Hieper : up en down met ADHD
Hannah Buenting
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BUEN |
31/12/2008
De hoofdstukjes van Honderd woorden voor grijs dragen alternerend de titels 'Steen' en 'Schors'. Onder de eerste vlag vaart de relatie van het hoofdpersonage Teun met haar geliefde Vos op de klippen. Vos betekent griezelig veel voor vroege twintiger Teun: "Ik wil van alles [...] En zelfs doodgaan, als ik wist hoe dat moest, lijkt me niet verkeerd. Als het maar met Vos is." Het samenzijn van het jonggetrouwde koppel gaat al gauw barsten vertonen. Barsten aan de oppervlakte die duiden op dieperliggende verschuivingen ? een onvermijdbare continentendrift. Honderd woorden voor grijs neemt echter geen intercontinentale proporties aan, bestrijkt een klein plan. De zorgen van Teun blijven binnenskamers: "Huizen inrichten. Een leven inrichten." Daarbij huist de koude niet alleen in hun bouwvallige woning, ze waart ook door hun relatie.
De reeks hoofdstukken onder de titel 'Schors' verhaalt hoe Teun tracht in de eenzaamheid te vluchten door met een groep bejaarden naar een hotel in de bergen te trekken. Op haar vlucht mag Teun dan lessen in eenzaamheid beogen ? "Alleen zijn kun je leren" staat immers tot driemaal toe te lezen op de allereerste pagina ?, haar intenties worden danig gedwarsboomd door een bende kranige bejaarden. Haar zelfopgelegde eenzaamheid als reactie tegen het te fel opgaan in de ander (Vos) ruimt plaats voor openbloeiende contacten met enkele levendige oudjes. Teuns omgeving wordt steeds groter, neemt steeds meer verschillende tonen grijs aan. En dit in contrast met de 'Steen'-hoofdstukken, die steeds meer in vereenzaming wegzinken. Het is dan ook Vos die in toenemende mate de pejoratieve bijklanken van 'grijs' claimt. Hij maakt een vale indruk en ziet er asgrauw uit.
Het mag geen verrassing heten dat 'grijs' het meest gebezigde adjectief is in Honderd woorden voor grijs. Waar Teun haar ene obsessie (haar liefde voor Vos) bekampt door zich op een volgende te storten ("alleen zijn moet je leren"), lijkt Buenting zich bijna dwangmatig te storten op al wat grijs is. Het werkt aanstekelijk, maar wellicht had de roman het met een enkele 'grijs' minder kunnen stellen. Meer algemeen had ook een grotere suggestiviteit het boek ten goede kunnen komen. [Bjorn Gabriëls]
Marieke van Middelkoop
Als de relatie van de jonge vrouw Teun op de klippen loopt, zoekt ze naar afleiding. Ze gaat op de eerste de beste reis die ze kan boeken. Dat blijkt een wandelvakantie met bejaarden te zijn. De grijze hoofden om Teun heen irriteren haar mateloos, maar helpen haar ook bij de verwerking van de moeizame relatie met haar ex. Het contrast tussen de scènes in het hotel en de terugblikken op de heftige tijd met haar ex Vos maken het verhaal spannend en bij vlagen cabaretesk grappig. De schrijfster (1984) vertelt heel beeldend en toegankelijk. Hannah Buentink was columnist voor de jongerenwebsite Spunk. Ze publiceerde eerder 'Hieper' over ADHD. Dit boek is haar romandebuut. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.