Israël-Palestina : tweespraak over oorzaken en oplossingen
Ludo Abicht
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Pelckmans, 2011 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 903.51 GANT |
30/04/2012
Een pamflet of schotschrift is geen wetenschappelijk essay of artikel, maar het moet ondanks het uitgesproken engagement, in dit geval een aanval op de antisemieten, toch kritisch, dat wil onder meer zeggen zo geïnformeerd en genuanceerd mogelijk, blijven. Aan het engagement van de auteur, een advocaat en voormalig politicus en de kleinzoon van een in Auschwitz vermoorde grootvader, valt niet te twijfelen. We kunnen hem alleen maar bijtreden wanneer hij vanuit deze persoonlijke en collectieve ervaring pleit tegen het vergeten, minimaliseren en zelfs ontkennen van de Shoah, de gruwelijke tragedie waarin ongeveer twee derden van de Europese Joden met voorbedachten rade, koelbloedig en als het ware industrieel zijn omgebracht. Deze vergetelheid valt na zeventig jaar te verklaren, omdat de huidige generatie op zijn minst in Europa en Noord-Amerika gelukkig in een andere wereld dan die van de Tweede Wereldoorlog is opgegroeid, maar we mogen inderdaad de banalisering van de misdaden tegen de menselijkheid waaraan uitgerekend burgers uit onze 'beschaving' zich schuldig gemaakt hebben, nooit aanvaarden. Men kan zich afvragen of dit herinneringsproject beter gerealiseerd wordt door een mijns inziens riskante wetgeving over opiniedelicten (het negationismeverbod ) of door een frontale en volgehouden wetenschappelijke uitdaging van de ontkenners en hun absurde stellingen, maar Gantman heeft uiteraard het volste recht hier van mening te verschillen.
De auteur zoekt de diepere oorzaken van deze tragedie terecht in de Jodenhaat, die van het middeleeuwse religieus geïnspireerde 'antijudaïsme' in de moderniteit veranderd is in het pseudowetenschappelijke zogenaamde antisemitisme. Wat hem ten zeerste verontrust is het op zich verbazende feit dat de schok die de bekendmaking van de Shoah in de beschaafde naoorlogse wereld veroorzaakt heeft, dit antisemitisme niet eens en voorgoed samen met alle andere vormen van dodelijk racisme en mensonwaardige discriminatie heeft kunnen uitroeien. Gantman heeft gelijk wanneer hij wijst op tekens van een vernieuwd hedendaags antisemitisme dat volgens hem in Vlaanderen vooral te vinden is bij extremistische moslimjongeren en bij christelijke en vrijzinnige linkse organisaties die de solidariteit met het Palestijnse volk verdedigen. Het pamflet wemelt van correct weergegeven verontrustende feiten, meestal uitspraken van politici, opiniemakers, intellectuelen, imams en zelfs stand-upcomedians die zijn hypothese van de eeuwige terugkeer van het antisemitisme schijnen te bevestigen. Hier moeten echter enkele bedenkingen aan verbonden worden: het klopt dat er overal uitingen van antisemitisme opduiken, maar waarom verzwijgt Gantman dat de moslims in West-Europa volgens alle peilingen in de internationale pers in dezelfde mate slachtoffer zijn van verdachtmakingen, discriminaties, grafschendingen en haatcampagnes, die bovendien steeds vaker gedragen worden door grote en succesrijke politieke partijen? En waarom vraagt hij, terecht, om empathie met de Joodse slachtoffers van aanvallen door Palestijnse terreurgroepen in Israël-Palestina, maar doet hij zijn best om de ontegensprekelijk ellendige omstandigheden waarin de Palestijnen in hun eigen land moeten overleven te ontkennen of te banaliseren? Dit pamflet, de term zegt het zelf, is zowat het omgekeerde van een uitnodiging tot de harde maar eerlijke dialoog tussen de partijen die noodzakelijk zal zijn om ooit tot een oplossing van het eeuwenoude conflict te komen. Het is eerder een gebalde vuist of een opgestoken vinger dan een uitgestoken hand. Dit is bevreemdend bij een man die in andere boeken en debatten wel degelijk bewezen heeft tot een grondig en hoffelijk gesprek met zijn tegenstanders in staat te zijn. Daarom vrees ik dat dit een betreurenswaardige slag in het water zal zijn, één van de vele aan beide kanten gemiste kansen, omdat deze tekst gewoon alle bekende clichés van voor- en tegenstanders van het zionisme herhaalt en bevestigt. Het woord vooraf van Benno Barnard toont trouwens aan dat een doorgedreven anti-antisemitisme evengoed tot domme arrogantie en regelrecht racistische uitspraken kan verleiden, net die excessen die Gantman in zijn pamflet wou bestrijden. [Ludo Abicht]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.