Say hello to Black Jack : Kronieken van de psychiatrie (1)
Syuho Sato
9 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Volume | Plaats in de bib |
---|---|---|---|
Magazijn |
Glénat Benelux, 2004-2009 |
|
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MANGA : BLAC |
Magazijn |
Glénat Benelux, 2007 |
4 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MANGA : BLAC |
Magazijn |
Glénat Benelux, 2007 |
3 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MANGA : BLAC |
Magazijn |
Glénat Benelux, 2007 |
2 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MANGA : BLAC |
Magazijn |
Glénat Benelux, 2007 |
1 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MANGA : BLAC |
Magazijn |
Glénat Benelux, 2006 |
2 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BLAC |
Magazijn |
Glénat Benelux, 2006 |
4 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BLAC |
Magazijn |
Glénat Benelux, 2006 |
3 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BLAC |
Magazijn |
Glénat Benelux, 2006 |
1 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BLAC |
31/05/2012
Say Hello to Black Jack (ブラックジャックによろしく burakku jakku ni yoroshiku) is de titel van een seinen[1] mangaserie van de hand van Shūhō Satō. Of eigenlijk gaat het om twee series. De eerste 'Say Hello to Black Jack' werd uitgegeven van 2002 tot 2006 door Kōdansha in het mangatijdschrift Morning. Van de 13 volumes die op basis van deze eerste serie zijn gepubliceerd werden in Japan in totaal 10 miljoen exemplaren verkocht. Alle 13 volumes zijn naar het Nederlands vertaald (vanuit het Frans heb ik de indruk) en uitgegeven bij Glénat. De tweede serie, 'New Say Hello to Black Jack' (新ブラックジャックによろしく shin burakku jakku ni yoroshiku) getiteld, loopt nog en wordt vanaf 2007 door Shōgakukan in het magazine Big Comic Spirit geserialiseerd. In 2002 werd een prijs binnengehaald op het Japan Media Arts Festival.[2]
De titel van de serie is geïnspireerd door de klassieker Blackjack uit de jaren '70 van grootmeester Osamu Tezuka, na Astro Boy en Jungle Emperor (ジャングル大帝, Jungle Taitei) is Blackjack waarschijnlijk diens meest bekende werk. Hij won er trouwens in 1977 ook de alleerste Kōdansha prijs voor shōnen[3] manga mee. Behalve de verwijzing in de titel gaat het hem in beide gevallen over een medische setting, maar inhoudelijk zijn er verder weingi rechtstreekse overeenkomsten. Tezuka's Blackjack bestaat uit honderden op zichzelf staande episodes van zo'n 20 pagina's lang. Alle verhalen gaan over de medische avonturen van dokter Blackjack, waarbij het fantastische in termen van onwaarschijnlijke tot onmogelijke medische prestaties niet wordt geschuwd. De verhaallijn/cycli van Satō gebruiken als structuur de ervaringen van een stagiair (co-assistent) op de verschillende afdelingen van een groot universitair ziekenhuis.
Een top universitair ziekenhuis of een bedrijf in een andere industriële sector, het maakt niet uit als je aan een carrière begint: hard werken, bitter weinig verdienen en regelmatig roteren tussen de verschillende afdelingen. Dat is de positie waarin het hoofdpersonage Eijirō Satō zich bevindt. Het karige loon dat hij verdient met z'n dagjob dwingt hem een tweede job aan te nemen, de nachtdienst in een veel kleiner hospitaal. Het werkritme, het contrast tussen de twee medische instellingen en het leren kennen van de praktijk op de verschillende afdelingen confronteren hem aan een hoog tempo met morele dilemma's en doen hem zichzelf en zijn basismotivaties in twijfel trekken.
De kracht zowel als de originaliteit van 'Say hello …' ligt hem in de zeer uitgesproken scherpe maatschappijkritiek waarvan de serie doordrongen is. Expliciete politieke pamfletten zijn zeldzaam in Japan, zeker ideologisch linkse. Al vanaf de eerste pagina's van volume 1 wordt de vloer aangeveegd met de medische wereld in Japan: bureaucratie, het onwaarschijnlijk financieel gesjoemel op alle niveau's, de onverantwoordelijke manier waarop wordt omgesprongen met de vergrijzing[4], het abominabele lot van vele psychiatrische patiënten, etc. En niet alleen de medische wereld, ook andere maatschappelijke sectoren zoals de mainstream media en justitie krijgen er van langs. Hallucinante situaties bij de vleet, lees zelf maar.
