Hoe de statistieken ook berekend, geïnterpreteerd of voorgesteld worden, en spijts alle politieke maatregelen, staat één ding vast: kinderarmoede neemt niet af in Vlaanderen. Integendeel, Kind en Gezin neemt jaar na jaar een gestage toename waar. Op school uit armoede zich in een verminderde deelname aan activiteiten, openstaande schoolrekeningen, ongezonde voeding in de brooddoos, stigmatisering en daling van de individuele leerresultaten. In dit themanummer gaan de auteurs op zoek naar hoe de voorschoolse opvang en de school in deze maatschappelijke problematiek een positieve rol kunnen spelen voor kinderen en jongeren in armoede. Ze gaan ervan uit dat armoedebestrijding een taak is van de samenleving en dat armoede via structurele en herverdelende maatregelen moet worden aangepakt. De auteurs distantiëren zich van het ‘individuele schuldmodel’, dat volledig ontoereikend is om armoede te begrijpen. Onderwijs blijft de plaats bij uitstek die emancipatorisch kan werken voor maatschappelijk achtergestelde groepen. Blijven geloven in het groeipotentieel van elkeen is een belangrijk uitgangspunt. Onderwijs alleen kan de maatschappelijke ongelijkheid niet wegnemen, maar de school kan wel een rol spelen via een aantal effectieve aanpakken.
