Meerminnen verdrinken niet : een mosselvissersdorp, een stormramp, een meisje
Saskia Maaskant
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds /Infodok, 2013 |
YOUNG ADULT : MAAS |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds /Infodok, 2013 |
YOUNG ADULT : MAAS |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds /Infodok, 2013 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 13144 |
15/02/2014
Wanneer Omafilie overlijdt, is Filia als een goudvis op het droge. Sinds de dood van haar moeder heeft ze bij haar grootmoeder geleefd. De oude vrouw kwam nooit in het dorp, hield de gordijnen van het oude huis angstvallig gesloten en ging op haar kleindochter zitten als een boze broedkip. Filia is bleek, breekbaar en ontzettend angstig. Ze is niet voorbereid op de wereld met zijn kleuren en geluiden, die zich stilaan naar binnen zal werken en die haar uitnodigt om naar buiten te komen.
Maar Filia’s leven zal snel veranderen, en wel ten goede. Haar oude schoolvriendin Kers gaat er thuis vandoor en huurt een kamer in Filia’s huis. Ze is een sympathieke, luidruchtige flapuit. Meegesleurd door Kers’ zelfvertrouwen en enthousiasme durft Filia haar eerste stappen in de wereld te zetten. Ze heeft niet veel keus. Langzaamaan begint ze dingen te durven: boodschappen doen, mensen aanspreken, wijn drinken. Wanneer Kers haar vertrouwen beschaamt door haar totaal onverwacht te vertellen dat ze een eigen appartement gevonden heeft en per direct zal verhuizen, katapulteert dat Filia in een diepe crisis. Ze ondervindt aan den lijve hoe gemakkelijk het zou zijn om net als Omafilie in afzondering te gaan leven en iedereen uit haar leven te bannen.
Door Filia’s ontwaken heenlopen als rode draad en verhaal-in-het-verhaal de dagboeknotities van Ofélie Midas (Omafilie), die als jong meisje verliefd werd op Kay, een bijzondere jongen met een fascinerend en angstaanjagend geheim: hij heeft kieuwen. Ofélie bewaart zijn geheim, maar Kay gooit zichzelf in de openbaarheid wanneer hij een verzorger in Akverio Aquarium redt van de verdrinkingsdood nadat die gestoken werd door een pijlstaartrog. De jongen wordt ontvoerd en meegenomen door de uitbaters van een Spectacularium dat ‘mismaakte’ mensen tentoonstelt.
Maaskant weet hoe je een verhaal vertelt. Haar personages zijn intrigerend en overtuigend, haar taal is scherp en sterk, met mooi gebeitelde zinnen en stiltes op precies het juiste moment. De lezer mag zelf invullen, de schrijver geeft alle ruimte aan de spanning en verbeelding. Ook het spel met motieven en kleuren is erg mooi. De winterlandschappen waarin Filia zich naar buiten waagt en waarvan de kou en het ijs zo afsteken tegen het verstikkende duister van het huis, bijvoorbeeld. Vooral Maaskants woordkeuze rond water, ademen, kieuwen en stromingen is erg geslaagd. Consequent en bewust gebruikt, poëtisch, nergens overdreven. In samenwerking met de illustraties laten deze motieven het hele boek deinen op het ritme van een golfslag.
Daartegenover staat dat Kieuw structureel een aantal minpunten vertoont, waardoor de roman aan overtuigingskracht inboet. Het feit bijvoorbeeld dat niet alle beslissingen van de jonge Ofélie Midas even geloofwaardig overkomen. De relaties met haar ouders en de problematische contacten met leeftijdsgenoten blijven te zeer onderbelicht om de lezer echt mee te krijgen in Ofélies uiteindelijk zelfgekozen en drastisch isolement. Daarnaast is er over het algemeen te weinig voeling met het tijdsgewricht waarin de jonge Ofélie leeft.
(Dit is een abstract van een artikel van Kirstin Vanlierde. Het is verschenen in De Leeswelp 8, 2013.)
[Kirstin Vanlierde]
Anja van Geert
Filia woont met haar oma in een groot en donker huis. Na het overlijden van haar moeder mocht Filia van haar oma niet meer naar buiten. Net als een goudvis die in zijn vissenkom gehouden wordt. Boodschappen worden geleverd, oma geeft haar les. Dan sterft oma als Filia 18 is. Nu is ze alleen, zonder diploma’s, zonder geld en zonder kennis van de buitenwereld. De wereld overspoelt haar als een golf. Eerst is er de postbode die haar een brief van oma overhandigt waardoor ze het dagboek van haar oma ontdekt. Dan is er het meisje Kers die haar de wereld insleurt en zegt dat vrienden geen geheimen mogen hebben voor elkaar. Dit sprankelende poëtische verhaal bestaat uit twee parallelle verhalen die met elkaar verweven zijn; het verhaal van Filia die de wereld ontdekt en het verhaal van oma, die een bijzondere magische liefde heeft gekend. De schrijfster debuteerde met 'De verteller van Beorga'*. Het is een intrigerend boek met bijzondere beelden en prachtig uitgegeven met illustraties in een schitterende 'goudvis'-okergele kleur die de sprookjesachtige sfeer van het verhaal naar een hoger niveau tillen. Vanaf ca. 15 jaar.
Annelies Boost
ua/an/22 j
Na het overlijden van Oma blijft de zeventienjarige Filia achter in een groot huis vol herinneringen. Oma en Filia kwamen zelden buiten en leefden in een eigen wereld ver weg van alles vandaan. Dat was de levenswijze die Oma verkoos. Filia is dan ook een beetje wereldvreemd en niet klaar voor een leven alleen. Op een toevallige manier komt Kers in haar leven en zij nodigt zichzelf uit om bij Filia te komen wonen. Door de komst van de goedlachse en praatgrage Kers verandert er heel wat in het leven van Filia; langzaam sijpelt de buitenwereld naar binnen. Niet enkel het huis maar ook de wereld van Filia verandert van kleur en vorm en tot haar grote verbazing laat ze het langzaamaan gebeuren. In het huis vindt Filia een dagboek van haar grootmoeder met hierin haar levensverhaal. Stukje bij beetje leert Filia het leven van haar Oma kennen en vallen de puzzelstukjes in elkaar. Het wordt haar duidelijk welke link er was tussen haar Oma en de wereld van de (goud)vissen en wat haar relatie was met Kay, een jongen die steeds een sjaaltje droeg. Geïntrigeerd door het dagboek leert Filia veel over haar eigen verleden en dit vormt een basis voor een nieuw begin.
'Kieuw' start met een gedicht op een dubbele zwarte pagina, wat meteen de aandacht trekt en een mooie blikvanger vormt. Met dit gedicht lijkt de toon gezet voor een wondermooi verhaal over verleden, heden en toekomst. De personages worden helder in beeld gebracht en lijken levensecht. De passages uit het dagboek van Oma werden in goudkleurige inkt gedrukt wat goed past bij dit wondermooie levensverhaal. Het boek is opgedeeld in verschillende korte hoofdstukken voorafgegaan door een korte titel ('Doe de gordijnen dicht' of 'Alsof er een engeltje op je tong pist') en op de linkerpagina een bladzijdevullende goudkleruige tekening, meestal een prent uit de onderwaterwereld. Kieuw leidt ook een eigen leven op Facebook en is te volgen via www.facebook.com/kieuwboek. Het boek leest als een sprookje en roept een warm gevoel op van ontroering en verwondering. Graag meer van dat ...
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.