Neven : roman
Peter Middendorp
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Prometheus, 2018 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : MIDD |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Prometheus, 2018 |
VOLWASSENEN : ROMANS : MIDD |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Prometheus, 2018 |
VOLWASSENEN : ROMANS : MIDD |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Prometheus, 2018 |
VOLWASSENEN : ROMANS : MIDD |
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Niet beschikbaar |
Prometheus, 2018 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 9956 |
Dirk Leyman
2/ei/23 m
"Er is een moment in je leven dat je een ongeluk begaat, dat er een ongeluk gebeurt. Ineens trap je door de remmen. Heb je door de remmen getrapt. Een moment en je leven is voorbij; alle andere momenten van hetzelfde leven zijn waardeloos geworden", zo bedenkt hoofdfiguur Tille Storkema in de roman Jij bent van mij. Systematisch spreekt de jonge boer van "een ongeluk". Maar in werkelijkheid heeft Tille een drieste moord begaan.
Op een avond, wanneer hij voor de zoveelste maal door zijn vrouw Ada is afgewezen, springt hij op de fiets. Aan een landweg kruist het zestienjarige dorpsmeisje Rosalinde zijn pad. Hij verkracht haar brutaal en laat haar vervolgens dood en naakt achter in een weiland. Dertien jaar lang torst de vader van twee kinderen zijn gruwelijke geheim en glipt hij door de mazen van het justitiële net. Want in eerste instantie wordt de blik gericht op een dader uit het nabijgelegen asielzoekerscentrum. Tot een grootschalig DNA-onderzoek ondubbelzinnig in de richting van Tille Storkema wijst.
In Jij bent van mij kruipt Volkskrant-columnist en auteur Peter Middendorp (47) op indringende wijze in het hoofd van deze Tille, in een roman die bijna vanaf de eerste pagina's de lezer in zijn web strikt. "Een lange, koude huivering", zo typeerde Tommy Wieringa dit moeilijk opzij te leggen boek, dat door NRC met vijf sterren werd bedacht. Maar Middendorp schreef absoluut geen rechttoe rechtaan misdaadroman. Hij toont aan dat ook een dader na "dat ene moment" met een vreemdsoortig trauma kan kampen.
Onbetrouwbaar
"Als iemand zichzelf dertien jaar zo voor het lapje houdt, dan moet zijn arrestatie haast wel als een verlossing komen", denkt Middendorp. "Ik vroeg me af hoe het geheugen van zo iemand werkte, welke verdringingsmechanismen er speelden. Het blijkt niet zo makkelijk om te vergeten, ik sprak er zelfs over met geheugenwetenschapper Douwe Draaisma. Herinneringen beginnen je te plagen en je komt onder een immense spanning te staan."
Het knappe én het ontregelende van deze benauwende roman is dat je regelmatig meegaat in de zelfcorrigerende, vergoelijkende redeneringen van Tille, die pretendeert een goede vader te zijn. Is dit een roman over de kracht van zelfbedrog, deze altijd weer onderschatte drijfveer van het menselijk gedrag? "Ja, hij is wel degelijk een onbetrouwbare verteller", beaamt Middendorp. "Tille lijkt op het eerste gezicht angstwekkend modaal. Ik wilde hem per se niet als een psychopaat afschilderen. Maar hij is wel een beschadigd mens. Al van jongs af aan merk je dat Tilles gedrag tegenover zijn dochter Suze vreemde trekken vertoont. Hij lijkt alleen geïnteresseerd te zijn in haar buitenkant, in haar lichaam dat hem in de war zal brengen als ze stilaan de leeftijd van zijn slachtoffer bereikt. Bij haar denkwereld staat hij nauwelijks stil. Zijn zoontje Friso komt er helemaal niet aan te pas. Zijn dieren, de natuur... Daar lijkt hij zich meer om te bekommeren."
De boer en zijn beesten zijn tot elkaar veroordeeld, lezen we, ja, zelfs gedoemd. Maar ook daar maakt Tille ongemakkelijke vergelijkingen: 'Een echtgenote geeft seks als een koe melk - een paar seizoenen, vijf, zes, en het beste is er wel vanaf.'
