Mijn zusje en de zee
Donatella Di Pietrantonio
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Serena Libri, 2017 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : DIPI |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Serena Libri, 2017 |
VOLWASSENEN : ROMANS : DIPI |
Edwin Krijgsman
ru/eb/03 f
Overal lijkt ze te veel te zijn, het meisje dat de hoofdpersoon is van de roman Teruggeworpen van Donatella Di Pietrantonio (1963). Haar ouders staan haar kort na de geboorte af omdat de huishoudbeurs altijd leeg is en ze niet weten hoe ze met al die kinderen nóg een mond moeten vullen. Ze wordt geadopteerd door een kinderloze oom en tante, bij wie het haar aan niets ontbreekt.
Maar als ze 13 is, raakt haar adoptiemoeder zwanger door een buitenechtelijke relatie. Het gezin is in één klap ontwricht. Dus moet ze terug naar het gezin dat haar indertijd heeft afgestaan, waar nog steeds doffe armoede heerst en men niet op haar zit te wachten. 'Ik was teruggeworpen, iedereen noemde me Balletje.'
Balletjes moeder is niet in staat om liefde te geven, haar vader is voornamelijk afwezig, en van haar twee broers is er één hard bezig te ontsporen. Alleen met haar zusje bouwt Balletje een band op. Balletje is de beste van de klas, haar lerares wil dat ze doorleert, maar in het gezin blijft ze een buitenbeentje.
Over Teruggeworpen hangt een grauwsluier van deterministische treurnis die aan de romanschrijvers van het naturalisme doet denken. Di Pietrantonio heeft geen gitzwart einde voor haar heldin in petto zoals bijvoorbeeld Frederik van Eeden in Van de koele meren des doods voor de arme Hedwig, maar de hoop dat het met deze 'wees van twee moeders die allebei nog leefden' ooit goed zal komen, is op de laatste bladzijde van de roman wel zo'n beetje vervlogen.
Teruggeworpen staat in Italië al tijden hoog in de verkooplijsten. Lamgeslagen door de overdaad aan ellende lukte het deze lezer niet om Balletje liefdevol in de armen te sluiten.
Drs. H. Griffioen
‘Op mijn dertiende kende ik mijn andere moeder niet meer.’ Een welopgevoed meisje wordt teruggegeven aan haar biologische ouders. Het contrast kan niet groter zijn; van danslessen, scholing, aandacht en ruimte naar vechten voor je plek in een groot gezin met ondervoede broers en zussen die met harde hand worden kort gehouden. Ze is toch in staat contact aan te gaan met haar vriendelijke bedplassende zusje Adriana: ‘Ik sliep tegen de voetzool met de tenen met de afgebroken nagels’. Ze helpt haar oudste broer die na een aframmeling door vader bewusteloos bloedend op de vloer ligt. De stijl is helder, de zaken zijn zoals ze zijn, ze laat herinneringen toe, en ze weet zeker dat ze haar echte moeder nooit mama kan noemen. Haar woede groeit tegen Adalgisa, de moeder die haar in de steek heeft gelaten. Ze gaat op onderzoek uit, zoekt de confrontatie die uiteindelijk meer wijsheid en begrip brengt rond de gecompliceerde volwassen wereld dan bitterheid. Prachtig levensecht verhaal waarin het om de nuance gaat. Het meisje ontwikkelt zich ondanks alles, en redt daarbij niet alleen zichzelf. De auteur (1963) kreeg voor deze roman de Premio Campiello 2017.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.