The Green Bullet : The Rise, Fall and Resurrection of Alejandro Valverde and the Corruption of Spanish Cycling
Matt Rendell
Matt Greene (Auteur), Robert Neugarten (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2014 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 9471 |
Marnix Verplancke
ua/an/29 j
Alex, de hoofdrolspeler in Greenes roman, is een Britse jongen van dertien die epilepsieaanvallen kreeg tot men een hersentumor ontdekte en hij op de snijtafel moest. Was hij daarvoor al een beetje raar, met zijn bijzondere interesse voor de kwantumfysica en het onzekerheidsbeginsel van Heisenberg, na de ingreep is dat er alleen maar erger op geworden. Hoewel, erger is misschien niet het juiste, want al te negatieve woord. Alex heeft gewoon een niet-alledaagse kijk op de wereld.
Aan zijn ouders heeft hij ook al niet veel. Zijn moeder leidt een wat teruggetrokken leven en wordt vooral geroemd om haar bolognesesaus die iedere keer weer anders smaakt en door haar man vergeleken wordt met een zwart gat omdat zowat alles erin verdwijnt. Ja, zo'n vader heeft Alex, een autorijleraar die zich verbergt achter een eindeloze reeks grappen. Wanneer zijn zoon een beetje beduusd vraagt of oma geen kou heeft, zo met haar zomerjurkje in haar doodskist, antwoordt hij: "Nee hoor jongen. Ze gaat naar een plek waar het heel erg warm is."
Afgezien van zijn voorlijkheid en zijn rare tics is Alex echter een heel normale jongen, en dat maakt hem zo innemend. Hij maakt lol en is vaak verdrietig, maar bovenal is hij net als iedere tiener het grootste deel van de tijd onzeker van zichzelf. Dat hij meer troost vindt in een wiskundige formule dan in een psalm, maakt hem misschien een buitenbeentje, maar in zijn behoefte aan een beetje steun en sympathie is hij een jongen als een ander. En net als iedere jongen worstelt hij met zijn ontluikende seksualiteit.
Prille liefde
Hoe een en ander in zijn werk gaat weet hij sinds hij het woord 'pikkenlikker' gebruikte in het bijzijn van zijn moeder en deze hem daarom een half uurtje opzij nam. Zo kwam hij alles te weten over orale seks en condooms met een lekker smaakje, waardoor hij toch even zijn oogjes opentrok, want hij had altijd gedacht dat vrouwen smaakpapillen hadden in hun vagina. Technisch is Alex dus vrij goed op de hoogte, maar dat maakt nog niet dat hij ook emotioneel overweg kan met zijn prille liefde voor Chloe. Zeker niet omdat hij, wanneer hij zich opwindt, het risico loopt een na-toeval te krijgen.
Boeken over uitzonderlijke jongens zijn er al vaak geschreven, denken we maar aan de autistische Christopher uit Mark Haddons Het wonderlijke voorval met de hond in de nacht of de misvormde August uit R.J. Palacio's Wonder. Wat Alex anders maakt, is dat Greene hem ook iets van Salingers Holden Caulfield heeft meegegeven. Hij is geen sukkelaar met wie het uiteindelijk na heel wat gesnotter toch nog goed komt, maar wel een betweterige doordrammer waarvan je het als lezer soms op de heupen krijgt, maar die je een paar zinnen later toch weer weet te verleiden met een opmerking als: "Sommige mensen geloven dat de K2 de hoogste berg is, hoger dan de Mount Everest. Maar dat is alleen zo als je meet vanaf de basis, die kilometers onder water ligt, en dat is hetzelfde als de lengte van je penis meten vanaf je poepgaatje."
Matt Greene, Hou je mond en zeg iets, Meulenhoff, 288 p., 17,95 euro. Vertaling: Robert Neugarten.
MARNIX VEPLANCKE ■
Kurt Blondeel
ru/eb/12 f
HOU JE MOND EN ZEG IETS **
Matt Greene , Meulenhoff (oorspronkelijke titel: Ostrich), 272 blz., ? 17,95.
Eerzaam, een debutant die alles geeft wat hij in zich heeft. Ergerlijk, als dat veel te veel blijkt te zijn. In Hou je mond en zeg iets keilt de Engelse auteur Matt Greene alle taalgrappen, geinige wetenschapsfeiten, internetgekheden en huis-tuin-en-keukenfilosofietjes die hij door de jaren heen ter inspiratie heeft gestockeerd pardoes van de trap af. Uit dat chaotische gekletter distilleert hij een tragikomisch, bijdehand coming-of-ageverhaal. Hij meent met die verbrokkeling weg te kunnen komen door van zijn hoofdpersonage een warrige dertienjarige knul te maken (die Alex heet en een hersenoperatie heeft ondergaan (wat natuurlijk als verklaring geldt voor diens stuiterende manier van redeneren (het balletje in de flipperkast gelijk, zou je kunnen zeggen))). Ja, zúlke zinnen. Goed, ook met andere bladspiegelverstorende elementen - lijstjes vooral - springt Greene op de duur spaarzamer om. Alleen heeft je zenuwstelsel het dan al aardig te verduren gekregen. Er valt bijwijlen best te gniffelen met dit hyperkinetische werkje, maar zoals het devies van deze redactie luidt: focus moet er zijn.