Jij bent van mij is fictie, zo benadrukt Middendorp op de binnenflap. Maar hij doet niet geheimzinnig over de oorsprong van zijn intussen vierde roman. Middendorp baseert zich op de in Nederland erg geruchtmakende moord op de zestienjarige Marianne Vaatstra uit het Friese Zwaagwesteinde, in de nacht van 30 april 1999. Dader Jasper S. uit het nabije Oudwoude werd pas in 2012 gearresteerd, nadat de wetgeving op DNA-onderzoek onder druk van politici was gewijzigd en er lang in "de verkeerde hoek" was gekeken. "Mijn lichaam heeft het gedaan, ik was het niet", zei Jasper S. op het proces. "Bij vol bewustzijn doe ik zoiets niet."
Ontsporing
"In Nederland leefde deze zaak enorm bij publiek en media, ze is nog steeds een referentiepunt", vertelt Middendorp. "En voor mij kreeg ze een persoonlijk belang. Toen de moord werd ontdekt, had ik een vriendin uit die regio. Met precies dezelfde jeugd als de omgebrachte Marianne; ze bezochten dezelfde cafés. Het kon evengoed haar zijn geweest, flitste me door het hoofd. Een van mijn eerste reportages als journalist voor HP/De Tijd bracht me - kort na de moord - in Zwaagwesteinde. En ik keek er mijn ogen uit. De zaak bleef me bezighouden. Toen dader Jasper S. was opgepakt, sprong ik meteen in mijn auto. Ik wilde de boerderij zien waar hij leefde, met zijn twee kinderen en zijn vrouw. Die oogde bijna onthutsend gewoon. Er hingen nette gordijntjes voor het raam, het hek was geverfd. En ik dacht aan de dader, die ook een vader was. Gewoon onder ons, als het ware. Mijn eigen dochter Lotje was toen nog maar één jaar. Als een verliefde vader stond ik naar die plek te turen, vol ongeloof."
Toch had Middendorp op geen enkel moment een non-fictieboek in gedachten. "Kijk, ik ben schrijver, volstaat dat als antwoord? Ik heb alles van voren naar achteren over deze zaak gelezen, ik verdiepte me in de psyche van lustmoordenaars... Maar het moest gewoon een roman worden. En dan liefst één vanuit het ik-perspectief van de moordenaar. Dat voelde ik haast fysiek. Een roman die de verhouding onderzocht tussen een vader en zijn gezin, en zijn leven met een geheim dat hem ooit zou inhalen. Plus die arglistige momenten van ontsporing. Ik verplaatste me in het hoofd van Jasper S. alias Tille, maar ik pretendeer geen waarheid. Het gaat erom hoe ik het mij verbeeldde. Bovendien bracht ik de handeling van Friesland over naar het Groningse landschap."
Dat Middendorp het boek uitdrukkelijk als fictie aankondigt, heeft nog een andere, minder verheven reden. Bij zijn vorige roman Vertrouwd voordelig (2014), over opgroeien in een Blokker-winkel, kreeg Middendorp wekenlang doodsbedreigingen. "Omdat ik de buurt van mijn jeugd in Emmen onwelgevallig had afgeschilderd. Dat wilde ik niet meer meemaken. Ik heb trouwens de indruk dat lezers steeds moeilijker het onderscheid kunnen maken tussen werkelijkheid en fictie. En dat waargebeurd én autobiografisch altijd beter verkoopt. Toch zou deze roman overeind moeten blijven zonder dat je ooit over deze moordzaak hebt gehoord."
Waarom Jasper S. alias Tille zich niet eerder aangaf of op de vlucht sloeg, is een van de raadselachtige hamvragen. "Ik ben Dostojevski's Schuld en boete gaan lezen, om na te gaan hoe dat nu precies met wroeging zat. Daar werd ik niet wijzer van", geeft Middendorp toe. "Ik denk gewoon dat het niet bij het karakter van de dader paste om zijn boeltje te pakken en ervandoor te gaan. Hij hield zich afzijdig en klampte zich vast aan zijn gezin. Bewust ging ik het cliché van de bekrompen, wat stugge boer uit de weg. In feite wordt hij nog enger naarmate hij verstandiger dingen ter sprake brengt."
