In 1995 voer de Amandine voor de laatste keer de haven van Oostende binnen. Dit betekende meteen het einde van de IJslandvaart. Sinds de zeventiende eeuw vertrokken de zeilschepen vanuit Duinkerke en Grevelingen naar de rijke IJslandse viswateren. Duizenden vissers, waaronder ook Vlamingen, monsterden aan om te vertrekken in februari en terug te keren in september, met een ruim vol kabeljauw in het zout. Sinds de opkomst van de stoomschepen eind negentiende eeuw vertrokken ze vanuit Oostende. Vanaf dan duurden de reizen telkens achttien dagen en werd de vis vers aangeland. Het boek beschrijft de geschiedenis van de IJslandvaarders, met de klemtoon op de IJslandvisserij vanuit Oostende.