[1] Seinen = voor een volwassen publiek
[2] Een jaarlijks festival van het Japanse agentschap voor culturele zaken (onder auspiciën van het ministerie van onderwijs)
[3] Shōnen = jongens (lagere school t/m middelbaar)
[4] Japan's Japan's meest acute maatschappelijke probleem
[Hans Coppens]
31/12/2005
De jonge arts in opleiding Saito wacht een kille ontvangst bij zijn terugkeer naar het universitair ziekenhuis Eiroku. Na zijn redding van een patiënt waarbij hij kwaad bloed zette bij de hartafdeling wordt hij door zijn omgeving zwaar op de korrel genomen. Hij blijft echter zijn credo hoog houden en wil weten wat een goede arts is. Na zijn nachtelijke ontmoeting met zijn collega Michiba die opgeeft en ontslag neemt ontmoet hij de vader van de jongeman, een arts in een klein ordinair stadje. Het gezamenlijke bezoek aan een stervende patïent biedt hem nieuwe inzichten in wat een arts kan betekenen voor de zieke en zijn familie. Vervolgens komt hij terecht bij de intensive care van de afdeling neonatologie. Hij krijgt de zorg toebedeeld over een te vroeg geboren tweeling. De afdeling wordt geleid door een nogal raar individu met een luier op zijn hoofd die het aldoor heeft over het verwerkingsvermogen van de mens. Heel vlug wordt hij met allerlei complexe zaken en gevoelens geconfronteerd en begint hij zijn oordeel over de wat gekke arts te herzien. Tussen een moeder op zoek naar haar gevoelens en een vader die zijn kinderen niet erkent, bindt hij samen met de tweeling de strijd aan om te overleven. Een ongelijke strijd want de kans op verwikkelingen is groot...
Dit uit het leven gegrepen verhaal van de hand van Syuho Sato grijpt je bij het nekvel. In een strikte medische wereld met zijn eigen wetten plant hij het hoofdpersonage in alle onschuld neer. Saito wordt in ijltempo geconfronteerd met diepmenselijke gevoelens, het statuut van prematuren en de rol van een arts in de maatschappij. Het verhaal komt levensecht over en is duidelijk goed gedocumenteerd. Overhaast genomen conclusies worden na enkele bladzijden al op de helling geplaatst want niets is zoals het op het eerste gezicht lijkt. De onstuimige Saito kan hiervan getuigen. Zonder pathetisch of echt op de gevoelens in te spelen krijg je bij bepaalde passages de krop in de keel. En dat niet enkel door het verhaal, maar ook door de gelaatsuitdrukkingen, de close-ups van de baby's in combinatie met een goed getimed vertelritme. Het verhaal leest zeer vlot en de omgeving is goed geschetst. Het vleugje humor over de arme man die al dansend zijn schulden komt betalen getuigt van het meesterschap van deze auteur. De bladindeling is duidelijk en het gebruik van vervormde gezichten bij gevoelspassages is goed toegepast. Alhoewel de gekleurde passage mooi is heeft dit verhaal dit niet echt nodig en komt het in zwartwit misschien wel best tot zijn recht. Een sociale kroniek, een gevoelig verhaal, een waardevolle seinen-manga, noem het wat je wil, het is vooral de moeite waard en toont dat manga meer is dan verhalen vol geweld of seks. [Stefaan Froyman]
31/05/2012