Net als zijn personage klom Middendorp op de fiets, om zich in te leven. Hij flitste door het Nederlandse natuurlandschap en hield zijn ogen open voor de veranderingen op het platteland, de voortdurende spanning tussen natuur en cultuur, het buitenleven en de oprukkende verstedelijking. "Ik keek toe hoe een boer zijn koeien melkte, ik legde de routes van de dader af. Zo kon ik Tille via de natuur laten praten over verantwoordelijkheid. Wat was zijn aandeel? Ook daar zie je zijn mechanismen om zich vrij te pleiten en een soort heimwee naar het verleden."
Toch is Jij bent van mij veel meer dan de zoveelste boerenroman waar de Nederlandse literatuur de laatste jaren in grossiert - van Franca Treur tot Gerbrand Bakker of Ricus van de Coevering. Middendorp overstijgt het genre met bravoure. Eerder nog doet deze roman soms denken aan Muidhond van Inge Schilperoord, waarin zij de drijfveren van een pedofiel onderzocht. Maar Middendorps roman heeft scherpere randen. Hij weeft veel meer thema's door zijn boek, ja, zelfs filosofische overwegingetjes, geniepig verstopt als voetzoekers. Pertinent schrijft hij over de malende werking van gewoonten, over xenofobie of over een plots opstekend gemeenschapsgevoel, eigenaardig genoeg teweeggebracht door een moord. 'Moord maakte een gemeenschap. De snelste manier om een eenheid te smeden van een verzameling losse individuen was om er eentje tussenuit te nemen.'
Uitgebeend
Jij bent van mij is een slim, gelaagd boek dat aanspoort tot geduldig lezen. Behendig schuift Middendorp met betekenissen of strooit hij subtiel vooruitwijzingen in het rond. "De dag na het 'ongeluk' wijst Ada roestkleurige vlekjes op Tilles onderbroek aan. De alerte lezer moet daar voldoende aan hebben." Vanaf het begin weten we hoe het afloopt, maar toch is de spanning soms ondraaglijk hoog opgeschroefd. Op vrijwel elke pagina gebeurt er ontzettend veel, alleen al vanuit stilistisch oogpunt. Middendorp gebruikt geen roffelende taal die het luid uitbazuint. Eerder behoort hij tot de school van het ingehouden, uitgebalanceerde vertellen, zij het steeds met indringende, hoogst originele beelden. "Misschien ben ik toch een dichter", lacht Middendorp. "Maar het klopt: ik stop veel in één zin. Het duurt lang voor ik tevreden ben met wat er staat. Aan een roman werk ik monomaan. Ik heb dit boek ook letterlijk uitgebeend. Ik had eerst 150.000 woorden. Vervolgens heb ik die tot 50.000 teruggebracht."
En dan is er nog de titel: Jij bent van mij. Een titel vol dwingende bezitsdrang. "Hij is dubbelzinniger dan je denkt", benadrukt Middendorp. "Mijn dochtertje zegt het soms al spelend tegen me: 'Jij bent bij mij'. En Tille Storkema roept het uit wanneer hij zijn pasgeboren Suze van de navelstreng loskoppelt: 'Nu ben je bij mij'. Sinister genoeg zijn het ook de woorden van Jasper S. In zijn rechtbankbekentenis staat het zonneklaar: 'Jij bent van mij', zo dacht hij, toen hij die bewuste nacht Marianne Vaatstra van haar fiets sleurde."
Prometheus, 247 p., 19,99 euro.
Mark Cloostermans
i /un/01 j
Tille Storkema drukt zich uit met gelatenheid. Dat is het eerste wat opvalt in Jij bent van mij, de vierde roman van Peter Middendorp. Tille werkt op de boerderij van zijn vader, die hij later zal overnemen. Hij is de passieve getuige van het ongeval dat zijn vader een been kost. Er komen hem een vrouw en een huwelijk aangewaaid. Hij laat het allemaal komen zoals het komt, goed of kwaad. Tille heeft, in zijn eigen woorden, 'een gezicht dat geduld uitdrukte, al was het misschien een militant geduld, van het soort dat ook een keer in iets anders kon veranderen'.
Dan, op een nacht, is er opeens dat jonge meisje op de fiets. Tille verkracht en vermoordt haar. 'Het woordje nee had geen enkele kracht gehad.' Dertien jaar torst Tille zijn geheim. Intussen groeit zijn eigen, aanbeden dochter op tot een kritische jonge vrouw.
