Valstrik
Sonya Hartnett
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2008 |
Woord Jeugd Verhalen :
|
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Clavis, 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 13111 |
31/12/2009
Op een nevelige, zilverige middag zag een oude dame, nadat ze haar hond had uitgelaten, een jongen in de gebloemde leunstoel in haar huiskamer zitten. De jongen was niet uitgenodigd, dus de oude vrouw was verrast hem te zien." Met die zin begint Het elfenkind. Matilda ? zo heet de dame ? is 75 jaar oud. De jongen spreekt smalend over haar rimpels, haar stramme vingers en het muffe huis. Zij antwoordt heel rustig dat oud zijn soms pijnlijk is, maar niet erg: "Toen ik een meisje was en in de spiegel keek, zag ik mezelf. Nu ben ik oud, maar als ik in de spiegel kijk, zie ik nog steeds mezelf. Ik ben niet meer knap en elegant, maar misschien ben ik iets anders ? iets dat net zo goed is, of beter. Vroeger was ik een kastanje, nu ben ik een kastanjeboom." Desgevraagd vertelt zij hem haar geschiedenis in één lange terugblik, waarin we Matilda zien opgroeien. Tussendoor wordt duidelijk dat de jongen een kind van haar is, dat vroeg is gestorven. Dit elfenkind fungeert vooral als een luisterend oor, zodat Matilda aan het einde van haar leven de balans kan opmaken. Aan het einde van het verhaal vertrekt Matilda. "Ze had de mooiste dingen van de wereld gezien en ze had zichzelf toegestaan om oud en onaantrekkelijk te worden." De jongen gaat met haar mee.
Het verhaal van Matilda (roepnaam Maddy) begint aan het einde van haar middelbare schooltijd. Haar vader neemt haar mee op een wereldreis en geeft haar na die reis een spiegel met een zilveren handvat cadeau. Kijkend in die spiegel zegt ze: "Ik ben het mooiste ter wereld. Haar ogen vulden zich met dwaze tranen, die ze met een spottende lach wegveegde. Ze wist dat ze niet mooi was, niet zoals een Perzische windhond, of een paleis, of een Mingvaas. Ze was geen sprookjesprinses." Ze is er echter wel van overtuigd dat ze haar weg zal vinden. Kort daarna vindt ze ook haar sprookjesprins Feather. Ze weet meteen: "Dit is de mooiste." Samen gaan ze in een romantisch huisje wonen, maar toch blijkt dat ze niet bij elkaar horen, hoe ze ook hun best doen. Een kind lijkt de oplossing voor alle problemen te brengen, maar het gaat al snel dood. Maddy's verdriet is zó onverdraaglijk dat zij ook dood wil. Feather redt haar, maar niet hun relatie, en ze laten elkaar los. Feather vertrekt en Maddy kwijnt weg, totdat ze inziet dat dit geen oplossing is. Als verpleegster in een oorlog leert ze de andere kant van het leven kennen. Daardoor kiest ze voor het dienstbare beroep van arts en verzoent ze zich met het leven dat ze leidt.
Het elfenkind is geschreven in de stijl van een sprookje, maar is terecht opgenomen in de serie 'Levensecht': het verhaal zit vol realistische keuzes en nuances die laten zien dat Matilde levenswijs wordt. Het gaat om het derde boek van de Austra-lische schrijfster Sonya Hartnett dat in het Nederlands vertaald is. Het tunnelkind (Houtekiet, 2002) en Valstrik (De Leeswelp 2007, p. 275) waren realistische, rauwe en soms agressieve, maar goed geschreven en originele verhalen. In Het elfenkind laat Hartnett zien dat ze ook een sprookjesachtige taal beheerst. [Ger Van Hoek]
Drs. J. Hetebrij
Op een dag komt er een onbekende jongen op bezoek bij de oude Maddy/Matilda met de mededeling dat hij slecht nieuws voor haar heeft. Voor hij zijn slechte nieuws echter kan vertellen, luistert hij naar het bijzondere levensverhaal van het buitenbeentje Maddy. Zij heeft als jong meisje de hele wereld rond gereisd op zoek naar het mooiste ding ter wereld, heeft gehouden van Feather, de knappe maar ongrijpbare vogelman en is in verwachting geweest van elfenkind. De bekende, Australische jongerenauteur, die in 2008 de Astrid Lindgren Memorial Award voor haar oeuvre heeft ontvangen, schrijft in een prachtige, magische stijl die niet vergeleken kan worden met de stijl van anderen. Ze geeft uitvoerige, lyrische natuurbeschrijvingen en weet fantastische en mythische elementen zo in haar verhaal te verweven dat ze er een natuurlijk onderdeel van uitmaken. Een prima, zeer goed leesbare vertaling. Geen gemakkelijk boek omdat het de lezer meevoert naar het onbekende. Ook voor (jong)volwassenen is het boek meer dan de moeite waard. Vanaf ca. 15 jaar.
Nanna Cornelis
ua/an/22 j
“Op een nevelige, zilverige middag zag een oude dame een jongen in de gebloemde leunstoel in haar huiskamer zitten. De jongen was niet uitgenodigd, dus de oude vrouw was verrast hem te zien.” Zo begint dit boek over het ongewone levensverhaal van de oude Matilda. Samen met deze vreemde bezoeker, blikt Matilda terug en vertelt hem de dingen die ze in haar leven heeft gedaan en waarom ze die zo heeft gedaan. De jongen levert af en toe commentaar, maar maakt toch dat ze verder vertelt. Op een bijzondere manier zijn die twee elkaar zeer vertrouwd, de jongen en de oude vrouw. In sfeervolle, schilderachtige beschrijvingen toont de schrijfster ons het levensverhaal van een oude, eigenzinnige vrouw. We worden weer even jong met haar, leren de wereld door haar ogen zien en worden met haar verliefd. De dromerige melancholische sfeer van Matilda's verhaal wordt regelmatig opgelicht door de jeugdige onverbloemde commentaar van de jongeling. Doorheen het gedrag van dit kind leren we Matilda kennen zoals ze was, toen ze zelf ook jong was. Hierdoor behoudt de geschiedenis een gezond evenwicht en wordt het geheel niet al te melancholisch. Een zeer mooi en gevoelig boek voor wie geboeid kan worden door anderen en hun kijk op de wereld.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.