Op pad met verdriet : een moeder rouwt, met woorden en beelden
Julie De Keersmaecker
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Standaard, 2012 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GENEESKUNDE : 605.91 KEER |
31/10/2012
Een jong gezinnetje, gerenoveerd huisje vlakbij de stad, beiden een goede job, twee leuke dochtertjes van vijf en drie… Het leven gaat zijn gewone gang: kindjes gaan graag naar school, mama en papa werken hard en doen samen alles waar jonge ouders van houden. Barbecue bij mooi weer, glaasje wijn op een terrasje, dagje aan het strand of uitstapje naar de speeltuin of pretpark en af en toe eens goed uit de bol gaan met vrienden. Kortom, een zorgeloos leventje, tot plots het jongste dochtertje ziek wordt en een agressieve tumor in haar buikholte heeft. Van dan af begint een tocht door de hel.
Dit is het verhaal van Julie De Keersmaecker, als uitloper van haar dagelijks blogdagboek, geschreven op aanraden van de psycholoog die hen begeleidde. Marie is een dagboek van zeven maanden dat start in de zomer van 2011 en eindigt midden februari 2012. Het is een dagboek over een warm gezin en een ongelijke strijd tegen kanker. De Keersmaecker beschrijft op een heel warme, positieve en opgewekte manier hoe hun leven verandert en hoe ze zich zo goed en kwaad mogelijk aanpassen aan het leven in het UZ Gent. Hoe ze stilaan tot het besef komen dat hun ‘vroegere’ leven een leven was tegen tweehonderd in het uur, op een sneltrein die maar verder dendert en hoe alles draaide om geld verdienen en de normen te hanteren die we onszelf opleggen. Maar vooral ook hoe weinig we genieten, van de kleine dingen, die een mens enorm gelukkig maken. Opvallend is ook het warm hart dat Julie en Paul toedragen aan het personeel van het UZ Gent dat hen effectief met raad en daad bijstond, maar ook enorm betrokken was bij de strijd van Marie. Buiten dit alles lees je in dit verhaal ook hoe mooi, ontroerend vaak, de reacties zijn van Axelle, het zusje van Marie en hoe sterk mensen wel zijn en hoe ze ondanks alles blijven hopen, positief blijven en genieten om ten slotte de strijd te verliezen. Maar toch afscheid kunnen nemen op een serene, mooie manier. Aangrijpend, emotioneel boek met een absolute positieve, vrolijke ondertoon.
[Brigitte Gevers]
Redactie Vlabin-VBC
Dit is het verhaal van Julie. Het is een weergave van haar blogdagboek, geschreven op aanraden van de psycholoog die haar en haar gezin begeleidde. Dit dagboek omvat zeven maanden en verhaalt over een warm gezin en hun ongelijke strijd tegen kanker. Julie schrijft op een warme, positieve en opgewekte manier hoe hun leven verandert na de diagnose van hun driejarige dochtertje Marie, en hoe ze zich zo goed als mogelijk aanpassen aan het leven in het UZ Gent. Ze beschrijft hoe ze tot het besef komen dat niet alles draait om presteren en verdienen. Ze gaan op zoek naar kleine dingen die mensen zo gelukkig kunnen maken. Opvallend is het warme hart dat Julie en haar man Paul toedragen aan alle medewerkers van het ziekenhuis. Dezen stonden hen met raad en daad bij, maar waren ook enorm betrokken bij de strijd van Marie. Hierbij lezen we ook hoe mooi en ontroerend de reacties zijn van Axelle, het zusje van Marie. Julie deelt ook een aantal foto's van haar gezin, zowel van voor als na de diagnose. Helaas verliest Marie tenslotte de strijd tegen haar ziekte. Een aangrijpend, emotioneel boek met een positieve, vrolijke ondertoon, ondanks het 'zware' onderwerp. Achteraan is een aantal kindertekeningen bijgevoegd.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.