Waargebeurd
Jij bent van mij is gebaseerd op waargebeurde feiten. Nederlandse lezers zullen dat waarschijnlijk meteen zien, Vlaamse kunnen het vermoeden door de disclaimer op pagina 4: ' Jij bent van mij is fictie.' Maakt het iets uit? Jawel, in de zin dat het je beoordeling van het boek kan veranderen. Als je het leest als een fictionalisering van de moord op Marianne Vaatstra (1 mei 1999) en de arrestatie van haar moordenaar (19 november 2013), ligt het voor de hand om te vragen: kan dit boek iets verklaren? Geeft het een interpretatie aan de feiten die de verslaggeving niet kon bieden?
Dat is echter niet de kern van het boek. De kern zit 'm al in de titel. Jij bent van mij is wat Tille dacht voordat hij zich vergreep aan het meisje op de fiets. Toch is de zin 'jij bent van mij' slechts feitelijk correct voor één personage in het boek: Tilles dochter. De titel verknoopt Tilles vaderschap met zijn misdaad. Die twee worden, sluipend, impliciet, voorgesteld als één en hetzelfde.
Het boerenbedrijf is niet het toevallige decor van deze roman. Middendorp tekent, met veel oog voor emotioneel detail, een wereld waarin mens en dier samenleven. De mens is een van die dieren. En net zoals die dieren wordt de mens gedreven door de drang zich voort te planten. Het is die drang die van Tille een goede vader maakt. Het is dezelfde drang die hem, als zijn vrouw haar interesse voor seks verliest, eerst naar de hoeren en dan naar het meisje op de fiets drijft. Jij bent van mij gaat over de mens als zoogdier, met zijn beschermende én agressieve kanten.
Ik vermoed dat dit een zeer intens boek moet zijn voor jonge vaders. Omdat ze de ontroering van Tille zullen herkennen. Omdat er echt wel zinnige dingen over opvoeding uit zijn imaginaire pen vloeien. En natuurlijk, omdat Middendorp vervolgens zijn onderwerpt pusht tot ver voorbij het ongemakkelijke.
Populisme
Ik had het soms wat lastig met het personage van Tilles vrouw, Ada. Van een verlegen, onopvallend meisje werkt ze zich, heel passief-agressief, op tot de vrouw des huizes. Ze begint steeds meer te praten in clichés. Om het nog erger te maken, is zij de spreekbuis van populisme en racisme. Als de verdenking voor de moord op iemand uit het nabije asielzoekerscentrum valt, is Ada de eerste om mee te gaan in die piste: de misdaad is zogenaamd 'on-Nederlands'. Van de andere kant kun je Ada ook weer geen feeks noemen. Er zit geen kwaad in haar. En er zijn nu eenmaal mensen die, als ze koffie morsen op schoteltjes, dingen zeggen als 'deze hebben (…) natte voetjes'.
Stilistisch is Jij bent van mij even karig als de titel zelf, maar het is allemaal sterk doordacht. Let bij het lezen op wat Tille te zeggen heeft over koeien: hij lijkt het telkens ook over kinderen te hebben. Let ook op de spreeuwen, die her en der in het boek vermeld worden en telkens metaforen zijn voor menselijk gedrag. Middendorps metaforiek is subtiel en consistent, een herlezing waard.
Dertien jaar wacht Tille, tot hij zichzelf indirect aangeeft, door mee te doen aan een DNA-onderzoek. Middendorp laat zijn verhaal prachtig landen: met een aantal hoofdstukken die allemaal mogelijke eindes zijn. Ze hebben een nachtmerrieachtige sfeer en ik zou er mijn hand niet in het vuur voor willen steken waar het verhaal écht eindigt. In de stal, met de hartaanval? Met de onwezenlijke hereniging tussen de gearresteerde Tille en zijn familie? Zo weet Middendorp de lus mooi te sluiten: beginnen met een raadsel, beenhard je punt maken en eindigen in mysterie.
Prometheus, 248 blz., 19,99 € (e-book 11,99 €).
Marnix Verplancke
2/ei/09 m
Met zijn vrouw Ada en de peuters Suze en Friso woont Tille in op de boerderij van zijn ouders. Tille is een man van weinig woorden, tevreden met zijn lot en ervan overtuigd dat je een boer niet moet leren om boer te zijn, net zoals je een koe niet moet leren om melk te geven. Die zaken zijn vanzelfsprekend. Koeien komen trouwens wel vaker voor in de denkwereld van Tille. ‘Een echtgenote geeft seks als een koe melk – een paar seizoenen, vijf, zes, en het beste is er wel af’, zo meent hij nadat Ada hem voor de zoveelste keer wandelen heeft gestuurd en hij zich in de badkamer is gaan aftrekken.
