame. Dat Roslund & Hellström, die op dat moment al miljoenen boeken verkochten van hun Ewert Grens-serie, uitgebreid de tijd namen om een kaart van ondergronds Stockholm te schetsen; daar was ik destijds diep van onder de indruk.
Die gangenstelsels keren terug in het openingsdeel van Drie uur, het nieuwste boek van Roslund. Zonder Hellström dit keer, een beslissing die de twee al namen vóór die laatste ziek werd, zoals te lezen valt in het nawoord. Roslund ging solo voort op de ooit samen ingeslagen weg, door niet alleen een nieuw verhaal te schrijven over Ewert Grens, de driftige, om zijn echtgenote rouwende politie-inspecteur die elk boek nieuwe fysieke moeilijkheden te overwinnen heeft, maar ook Piet Hoffmann te laten terugkeren.
Hoffmann was al twee keer eerder van de partij: in Drie seconden infiltreerde hij namens de Zweedse politie in de Poolse maffia en in Drie minuten dook hij op in de Colombiaanse jungle, als een soort dubbelspion in Escobareske drugskartels. Drie seconden was een krankzinnig spannend boek, een hedendaagse variant op Forsyths Dag van de jakhals. Drie minuten was bijna even opwindend, maar in die laatste samenwerking bakten Roslund & Hellström ze wel erg bruin: moordende kindsoldaten, een ontvoerde Amerikaanse politicus en een inspecteur van middelbare leeftijd die zwetend en scheldend door de jungle ploeterde.
Drie uur is weer ouderwets. Ook zonder zijn kompaan slaagt Roslund erin een opvallend geloofwaardig beeld te schetsen van een milieu waarin ethiek een overdreven luxe is en misdaad niet alleen loont, maar ook min of meer de enige voor de hand liggende keuze is.
Het verhaal begint met een dode in een mortuarium. Dat wil zeggen, een dode die niet in het mortuarium hoort te liggen. Een Afrikaanse man van wie niemand weet wie hij is, waar hij precies vandaan komt en vooral: hoe hij in een Zweeds mortuarium is beland. En zoals meestal in de onderzoeken waarmee Ewert Grens zich bemoeit, ligt de oplossing niet naast de deur of voor de hand. Niks geen landhuismoorden met een gegriefde butler of een vuurgevaarlijke schoonmoeder, of een lekkere crime passionel. Nee, geef Grens een dode en hij heeft binnen een bladzij of veertig een beerput aan grove misstanden, corrupte collega's en grensoverschrijdende criminaliteit opengetrokken.
Nu zit hij alweer binnen no time in een vliegtuig naar Niger, om zijn oude vriend Piet Hoffmann op te zoeken die inmiddels namens de VN voedselkonvooien bewaakt die door mensensmokkelorganisaties worden aangevallen, met als doel de noden zó hoog te laten oplopen dat nóg meer mensen in hun brakke bootjes worden gedreven - Drie uur speelt zich af tegen de achtergrond van de vluchtelingenproblematiek. Roslund legt uit wat de machinaties zijn achter de overvolle rubberboten die je op tv op zee ziet dobberen. Hij dropt zijn favoriete (en ietwat gezichtsloze) infiltrant in de in-cynische wereld van ondernemers in mensenlevens en valse hoop, een wereld waarin lastige passagiers overboord kieperen bedrijfspolicy is en waarin de bron van alle kwaad, zoals wel vaker, dichterbij is dan je op het eerste gezicht denkt.
Ondanks de solo-exercitie is Drie uur een echte Roslund & Hellström. Net als in de vorige Piet Hoffmann-delen tikt de klok onweerstaanbaar richting climax, zodat je je, als je halverwege het boek bent, niet langer wilt laten afleiden door stilistische trucs, tikfoutjes (kom op, De Geus!) of ongeloofwaardigheden. Je wilt alleen nog dóór.
De ontknoping is mooi: niet alles wordt rondgemaakt, de lijntjes van goed en kwaad draaien zich in elkaar tot een onontwarbare kluwen. Die verwarring deed me denken aan Vaderwraak, de eerste Roslund & Hellström-thriller. Die thematische overeenkomst zou je misschien kunnen opvatten als een laatste groet: Börge Hellström stierf op 17 februari 2017.
****
De Geus; 432 pagina'; € 21,99.
Marc De Pril
De Zweedse rechercheur Ewert Grens treft in een container in de haven van Stockholm 73 lijken aan. Op een telefoon in de kledij van een van de slachtoffers worden de vingerafdrukken gevonden van een ex-infiltrant, Piet Hoffmann. Deze werkt als beveiligingsagent in de begeleiding van VN-voedseltransporten vanuit Burkina Faso naar de hongerlijdende woestijnbevolking. Doch deze transporten worden systematisch door bendes overvallen met als enige bedoeling het gekaapte voedsel te vernietigen teneinde aldus de uitgehongerde bevolking nog wanhopiger te maken hun lot te ontvluchten richting Europa. Een netwerk van mensensmokkelaars die fortuinen verdienen zonder enige scrupules. Ewert Grens zal beroep doen op Piet Hoffmann teneinde deze criminele organisatie te infiltreren. Zijn leven, maar ook dat van zijn vrouw en kinderen in Zweden loopt gevaar. Wie trekt aan de touwtjes en gebeurt zulks enkel om geldgewin? Een waanzinnig spannende thriller met een diepmenselijk en actueel verhaal en vooral een onvoorspelbaar einde. De lezer dient het laatste hoofdstuk absoluut te lezen. Derde thriller in een serie met Grens en Hoffmann, na ‘Drie seconden’ en ‘Drie minuten’. Deze twee delen schreef Roslund samen met Börge Hellström (1957-2017). Een vierde deel is gepland. Met nawoord van de auteur.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.