De vioolbouwer van Auschwitz
Maria Àngels Anglada
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2013 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 14194 |
31/05/2013
Vorig jaar was er veel ophef over de aanname van een Franse wet die de ontkenning van de Armeense genocide verbiedt. De Franse Constitutionele Raad verklaarde voornoemde wet echter ongrondwettig, met als argument dat aanname een inperking van de vrijheid van meningsuiting zou inhouden. De betrekkingen tussen Turkije en Frankrijk waren intussen bijzonder gespannen geraakt: Turkije weigert immers de deportatie en vernietiging van het Armeense volk in 1915-1916 door de Ottomaanse overheid genocide te noemen (een term daterend van na de Tweede Wereldoorlog); wat dit aspect van de Ottomaanse etnische zuiveringen betreft, spreekt het land liever over de Armeense Kwestie, een ‘kwestie’ waarbij naar schatting één miljoen Armeniërs de dood vonden.
De Catalaanse schrijfster Maria Àngels Anglada (1930-1999) publiceerde enkele jaren voor haar dood een novelle over deze vervolging van het Armeense volk: Het dagboek van Aram, vrij geïnspireerd op historische personen en gebeurtenissen. De vijftienjarige Aram maakt samen met zijn moeder Marik een bedevaart om de gelofte van de gelovige Marik, die ze had gedaan als Aram zou herstellen van een levensbedreigende longontsteking, in te lossen. Bij hun vertrek uit Trabzon geeft Arams vader Vahe, een dichter, de jongen een schrift mee om zijn nieuwe ervaringen in te noteren, het schrift dat zijn dagboek zal worden, al gaan Arams aantekeningen niet over de bedevaarttocht, maar over hun vlucht, een vlucht die hem en Marik via Griekenland naar Marseille zal voeren, over zijn vriendschap met de Griekse familie Kondos en over zijn nieuwe leven als koraalvisser. Kort nadat ze van huis zijn gegaan, is namelijk de oorlog uitgebroken en een aanvang gemaakt met de Turkse afslachting van de Armeniërs, waarbij ook Arams vader, oma en zusjes de dood vonden. Pas jaren nadien, als Aram denkt dat hij zijn leven inmiddels op de rails heeft, krijgt hij te horen hoe zijn vader werkelijk gestorven is: niet in het gevecht, maar gevangengenomen en vervolgens afgemaakt als een hond. Dit bericht zorgt voor een nieuw keerpunt in zijn leven.
De novelle bestaat uit meerdere vertelstemmen: naast Aram schrijft ook zijn moeder Marik in het schrift, verbindt een derde vertelstem de gebeurtenissen en licht ze toe, en zijn op harmonieuze wijze Armeense gedichten, brieven, krantenartikelen en getuigenverslagen ingevoegd. De ontberingen waarmee Aram en Marik te kampen krijgen, de haat jegens hun vijand (de Turken), de pijn om hun verlies, de onbaatzuchtige hulp en vriendschap die ze ontvangen en de wijze waarop ze een nieuw leven als ballingen moeten opbouwen, worden in alle eenvoud, zonder opsmuk, maar wel vanuit een duidelijk standpunt verteld. Moeder en zoon zijn slachtoffer van de Ottomaanse volkenmoord op de Armeniërs tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar in feite is hun geschiedenis universeel en van toepassing op alle ontheemden die hun geboortegrond wegens etnische zuiveringen (hebben) moeten achterlaten.
[Jacqueline Visscher]
Marita de Sterck
De 15-jarige Aram is in 1915 met zijn moeder op bedevaart als de Turkse machthebbers het Armeense volk uit hun rijk verdrijven. Ze slaan op de vlucht, met achterlating van familie en vrienden. In het schrift dat hij van zijn vader kreeg, schrijven Aram, en ook zijn moeder, over hun droevige tocht. Via Griekenland bereiken ze Marseille, waar ze een nieuw leven opbouwen, maar de grote vragen rond het afgrijselijke lot van Arams vader en zussen blijven hen kwellen. Literair niet echt een meesterstuk, belicht deze korte, toegankelijke en gevoelige roman een te lang verzwegen gruwelijke episode uit de moderne geschiedenis: de Armeense genocide aan het begin van de twintigste eeuw, waarbij o.a. boten volgestouwd met weerloze vrouwen en kinderen tot zinken werden gebracht. De Catalaanse schrijfster (1930-1999), bekend van 'De vioolbouwer van Auschwitz' (2010), publiceerde naast romans ook gedichten, kinderboeken, essays en literaire kritieken. In 1978 werd zij bekroond met de Josep Pla-prijs voor 'Les Closes'. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.