Tille heeft een geheim. Toen de kinderen nog klein waren, sprong hij na zo’n afwijzing op de fiets, achtervolgde hij een zestienjarig meisje, trok hij haar een weiland in en verkrachtte en vermoordde haar. De dader werd nooit gevonden. ‘Moord maakt een gemeenschap’, denkt Tille, zeker wanneer aan de rand van die gemeenschap een opvangcentrum voor asielzoekers ligt en iedereen het erover eens is dat zo’n moord toch wel heel erg ‘on-Nederlands’ is. Tille zwijgt, dertien jaar lang.
Peter Middendorp laat het Tille allemaal zelf vertellen in deze tedere, licht melancholische roman. Hij zet hem neer als een wat hulpeloze boer en vader, die nooit echt contact heeft met zijn zoon en naarmate zijn dochter ouder wordt steeds meer worstelt met haar fysieke aantrekkelijkheid. Veroordelen doet hij Tille nooit, net zoals Knut Hamsun zijn boer nooit veroordeelde in Hoe het groeide , waarvan Jij bent van mij een hedendaagse Nederlandse pendant lijkt te zijn. Beide boeren doen hun uiterste best in het leven, ook al weten ze dat dat niet altijd voldoende is, zeker niet na ‘het ongeluk’, zoals Tille zijn moord vergoelijkt.
Middendorp is een schrijver van de subtiele geste en het kleine woord. Dat Tille naar de hoeren gaat, wordt ergens en passant in een bijzin vermeld. Dat hij uiteindelijk vrijwillig de DNA-test laat uitvoeren die tot zijn arrestatie zal leiden, verpakt hij in een nieuwe koeienmetafoor. Haar leven lang vecht een koe tegen het wantrouwen jegens de boer, zegt Tille, en pas wanneer ze hem helemaal vertrouwt, leidt hij haar naar het slachthuis.
*****
Prometheus, 247 blz., € 19,99.
M.D. Broersma
Tille Storkema ziet als kind hoe zijn vaders been wordt verbrijzeld door een maaidorser, wat grote impact heeft. Hij voelt zich ongezien en wordt gepest door zijn grauwe, onsympathieke uiterlijk. Als de praktische Ada interesse in hem toont, trouwen zij al snel. Zij wonen in op de boerderij bij Tille’s conservatieve ouders en krijgen twee kinderen. Tille houdt enorm van zijn dochter Suze en is geïmponeerd door haar schoonheid. Ada dijt uit na de zwangerschappen en schuwt lichamelijk contact met haar man. De gefrustreerde Tille vergrijpt zich op een avond aan een mooi 16-jarig meisje dat de ochtend daarna dood wordt gevonden. Dan volgen er dertien moeizame jaren waarin Tille zijn aandacht richt op het vaderschap en zijn boerenbedrijf. Het dorp blijft in de ban van de moord. Eerst verdenken ze plaatselijke asielzoekers, maar naarmate het onderzoek vordert neemt de druk op Tille toe. Na een DNA-onderzoek onder de lokale bevolking wordt hij gearresteerd en moet hij Suze, die dan 16 wordt, missen. Zijn behoefte om gezien te worden, wordt zijn ondergang. Zijn vaderliefde staat in contrast met de moord en verkrachting van een jong meisje. Onthutsend mooi. Gebaseerd op de zaak Marianne Vaatstra. De auteur (1971) is columnist bij de Volkskrant en schreef eerder ‘Vertrouwd voordelig’.
Rob Schouten
il/pr/28 a
Een kleine gemeenschap, AZC in de buurt, een zestienjarig meisje wordt door haar vader gevonden, vermoord in het veld. Na een DNA-verwantschapsonderzoek blijkt niet een van de asielzoekers, maar een jonge boer het te hebben gedaan. 'Jij bent van mij', de roman van Peter Middendorp, is ontegenzeggelijk gebaseerd op de zaak Marianne Vaatstra. Zelfs de titel is gebaseerd op wat de moordenaar naar eigen zeggen dacht toen hij Marianne zag fietsen, maar tegelijk is daar de nadrukkelijke mededeling aan het begin: "Jij bent van mij is fictie".