Say Hello to Black Jack (ブラックジャックによろしく burakku jakku ni yoroshiku) is de titel van een seinen[1] mangaserie van de hand van Shūhō Satō. Of eigenlijk gaat het om twee series. De eerste 'Say Hello to Black Jack' werd uitgegeven van 2002 tot 2006 door Kōdansha in het mangatijdschrift Morning. Van de 13 volumes die op basis van deze eerste serie zijn gepubliceerd werden in Japan in totaal 10 miljoen exemplaren verkocht. Alle 13 volumes zijn naar het Nederlands vertaald (vanuit het Frans heb ik de indruk) en uitgegeven bij Glénat. De tweede serie, 'New Say Hello to Black Jack' (新ブラックジャックによろしく shin burakku jakku ni yoroshiku) getiteld, loopt nog en wordt vanaf 2007 door Shōgakukan in het magazine Big Comic Spirit geserialiseerd. In 2002 werd een prijs binnengehaald op het Japan Media Arts Festival.[2]
De titel van de serie is geïnspireerd door de klassieker Blackjack uit de jaren '70 van grootmeester Osamu Tezuka, na Astro Boy en Jungle Emperor (ジャングル大帝, Jungle Taitei) is Blackjack waarschijnlijk diens meest bekende werk. Hij won er trouwens in 1977 ook de alleerste Kōdansha prijs voor shōnen[3] manga mee. Behalve de verwijzing in de titel gaat het hem in beide gevallen over een medische setting, maar inhoudelijk zijn er verder weingi rechtstreekse overeenkomsten. Tezuka's Blackjack bestaat uit honderden op zichzelf staande episodes van zo'n 20 pagina's lang. Alle verhalen gaan over de medische avonturen van dokter Blackjack, waarbij het fantastische in termen van onwaarschijnlijke tot onmogelijke medische prestaties niet wordt geschuwd. De verhaallijn/cycli van Satō gebruiken als structuur de ervaringen van een stagiair (co-assistent) op de verschillende afdelingen van een groot universitair ziekenhuis.
Een top universitair ziekenhuis of een bedrijf in een andere industriële sector, het maakt niet uit als je aan een carrière begint: hard werken, bitter weinig verdienen en regelmatig roteren tussen de verschillende afdelingen. Dat is de positie waarin het hoofdpersonage Eijirō Satō zich bevindt. Het karige loon dat hij verdient met z'n dagjob dwingt hem een tweede job aan te nemen, de nachtdienst in een veel kleiner hospitaal. Het werkritme, het contrast tussen de twee medische instellingen en het leren kennen van de praktijk op de verschillende afdelingen confronteren hem aan een hoog tempo met morele dilemma's en doen hem zichzelf en zijn basismotivaties in twijfel trekken.
De kracht zowel als de originaliteit van 'Say hello …' ligt hem in de zeer uitgesproken scherpe maatschappijkritiek waarvan de serie doordrongen is. Expliciete politieke pamfletten zijn zeldzaam in Japan, zeker ideologisch linkse. Al vanaf de eerste pagina's van volume 1 wordt de vloer aangeveegd met de medische wereld in Japan: bureaucratie, het onwaarschijnlijk financieel gesjoemel op alle niveau's, de onverantwoordelijke manier waarop wordt omgesprongen met de vergrijzing[4], het abominabele lot van vele psychiatrische patiënten, etc. En niet alleen de medische wereld, ook andere maatschappelijke sectoren zoals de mainstream media en justitie krijgen er van langs. Hallucinante situaties bij de vleet, lees zelf maar.
