Eleanor Oliphant is completely fine
Gail Honeyman
Gail Honeyman (Auteur), Hien Montijn (Vertaler)
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Cargo, 2017 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : HONE |
Marian Verstappen-Naus
Eleanor is volkomen wereldvreemd, krijgt nooit bezoek, heeft geen sociale contacten en werkt op een kantoor waar ze vaak mikpunt van kleine pesterijen is, waar ze zich overigens niks van aantrekt. Na een mysterieuze gebeurtenis in haar jeugd, waarbij ze een opvallend litteken heeft opgelopen, groeide ze op in pleeggezinnen en tehuizen. Pas als een collega, Raymond, haar onbevooroordeeld benadert, durft ze heel voorzichtig uit haar eigen wereldje te stappen. Daardoor komen de gebeurtenissen uit haar jeugd naar boven en die gebeurtenissen wil Eleanor juist vergeten. In deze ontroerende roman wordt de enorme invloed van traumatische jeugdervaringen beschreven. Maar het is niet alleen kommer en kwel, Eleanor heeft overal een mening over die ze (in gedachten) uit. Na een hopeloze verliefdheid op een musicus is ze gedwongen haar verleden onder ogen te zien. Absoluut een fantastisch en gevoelig verhaal met een einde dat perspectief biedt op een gelukkige toekomst. Deze debuutroman van de Engelse auteur die al prijzen won met haar korte verhalen is verkocht aan dertig landen en werd door The Observer verkozen tot Debut of the Year 2017.
i /ul/15 j
De 30-jarige boekhoudster Eleanor Oliphant leidt een ongekend geregeld leven. Ze heeft zich de afgelopen negen jaar nog geen dag ziek gemeld, tussen de middag maakt ze in een hoekje van de personeelskamer de puzzels uit de krant en iedere woensdagavond belt ze een kwartier met haar moeder. Voorts koopt ze elke vrijdagmiddag twee grote flessen wodka, die ze gedoseerd over het weekend naar binnen giet. En afgezien van de meteropnemer en twee maal per jaar een andere maatschappelijk werkster komt er niemand bij haar over de vloer.
Nee hoor, met Eleanor Oliphant gaat alles prima. Heus. Ook wanneer haar moeder haar wekelijks de grond in trapt en ze op kantoor gepest wordt vanwege de Harry Potter-littekens in haar gezicht. Geen wonder trouwens dat ze impopulair is: als ze al eens meegaat naar het café, dan eist ze nog geld terug van het rondje dat ze heeft opgehaald en ze kijkt wel uit om meer dan 78 losse centen bij te dragen aan het verlovingscadeau voor de secretaresse. Want: "In de loop der jaren heb ik wel honderden ponden bijgedragen aan afscheids-, verlovings- en huwelijkscadeaus en wat heb ik ooit teruggekregen? Mijn verjaardagen gaan onopgemerkt voorbij."
Maar ach, ook eenzaamheid went, zeker als je je met een universitaire graad in de klassieke talen qua intelligentie en smaak ver verheven voelt boven 'hoi polloi', het gewone volk.
Nu, die façade gaat finaalaan flarden als ze smoorverliefd wordt op een lokale rockzanger, tevens hork. Ze ondergaat voor hem een pijnlijke waxbeurt, koopt skinny jeans en ruilt haar klittenbandschoenen in voor enkellaarsjes, waarin ze blindelings op haar ontluistering afstiefelt. Duurzamer is de ommekeer die Raymond, haar nieuwe collega van de IT-afdeling, in gang zet als er op straat vlak voor hun neus een oude man in elkaar zakt. En gaandeweg ontdekken we welk drama achter Eleanors littekens en eenzaamheid steekt en waarom de Bezige Bij debutante Honeyman in het spannendeboekenfonds Cargo heeft ondergebracht.
Het eerste deel van deze roman is briljant. De sociaal onhandige Eleanor heeft een ironisch-nuchtere, strikt rationele kijk op het menselijke gewoel in een reeks meedogenloze observaties, die en passant vooral haar eigen tragiek onthullen. Bijvoorbeeld als ze met afkeer terugdenkt aan de sportdagen op school, waarop 'de academisch minst begaafde leerlingen' hun 'onkunde over het gebruik van een apostrof' dachten te kunnen compenseren met een medaille voor de ei-op-lepelrace. Ook het contrast tussen de slonzige maar zorgzame kettingroker Raymond en de kille en smetvrezende Eleanor zorgt voor smakelijke slapstick.
Het tweede deel van de roman wordt echter met de pagina braver - ik sluit niet uit dat Honeyman er het een en ander aan eigen ervaringen in verwerkt heeft. Eleanor komt in therapie wondersnel tot inzicht en haar therapeute weet haar haar laatste verdrongen jeugdgeheimen te ontfutselen. Maar pas op: niet stiekem achterin spieken, want in het laatste hoofdstuk zit toch nog interessante verrassing.
Een lekker leesbare roman over een verliefde kantoorjuffrouw , met een ondubbelzinnig positief slot? Dat riekt naar chicklit. Maar wie daarom dit debuut negeert, doet de schrijfster en zichzelf toch tekort. Eleanor Oliphant staat met twee stevige benen in de grote Britse 19de-eeuwse literatuur, van Jane Austen tot Charlotte Brönte's 'Jane Eyre', niet toevallig het boek dat Eleanor tussen haar matras en de muur bewaart. Verder verdient zij een ereplekje in de galerij van literaire misantropen, tussen Molière's Alceste, Dickens kersthatende knieperd Scrooge en John Kennedy Toole's Ignatius Reilly, die evenmin los kon komen van zijn moeder.
De niet te missen moraal van Honeymans verhaal is overigens even simpel als sympathiek: kijk naar elkaar om. Maak een soepje voor wie ziek is, glimlach tegen een vreemde, sla eens een arm om iemand heen en spoel geen medicijnen door de wc. Hè? Zijn dat niet gewoon de werken der barmhartigheid?
Oordeel :
Eerst briljant, vermakelijke slapstick, dan braver; geworteld in de 19de- eeuwse literatuur
Vert. Hien Montijn. Cargo; 398 blz. € 19,99.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.