Een geldige literaire reden om zo'n boek te schrijven is de kans die je jezelf verschaft om je in de ziel van een moordenaar te verdiepen, ik zeg met nadruk 'een' moordenaar want iedere associatie met de werkelijke moordenaar van Marianne Vaatstra moeten we zoveel mogelijk vermijden. Hoezeer hij de schijn misschien ook tegen heeft, bijvoorbeeld in zijn beschrijving van het uiterlijk van de dader en zijn familie-omstandigheden, Middendorp heeft zijn verbeelding laten werken.
Tille Storkema is op het oog een gewone jonge boer, getrouwd met zijn Ada, vader van Suze en Friso, hard werkend om het bedrijf van zijn vader over te nemen. Geen moordenaar, op het eerste gezicht. Ooit las ik dat Marc Dutroux zijn verknipte geest voor een deel verklaarde uit het feit dat hem in zijn jeugd een ijsje was ontzegd, en van de Baarnse moordzaak uit de jaren zestig herinner ik me dat de daders hun daad grotendeels verdrongen hadden. Het zijn elementen die ook in 'Jij bent van mij' spelen. Tille heeft het gevoel dat mensen hem vroeger niet zagen staan en hij is een meester in het verdringen van emoties, ook die van de moord die hij dertien jaar geleden heeft gepleegd en die hij consequent een 'ongeluk' noemt. Hij zegt ergens: "Alles had ik verteld. Wat er was gebeurd. Hoe het was gegaan, op welke manier. Alle handelingen, alle details, alles wat er was gezegd. Hoe het was, hoe het voelde. Alsof een ander het had gedaan. Alsof mijn lichaam het deed en ik ernaar moest kijken. Als in een droom."
Middendorp zet het verdringingsmechanisme van de dader voorop. Dat doet hij heel plausibel maar het betekent ook dat de lezer niet achter de ware moordmotieven komt. Het kijkje in de geest van Tille levert nu op dat hij gefascineerd is door jonge vrouwen, zijn dochter Suze voorop, dat hij zo nu en dan naar de hoeren gaat omdat zijn eigen vrouw hem niet ter wille is, iets wat hij moeilijk verdraagt, én dat hij zichzelf toch in grote mate schoonpraat omdat hij nauwelijks wist wat hij deed.
Hij pleegt overduidelijk een lustmoord maar waarom blijft een raadsel. Steeds als het doorslaggevende seksuele aspect aan de orde zou kunnen komen, stokt er iets in de gedachten van Tille en eerlijk gezegd is dat best tantaliserend. Misschien had de schrijver er beter aan gedaan hem hier in zijn onbewuste of verdrongen seksuele fantasieën neer te zetten, ze voor hem als het ware in te vullen. Nu blijft de lezer zitten met een lustmoord zonder lust. Wat we wel te zien krijgen is een man die ten diepste niet wil toegeven wat er mis met hem is, want je voelt dat ook zijn affectie voor zijn dochter ranzige kantjes heeft en dat hij het feit dat ze geen vriendinnen heeft niet zozeer voor haar betreurt alswel voor zichzelf.
Het lijkt geregeld of Middendorp op het punt staat door te dringen tot de diepste kern van de hoofdpersoon met zijn narcistische kwetsuur, maar er op het moment suprême steeds voor terugdeinst. Wat overblijft is een portret van een nadenkende en gevoelige moordenaar die zijn daad half weg-filosofeert met zinnen als "Als mensen zichzelf mochten maken, zouden ze geen mensen meer maken die verlangen naar dingen die ze niet willen. Onder bijna elke wens ligt het verlangen naar het tegendeel. De wensen bestaan samen, tegelijkertijd, met elkaar, elk verlangen ondergraaft zichzelf."
Eigenlijk geeft Tille daarmee de schuld aan de schepping, aan de natuur, niet aan zichzelf. Wie op zoek is naar de diepste reden voor ons gedrag komt met lege handen uit deze roman, wie wil zien hoe de mens zichzelf iets wijs weet te maken is daarentegen aan het goede adres.
Prometheus; 304 blz. € 19,99.
oordeel
Steeds als de schrijver tot de diepste kern lijkt door te dringen, deinst hij weer terug.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.