KURT BLONDEEL ■
30/09/2014
Leergierige, ietwat excentrieke jongetjes van een jaar of twaalf: we komen ze regelmatig tegen in de hedendaagse literatuur. Ook Alex, de protagonist in Hou je mond en zeg iets, past goed in dit rijtje. Iets te goed, misschien: de vertelstijl van Matt Green lijkt soms zo sterk op die van de hiervoor genoemde auteurs, dat het afbreuk doet aan de originaliteit van zijn debuutroman. Sommige elementen lijken wel rechtstreeks gekopieerd, zoals de mentale lijst van zaken die Alex nog wil googelen (Foer) of zijn uitleg van een metafoor (Haddon).
Maar laten we dit gebrek aan originaliteit voor wat het is, dan valt vooral op hoe goed Alex’ vertelstijl aansluit bij de thematiek van de roman. Alex heeft een hersentumor die mogelijk terminaal kan zijn, maar in plaats van dit onder ogen te zien, kiest hij ervoor om zijn kop in het zand te steken. In zijn vertelling focust Alex dan ook niet op zijn eigen ziekte, maar op het veranderde gedrag van zijn omgeving, in het bijzonder zijn ouders. Dat zien we al in de proloog van de roman, waarin Alex een etentje met zijn ouders beschrijft. De wrijvingen tussen de twee tegenpolen zijn tastbaar, maar zijn eigen situatie vermeldt Alex slechts tussen neus en lippen door. We weten dat hij een pet draagt en eruitziet ‘alsof ik een weddenschap heb verloren’ – hij vermijdt het woord ‘kaal’ –, maar wat er precies met hem aan de hand is ontdekken we pas veel later.
In de hele roman blijft de nadruk op zijn ouders liggen. Hoewel Alex een kort moment van angst beleefd vlak voor een hersenoperatie, probeert hij daarna zijn gewone leventje weer op te pakken. Alleen werkt zijn omgeving niet echt mee: zijn moeder wil steeds foto’s van hem maken, zijn vader besluit hem een illegale rijles te geven, pestkop David nodigt Alex uit voor zijn verjaardagspartijtje en zelfs zijn hamster gedraagt zich anders dan anders. Alex verliest zich in de meest absurde theorieën: de hamster lijdt aan een hersenstoornis, zijn vader heeft een affaire... Dit kinderlijke detectivespel biedt hem de kans om aan de moeilijke waarheid te ontsnappen.
Dat Alex het vooral moeilijk heeft met de spanning tussen zijn ouders, blijkt ook uit de epiloog, die verwijst naar een eerder genoemde inside joke in het gezin. In de epiloog wordt onthuld welk voorwerp Alex koste wat het kost aan zijn ouders wil nalaten: een Franse munt – een symbool voor het huwelijk dat hij wanhopig probeert te redden. Daarmee is Hou je mond en zeg iets niet zo zeer een verhaal over een ongeneeslijk ziek kind, maar eerder over de impact van die situatie op het gezinsleven en huwelijk – bezien door de door de ogen van het kind zelf, dat meer oppikt dan zijn ouders vermoeden. Al met al is het een knappe, zij het niet bijster originele roman over ontkennen en erkennen, over boos zijn en vergeven, over elkaar nodig hebben en afscheid moeten nemen – kortom, alle gevoelens die komen kijken bij zo’n moeilijke periode.
[Kyra Fastenau]
Marita de Sterck
Alex, de 12-jarige protagonist in deze debuutroman, voelt zich ‘gestruisvogeld’. In zijn ogen gedraagt zijn omgeving zich vreemd. Hij heeft het gevoel dat hij wordt buitengesloten en dat zijn ouders op een scheiding afstevenen. Al gauw wordt duidelijk dat Alex geen gewone puber is. Hij is niet alleen slimmer in het ontcijferen van kwantumfysica dan in het ontcijferen van intermenselijke communicatie, maar hij heeft er twee jaar chemo op zitten en staat voor een zware hersenoperatie om een tumor te verwijderen. Deze vroegwijze, charmante, soms onbetrouwbare verteller brengt zijn coming-of-age-verhaal in een pittige, wervelende stijl, met veel tekenende dialogen, wars van sentimentaliteit, maar toch gevoelig. Met deze warme, originele psychologische roman over een gevoelig thema, weet de 29-jarige Britse toneelauteur een ruim publiek van adolescenten en volwassenen te boeien. Kleine druk. Vanaf ca. 15 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.