[1] Seinen = voor een volwassen publiek
[2] Een jaarlijks festival van het Japanse agentschap voor culturele zaken (onder auspiciën van het ministerie van onderwijs)
[3] Shōnen = jongens (lagere school t/m middelbaar)
[4] Japan's Japan's meest acute maatschappelijke probleem
[Hans Coppens]
31/05/2012
Say Hello to Black Jack (ブラックジャックによろしく burakku jakku ni yoroshiku) is de titel van een seinen[1] mangaserie van de hand van Shūhō Satō. Of eigenlijk gaat het om twee series. De eerste 'Say Hello to Black Jack' werd uitgegeven van 2002 tot 2006 door Kōdansha in het mangatijdschrift Morning. Van de 13 volumes die op basis van deze eerste serie zijn gepubliceerd werden in Japan in totaal 10 miljoen exemplaren verkocht. Alle 13 volumes zijn naar het Nederlands vertaald (vanuit het Frans heb ik de indruk) en uitgegeven bij Glénat. De tweede serie, 'New Say Hello to Black Jack' (新ブラックジャックによろしく shin burakku jakku ni yoroshiku) getiteld, loopt nog en wordt vanaf 2007 door Shōgakukan in het magazine Big Comic Spirit geserialiseerd. In 2002 werd een prijs binnengehaald op het Japan Media Arts Festival.[2]
De titel van de serie is geïnspireerd door de klassieker Blackjack uit de jaren '70 van grootmeester Osamu Tezuka, na Astro Boy en Jungle Emperor (ジャングル大帝, Jungle Taitei) is Blackjack waarschijnlijk diens meest bekende werk. Hij won er trouwens in 1977 ook de alleerste Kōdansha prijs voor shōnen[3] manga mee. Behalve de verwijzing in de titel gaat het hem in beide gevallen over een medische setting, maar inhoudelijk zijn er verder weingi rechtstreekse overeenkomsten. Tezuka's Blackjack bestaat uit honderden op zichzelf staande episodes van zo'n 20 pagina's lang. Alle verhalen gaan over de medische avonturen van dokter Blackjack, waarbij het fantastische in termen van onwaarschijnlijke tot onmogelijke medische prestaties niet wordt geschuwd. De verhaallijn/cycli van Satō gebruiken als structuur de ervaringen van een stagiair (co-assistent) op de verschillende afdelingen van een groot universitair ziekenhuis.
Een top universitair ziekenhuis of een bedrijf in een andere industriële sector, het maakt niet uit als je aan een carrière begint: hard werken, bitter weinig verdienen en regelmatig roteren tussen de verschillende afdelingen. Dat is de positie waarin het hoofdpersonage Eijirō Satō zich bevindt. Het karige loon dat hij verdient met z'n dagjob dwingt hem een tweede job aan te nemen, de nachtdienst in een veel kleiner hospitaal. Het werkritme, het contrast tussen de twee medische instellingen en het leren kennen van de praktijk op de verschillende afdelingen confronteren hem aan een hoog tempo met morele dilemma's en doen hem zichzelf en zijn basismotivaties in twijfel trekken.
De kracht zowel als de originaliteit van 'Say hello …' ligt hem in de zeer uitgesproken scherpe maatschappijkritiek waarvan de serie doordrongen is. Expliciete politieke pamfletten zijn zeldzaam in Japan, zeker ideologisch linkse. Al vanaf de eerste pagina's van volume 1 wordt de vloer aangeveegd met de medische wereld in Japan: bureaucratie, het onwaarschijnlijk financieel gesjoemel op alle niveau's, de onverantwoordelijke manier waarop wordt omgesprongen met de vergrijzing[4], het abominabele lot van vele psychiatrische patiënten, etc. En niet alleen de medische wereld, ook andere maatschappelijke sectoren zoals de mainstream media en justitie krijgen er van langs. Hallucinante situaties bij de vleet, lees zelf maar.
[1] Seinen = voor een volwassen publiek
[2] Een jaarlijks festival van het Japanse agentschap voor culturele zaken (onder auspiciën van het ministerie van onderwijs)
[3] Shōnen = jongens (lagere school t/m middelbaar)
[4] Japan's Japan's meest acute maatschappelijke probleem
[Hans Coppens]
Theo Rombouts
Japanse manga over Eijiro Saito, co-assistent bij het beroemde universiteitsziekenhuis Eiroku. De jonge dokter, boordenvol idealen, stort zich vol overgave op zijn werk, maar komt al snel in aanraking met de schaduwzijde van zijn beroep: corruptie, onmacht, geldgebrek en machtsverhoudingen binnen het ziekenhuis. Een voortdurende strijd tussen arbeidsethiek en alledaagse praktijk. Het boek - formaat 180 x 130 mm - dient van achter naar voren en van rechts naar links gelezen en bekeken te worden. Voornamelijk zwart-wit ingewassen pentekeningen, af en toe enkele ingekleurde pagina's. De tekeningen zijn ietwat karikaturaal en van verschillend formaat. Tekst ingekaderd. Zeven hoofdstukken, ongeveer tweehonderd bladzijdes. In Japan, na publicatie als vervolgstrip, uitgegroeid tot een fenomeen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.