Tom, kleine Tom
Barbara Constantine
Barbara Constantine (Auteur), Saskia Taggenbrock (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Boekerij, cop. 2012 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : CONS |
30/04/2013
Zeven heel verschillende mensen, twee katten, een hond en een ezel die gaan samenleven op een oude boerderij. Een utopie? Misschien wel, maar Barbara Constantine beschrijft het tafereel met de eenvoud en herkenbaarheid van een charmante soap. Al weet Waarom Ferdinand niet lang alleen bleef het soapgenre ook meermaals te overstijgen. Deze licht sarcastische feelgoodroman is het vierde boek van Constantine, maar haar eerste roman in Nederlandse vertaling.
Sinds zijn zoon met zijn gezin wegtrok naar de stad voelt Ferdinand zich eenzaam en ontredderd op zijn grote boerderij. Maar dan ontdekt hij dat zijn buurvrouw, Marceline, na een storm geen dak meer boven het hoofd heeft. Dus vraagt hij haar, samen met haar hond, kat en ezel, bij hem te komen wonen. Al snel volgt hun vriend Guy, die net weduwnaar is geworden. En de hoogbejaarde zussen Lumière. En dan zijn er Muriel, een jonge verpleegster, en Kim, student en hobbylandbouwer, die de ouderen moeten ondersteunen. En tot slot, onverwachts: baby Paulette. Net zoals in een sterke soap blijft dit boek boeien. Net omdat er erg weinig gebeurt, maar tegelijk ook zo veel. Het is een ontroerend verhaal over het alledaagse leven in al zijn aspecten, en de louterende catharsis. Met thema’s als eenzaamheid, verlies, ziekte, solidariteit, verliefdheid, vriendschap, alledaagse tevredenheid en naïef doorzettingsvermogen. Jammer is wel het laagje utopisch idealisme – alweer een kenmerk van de soap – dat de eenvoudige herkenbaarheid soms vertroebelt. Een inwonende verpleegster vinden? Twee hoogbejaarden verhuizen met een tractor?
De ingrijpende veranderingen gebeuren in amper tweehonderd pagina’s met een ongelooflijk gemak. Magische ontmoetingen. De personages maken echter veel goed. Herkenbare, eenvoudige mensen zijn het, die met hun charmante eigenzinnigheid en naïviteit het verhaal alsnog geloofwaardiger maken. En wanneer ze samenkomen, ontstaan er vaak ontroerende en grappige situaties, zoals de onhandige verliefdheid tussen Ferdinand en Marceline of de magie tussen Muriel en Hortense Lumière waardoor de koppige en dementerende patiënte weer aan het zingen gaat. Een vorm van innerlijke monoloog, een literair kenmerk dat het soapgenre mist, wordt slim aangewend. Het gunt de lezer een inkijk in het hoofd van de personages en draagt bij tot een verdere karakteruitdieping, vooral dan van Ferdinand en Marceline, de twee personages die ook werkelijk evolueren doorheen het verhaal.
Net zoals bij een goede soapserie is Constantines stijl heel toegankelijk. De korte zinnen lezen vlot. De humoristische kwinkslagen doen verder lezen. De tussentitels zijn licht sarcastisch en maken nieuwsgierig. De korte hoofdstukken verrassen telkens weer met welgemikte cliffhangers. Ook de duidelijke, vrij grote druk en de kleurrijke kaft dragen bij tot die behapbaarheid. Jammer is wel het soms slordige taalgebruik. Heden en verleden worden voortdurend door elkaar gehaspeld. Dit boek biedt de lezer een originele kijk op ouderen en een utopische minisamenleving van generaties. Een ontroerend, charmant boek dat de lezer aan het slot met veel losse eindjes en vragen achterlaat. [Renée Moernaut]
Drs. Fieke Nugteren
Na de dood van zijn vrouw blijft Ferdinand alleen achter op de grote boerderij. Familie zegt hem niet zoveel meer, al is hij dol op zijn twee kleinzoons. Maar alles wordt anders als het huis van zijn buurvrouw erg beschadigd raakt. Hij laat haar in zijn huis wonen, met haar dieren. Ook een goede vriend, net weduwnaar geworden, vindt hier zijn nieuwe onderkomen. In korte tijd leven er vijf mensen op de boerderij, in de leeftijd van 67-95 jaar, die al snel gezelschap krijgen van een leuke leerling-verpleegster (‘kan de ouderen verzorgen’) en een student van een tuinbouwschool (‘gaat biologisch tuinieren’). En er komt zelfs nieuw leven (baby Paulette). In deze knap opgebouwde roman vertolkt schrijfster Barbara Constantine (1959, dochter van acteur Eddy Constantine) de wens van velen om op een alternatieve wijze bij elkaar te wonen. Een thema dat leeft, zoals in de succesfilm 'Tous ensembles' (2012). Uitstekend geschreven en knap vertaalde roman die zeker de vele liefhebbers van 'De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween' zal bekoren.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.