Mag ik naast je zitten?
Sarah Weeks
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
2 items magazijn |
Lemniscaat, cop. 2006 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : WEEK |
31/12/2010
Ze weet niet wanneer haar verjaardag is of wie haar vader is. Eigenlijk weet ze helemaal niets van haar verleden. Heidi leeft met haar buurvrouw en haar mentaal gehandicapte moeder, krijgt thuis les en gaat nooit verder weg dan een paar straten in de buurt. Toch is ze beslist niet ongelukkig. Bernadette, de exentrieke buurvrouw met agorafobie, is lief, teder en zorgt zowel voor Heidi als haar moeder. Maar Heidi wordt ouder en wanneer ze iets van haar verleden probeert te vernemen, stuit ze op een steeds terugkerend woord: "Zof". Op een dag vindt ze een fotorolletje en dient zich een eerste aanknopingspunt aan. Heidi vertrekt op een emotioneel zware reis naar het tehuis Hilltop, waar ze -- niet zonder slag of stoot -- haar verleden ontrafelt.
Het schrijftalent van Sarah Weeks schuilt voornamelijk in het gedetailleerd en knap uitwerken van de karakters en het gebruik van vele dialogen. Deze laten toe om de visie van verschillende personages te leren kennen. Zo bemerk je de gefrustreerdheid van Heidi maar verlies je het angstige van Bloem, Heidi's moeder, niet uit het oog. Ben zo terug is dan ook eerder een zacht en gevoelig verhaal waarin de actieve elementen (de busreis van drieëneenhalve dag, het binnendringen in tehuis Hilltop) naar de achtergrond verdwijnen.
Waar Weeks schittert in haar gevoelige schrijfstijl, moet ze zwaar inboeten in geloofwaardigheid. Waarom moet Heidi een gehandicapte moeder hebben en ook nog eens een buurvrouw met pleinvrees, zodat thuisonderwijs de enige optie is? Waarom heeft ze "geluk"? Een steeds terugkerend "geluk" dat haar in staat stelt geld binnen te halen via lootjes of gokautomaten wanneer het nodig is en een uitkomst biedt elke keer wanneer het verhaal even dreigt vast te lopen? Een "geluk" dat mysterieus verdwijnt met het invullen van de gapende leegte van haar verleden. Misschien hoopte Weeks met dit volstrekt overbodige surrealistische tintje het verhaal een eigen karakter te geven. Wanneer je deze surrealistische extraatjes en het typische wensvervullende einde wegdenkt, blijft er een intens en gevoelig verhaal over dat vooral boeit in de karaktertekening. [Elke Verhoeven]
Felix Meijer
Al vanaf Heidi's geboorte woont ze samen met haar verstandelijk gehandicapte moeder in een appartement, nadat ze daar op een dag zomaar aan zijn komen lopen. Ze krijgen hulp van hun buurvrouw Bernadette: ze verzorgt Heidi en haar moeder en geeft hun ook les. Als Heidi (ik-figuur) twaalf is, wil ze weten waar zij en haar moeder vandaan komen en waarom haar moeder naast 22 bekende woorden ook steeds het woord 'zof' zegt. Wanneer Heidi foto's vindt van een tehuis waar haar moeder waarschijnlijk gewoond heeft, besluit ze met de bus op pad te gaan om haar verleden te achterhalen. Een mooi geschreven en goed vertaald verhaal dat in Amerika speelt. Heidi's gevoel en gedachten zijn goed te volgen en geven de lezer de mogelijkheid om met haar mee te leven en zich in haar te verplaatsen. Korte hoofdstukken. De foto-omslag toont Heidi, waarbij gesuggereerd wordt dat ze in de bus zit. In Amerika won het origineel ('So B. It') de titel Best Book for Young Adults 2004. Een mooi en ontroerend verhaal voor kinderen vanaf ca. 11 jaar.
Annie Beullens
ua/an/22 j
Heidi woont met haar zwakzinnige moeder op een appartement in Reno (V.S.). Elk spoor naar hun afkomst ontbreekt. Alsof mama en ik uit de hemel waren komen vallen. Mama kent slechts 23 woorden waarvan Heidi, So D.Ju, Zof en zo terug de belangrijkste zijn. Toen Heidi een baby was, stond mama op een dag met haar in de gang voor de deur van Bernie. Deze vrouw, die aan agorafobie lijdt, ontfermt zich over Heidi en haar moeder. Door een tussendeur te openen maken ze van twee appartemanten één. Heidi gaat niet naar school maar krijgt les van Bernie en ze was een geweldige lerares. Ze las elke avond, nadat ze samen mama hadden ingestopt, voor uit o.a. ‘Charlotte’s web’, ‘De kleine prins’, ‘Het kleine huis’, stukken uit de bijbel, Griekse mythen en over zenboeddhisme, ... Ze maant Heidi aan om zoveel mogelijk buiten beeld te blijven want ze is bang hen te verliezen. Mama en Bernie verdienen geen geld maar Heidi beschikt over goktalent en spijst op die manier de huishoudkas. Trouwens, hun huur en elektriciteitskosten worden door 'iemand' betaald. Bernie zegt daarover: Er zijn mensen die door de scheuren in het leven vallen en in een kartonnen doos op straat eindigen. Jij en je mama hebben gewoon geluk gehad met de scheur waardoor jullie zijn gevallen. Hoe ouder ze wordt, hoe meer Heidi bezeten wordt door de vraag: Wie ben ik? Waar komen wij vandaan? De allesoverheersende vraag is: Wat is Zof? En is mama’s naam echt So De Ju? Bernie hoopt van niet want Sodeju roep je als je echt verbaasd of teleurgesteld bent. Zo noem je je kind toch niet! Ik vind dat elk pasgeboren kind de mooiste en sterkste naam verdient die je kunt bedenken. (p.26) Alles komt in een stroomversnelling als Heidi een oude camera vindt met een gebruikte film. Ze laat de foto’s ontwikkelen en naast personen waarvan ze denken dat mama er een is, zien ze ook het opschrift ‘Hilltop Home, Liberty, New York’. Nu ze een aanknopingspunt heeft, is Heidi niet meer te stoppen. Op haar dertiende onderneemt ze een busreis van vier dagen naar Liberty. Aan het eind weet Heidi wie ze is maar aan mama kan ze het dan niet meer vertellen. Ze wil dat mama in Liberty begraven wordt en houdt, met het weinige dat ze van mama weet, zelf een ontroerende afscheidsrede. Dit is een mooi, eenvoudig boek over het zoeken naar je roots. Het bevat mooie formuleringen en gedachten waar je wel even bij stil blijft staan.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.